Πολύ καλή παραγωγή, χαμηλές τιμές, μικρότερη ροή εξαγωγών: Αυτό είναι το τρίπτυχο της πορείας της πράσινης ελιάς Χαλκιδικής και η συνολική εικόνα που παρουσιάζει φέτος το προϊόν, από τη συγκομιδή έως και την εξαγωγή του.
Παραγωγικά, η χρονιά που πέρασε ήταν πολύ καλή για τον «πράσινο χρυσό» της Χαλκιδικής, με τις ποσότητες να διαμορφώνονται, σύμφωνα με εκτιμήσεις του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Σημάντρων, Βαγγέλη Μισαηλίδη, περίπου στους 100.000 τόνους. Αναφορικά με τις τιμές όμως, αυτές κυμάνθηκαν σε χαμηλά επίπεδα, με μέσο όρο τα 80 λεπτά και τα 110 κομμάτια στην Α’ ποιότητα να φτάνουν το 1 ευρώ.
Η πράσινη επιτραπέζια ελιά Χαλκιδικής εξάγεται σε ποσοστό που αγγίζει το 90%. Εκτός των ευρωπαϊκών αγορών, η Αμερική, ο Καναδάς και η Αυστραλία δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η ζήτηση είναι αυξημένη. Ωστόσο, φέτος, η πανδημία ήταν αυτή που καθόρισε την εμπορική κίνησή της σε παγκόσμιο επίπεδο. Με την εστίαση σε πολλά μέρη του κόσμου να είναι κλειστή, το προϊόν κατάφερε να βρει διέξοδο μέσω της τυποποίησης προς τα σούπερ μάρκετ, όπως υπογραμμίζει στην «ΥΧ» ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Χαλκιδικής, Γιάννης Κουφίδης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ελιά είναι ένα προϊόν που πωλείται όλον τον χρόνο και, παρά το γεγονός ότι δεν είναι ένα προϊόν πρώτης προτεραιότητας για τους καταναλωτές, όπως για παράδειγμα το ψωμί, το κρέας ή το γάλα, καταφέρνει να έχει εξαγωγική ροή στην εποχή της πανδημίας. «Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας, όμως απ’ όσο γνωρίζω από τις μεταποιητικές μονάδες, η ελιά Χαλκιδικής πουλιέται και δεν μένει στους κάδους. Αυτήν τη στιγμή κινείται με θετικό πρόσημο, έστω και με μικρότερες ροές συγκριτικά με άλλες χρονιές».
Σημαντικό να μη μείνει στοκ
Πιο συγκρατημένος εμφανίζεται ο μεταποιητής και έμπορος Στέλιος Παυλούδης, ο οποίος διατηρεί μονάδα στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Ο κ. Παυλούδης κάνει λόγο για αργούς ρυθμούς στη ροή των εξαγωγών και συγκριτικά μειωμένη ζήτηση λόγω των lockdown. Όπως επισημαίνει ο ίδιος, «όσο δεν φεύγει η ελιά, τα δύσκολα θα είναι μπροστά μας, ειδικά αν ξεκινήσει η νέα συγκομιδή με πληθώρα παραγωγής κι έχουν μείνει αδιάθετες ποσότητες».
