Είναι τρελοί οι αγρότες που λένε «όχι» στον διάλογο;

«Η επιμονή σε μια στείρα άρνηση διαλόγου δεν ωφελεί κανέναν και είναι δείγμα μιας μη εποικοδομητικής στάσης», σχολίασε για τους αγρότες της χώρας ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριακός Μητσοτάκης, στο καθιερωμένο κυριακάτικο μήνυμά του στην πλατφόρμα Facebook. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κυβέρνηση είναι ανοιχτή στον διάλογο με τους αγρότες, «αλλά όχι στο παράλογο», ενώ οι τελευταίοι θα πρέπει να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους «με σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο». Όπως τονίζει: «Aν αρνούνται οι αγρότες των μπλόκων να ακούσουν την κυβέρνηση, ας ακούσουν τους ξενοδόχους, τους εστιάτορες, τα επιμελητήρια της περιοχής τους».

Δεν χρειάζεται να διαβάσει κάποιος πίσω από τις λέξεις του κ. Μητσοτάκη για να καταλάβει τι ακριβώς επιχειρείται από την κυβέρνηση: Να τοποθετηθούν οι αγρότες σε αντίπαλα στρατόπεδα με τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες. Μάλιστα, το έργο αυτό φέρεται να… διευκολύνει η Ελληνική Αστυνομία, η οποία, σύμφωνα με καταγγελίες της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων (ΠΕΜ), «με εντολή του Μαξίμου κλείνει τους εθνικούς δρόμους χωρίς λόγο», δυσκολεύοντας τις ζωές των εκδρομέων και φορτώνοντας τις ευθύνες για την ταλαιπωρία στις πλάτες των αγροτών, που αγωνίζονται για τα δίκαια αιτήματά τους.

Στην τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της αγάπης και της ομόνοιας, η ΝΔ επενδύει για άλλη μια φορά στον διχασμό (σ.σ. στο τέλος, το μόνο που θα εξακολουθεί να… σπέρνεται σε αυτήν τη χώρα θα είναι η διχόνοια, αφού ολοένα και περισσότεροι αγρότες εγκαταλείπουν), σε μια στρατηγική τύπου «διαίρει και βασίλευε», με σκοπό να διασπάσει το ενιαίο μέτωπο της κοινωνίας σε μικρότερα και αντιμαχόμενα μεταξύ τους στρατόπεδα. Γνωρίζει ότι ένας λαός διχασμένος, ένα συνονθύλευμα από μονάδες που κοιτούν η καθεμιά το ατομικό της συμφέρον, χωρίς να λογαριάζει τα προβλήματα του διπλανού της, είναι η συνταγή που θα της επιτρέψει να κυβερνά χωρίς κανέναν έλεγχο. Χωρίς πίεση, χωρίς φθορά, χωρίς λογοδοσία.

Οι αγρότες, συνεχίζει ο κ. Μητσοτάκης κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα, πρέπει να αφουγκρασθούν «τους φίλους και τους συγγενείς τους, που θέλουν να ταξιδέψουν και να τους επισκεφθούν για τις γιορτές. Αλλά ας σκεφτούν και την πατρίδα μας, το διεθνές της εμπόριο και την οικονομική δραστηριότητα που επηρεάζουν δυσμενώς οι κινητοποιήσεις τους και σίγουρα χωρίς καμία θετική επίπτωση για τα αιτήματά τους». Μήπως, όμως, έτσι για αλλαγή, θα ήταν προτιμότερο να συμβεί το ανάποδο; Να αφουγκρασθούν, δηλαδή, όλοι οι υπόλοιποι την υπαρξιακή αγωνία των αγροτών και τα προβλήματα που τόσο καιρό δεν βρίσκουν λύση, οδηγώντας τους στον «μονόδρομο» των μπλόκων;

Άραγε, είναι τρελοί οι αγρότες που αρνούνται να μπουν σε έναν «προσχηματικό», όπως οι ίδιοι τον χαρακτηρίζουν, διάλογο με μια κυβέρνηση ανάξια εμπιστοσύνης; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ουδέποτε στο παρελθόν υπήρξε αρκετός ο διάλογος για να πειστεί η ΝΔ να προβεί σε πολιτικές τομές για να τους ανακουφίσει ή έστω να τους… χρυσώσει το χάπι. Είναι παλαβοί οι αγρότες που δεν εμπιστεύονται την ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, όταν οι πληρωμές τους πηγαίνουν εδώ και τόσο καιρό από αναβολή σε αναβολή, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, τις διαβεβαιώσεις και τις –εκ του αποτελέσματος κενές– υποσχέσεις που λαμβάνουν;

Στ’ αλήθεια, γιατί θα έπρεπε να θεωρείται αξιόπιστη η κυβέρνηση της ΝΔ, τη στιγμή που το –κατ’ εξοχήν γαλάζιο– σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ συνεχίζει να μαίνεται, με παρέλαση «ανήξερων» και «σιωπηλών» μαρτύρων από την Εξεταστική Επιτροπή που έχει συσταθεί για την υπόθεση του Οργανισμού, δίνοντας αφορμή για σοβαρές καταγγελίες περί συνειδητής συγκάλυψης πολιτικών και ποινικών ευθυνών; Τελικά, μήπως το πραγματικό «παράλογο» είναι ένας λαός που εμπιστεύεται τις τύχες της χώρας του σε ακατάλληλα πρόσωπα;