Η έκταση των ζημιών που υπέστη η ευρωπαϊκή παραγωγή βρέθηκε στο επίκεντρο των δημοσιευμάτων του ευρωπαϊκού αγροτικού Tύπου της προηγούμενης εβδομάδας.
Η πτώση της θερμοκρασίας στους τέσσερις-πέντε βαθμούς υπό το μηδέν, από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, έως τη Γερμανία και άλλες χώρες του Βορρά, προκάλεσε μεγάλες καταστροφές σε πυρηνόκαρπα, ακρόδρυα, ακτινίδια, κηπευτικά.
Την ίδια περίοδο, η Ελλάδα δέχθηκε πέντε κύματα παγετού που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές από τη Δυτική Μακεδονία έως την Πελοπόννησο. Ζημιές που ίσως υπερβαίνουν τα 300 εκατομμύρια ευρώ, ή τον προϋπολογισμό του ΕΛΓΑ δύο ετών.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι εμφανείς και επώδυνες. Και αυτές η γεωργία δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει ούτε ανεύθυνα, ούτε μόνη, ούτε χωρίς σχέδιο.
Η πρόσφατη ανακοίνωση υφυπουργού, για παράδειγμα, που καλούσε τον ΕΛΓΑ να αναθεωρήσει τον Κανονισμό του, ώστε να διευρυνθούν σημαντικά οι ασφαλιστικές καλύψεις, αποτελεί δείγμα μάλλον προεκλογικής αγωνίας παρά στάση ευθύνης.
Ο πρωτογενής τομέας δεν μπορεί να επωμισθεί δυσανάλογα το κόστος αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής ή να αναλάβει τις ευθύνες άλλων. Η πρόσφατη απόφαση της Γερμανίας, για παράδειγμα, να συνδέσει την καταβολή της ενίσχυσης που λαμβάνει ο αγρότης σε ποσοστό 48% με τους περιβαλλοντικούς στόχους που αυτός επιτυγχάνει είναι άδικη, ακραία και κινητοποιεί τους αγρότες πολλών χωρών.
Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο, που εμείς ως χώρα να μπορούμε να παρακολουθήσουμε όλα όσα συμβαίνουν ή έρχονται. Η «κεντρική ιδέα» του υπάρχοντος ελληνικού προγράμματος για την κλιματική αλλαγή, ότι η φύτευση κάποιων εκατομμυρίων δασικών δέντρων αποτελεί τη λύση, είναι τουλάχιστον ανεδαφική και ανεπαρκής.
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα συνεκτικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει από το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έως το πώς ο αγροτικός τομέας θα αποτελέσει μέρος της λύσης του προβλήματος.
Χρειαζόμαστε, για παράδειγμα, την ανάδειξη της Γεωργίας Άνθρακα ως βασικού εργαλείου της νέας ΚΑΠ, την ψηφιοποίηση της διαδικασίας αποτίμησης των ζημιών από τον ΕΛΓΑ και την αξιοποίηση όλων εκείνων των καινοτομιών, της γνώσης και των νέων πρακτικών που είναι πλέον διαθέσιμες.
Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε ότι πορευόμαστε βάσει σχεδίου, γνωρίζοντας προς τα πού οδεύουμε.
