Σήμερα το απόγευμα αναμένεται ο πρώτος διαγωνισμός πώλησης φρέσκου ελαιολάδου, σπάζοντας την περίοδο αναμονής, που τηρούν οι αγοραστές. Την ίδια στιγμή:
✱ Όλες οι χώρες παραγωγής διαθέτουν μειωμένα αποθέματα.
✱ Η Ελλάδα παρουσιάζει εικόνα ιδιαίτερα περιορισμένης παραγωγής σε αντίθεση με ό,τι συνέβη πέρυσι.
✱ Η Σικελία (η οποία, βέβαια, πληρώνει πάντα υψηλότερες τιμές από τις αντίστοιχες ελληνικές) κάνει την πρώτη φετινή πράξη στα 9 ευρώ.
Υπάρχει βέβαια και η πλευρά της ζήτησης. Ο καταναλωτής του πιο εμβληματικού ίσως προϊόντος της ελληνικής διατροφής καλείται να πληρώσει σήμερα τιμές 13 και 14 ευρώ το κιλό στο ράφι του σούπερ μάρκετ.
Ενός προϊόντος που πουλήθηκε από τον αγρότη σε μία μέση τιμή 4,5-5 ευρώ τον περσινό χειμώνα.
Ενός προϊόντος που έχει κόστος συσκευασίας σε γυάλινο μπουκάλι και κέρδος βιομηχανίας από 1,2 έως 1,3 ευρώ το λίτρο.
Με άλλα λόγια, ο Έλληνας καταναλωτής καλείται να πληρώσει «εμπορικό κέρδος» στα δίκτυα διακίνησης τόσο όσο θα εισπράξουν ο ελαιοπαραγωγός και ο επεξεργαστής-συσκευαστής του προϊόντος συνολικά.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι όσοι παραγωγοί διαθέτουν ελαιόλαδο τη χρονιά που αρχίζει, μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα απολαύσουν καλές τιμές. Εάν, λοιπόν, το αρμόδιο υπουργείο σε θέματα εμπορίου θέλει πράγματι να περιορίσει φαινόμενα κερδοσκοπίας, θα πρέπει, πρωτίστως, να στραφεί στον κρίκο της εμπορίας του προϊόντος.
Και εάν πράγματι οι αλυσίδες λιανικής θέλουν να πείσουν για το ενδιαφέρον τους να μη μετατοπισθεί η κατανάλωση σε πιο φθηνά υποκατάστατα ελαιολάδου, ας βάλουν πλάτη και ας περιορίσουν τα κέρδη τους. Γιατί, με ποσοστά μεικτών κερδών, που αγγίζουν το 50% στο λάδι ή το 30% στα γαλακτοκομικά, δεν νοείται υγιής οικονομική ανάπτυξη.
