Το όνοµά του είναι ταυτισμένο µε την ανάπτυξη του αγροτικού συνεργατισµού στη Γαλλία. Άλλωστε, τα αξιώµατα που κατέχει τόσο στη χώρα του όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, µαρτυρούν πως ο Christian Pees είναι ένας από τους πλέον δυνατούς συνοµιλητές στον αγροδιατροφικό τοµέα και τη συνεταιριστική επιχειρηµατικότητα. Το βεβαρηµένο του πρόγραµµα δεν τον εµπόδισε να βρεθεί έστω για 24 ώρες στην Αθήνα, προκειµένου να συµβάλει µε τις γνώσεις και την εµπειρία του στο 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο για την ανάπτυξη της Ελληνικής Γεωργίας.
Πρόεδρος της Γενικής Επιτροπής Αγροτικού Συνεργατισµού της ΕΕ, COGECA, πρόεδρος της συνεργατικής ένωσης Euralis στη Γαλλία, αντιπρόεδρος στην Coop de France και τη MOMAGRI, ο 58χρονος σήµερα Christian Pees παραµένει ένας πιστός αγρότης και παραγωγός, και µεγάλος υποστηρικτής του γεωργικού συνεταιρισµού.
Και είναι κατηγορηµατικός: «Οι γεωργικοί συνεταιρισµοί συµβάλλουν στην ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέχοντας οικονοµική ανάπτυξη και απασχόληση µε βιώσιµο τρόπο».
Υπό προϋποθέσεις, όµως. «Αντιλαµβάνοµαι, σύµφωνα µε όσα άκουσα, πως στην Ελλάδα οι συνεταιρισµοί στο σύνολό τους απέτυχαν. Όταν µιλάµε για αγροτικούς συνεταιρισµούς, πρέπει να είµαστε ξεκάθαροι. Ένας συνεταιρισµός είναι µια επιχείρηση, µε τη διαφορά ότι αυτή η επιχείρηση αποτελείται από άνδρες και γυναίκες που έχουν την ίδια δύναµη, ανεξάρτητα από το πόσο παράγει ο καθένας. Από την άλλη, οι αγρότες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν πως µόνοι τους είναι εξαιρετικά αδύναµοι µπροστά στις αγορές. Γι’ αυτό οι συνέργειες κρίνονται απαραίτητες, και ένας συνεταιρισµός πρέπει να οργανωθεί έτσι, ώστε να αξιοποιήσει µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα προϊόντα των αγροτών-µελών του. Και είναι προς συµφέρον τους, οι αγρότες να καταλάβουν, πρώτα απ’ όλα, τι ακριβώς σκέφτονται οι καταναλωτές».
Ρυθµιστής ο καταναλωτής
«Το καταναλωτικό κοινό δεν είναι οµοιογενές. Για παράδειγµα, στην Κίνα, όπου προµηθεύω στην αγορά φουά γκρα, επιλέγω τους καταναλωτές στους οποίους θέλω να απευθυνθώ. Στην προκειµένη περίπτωση είναι τα γκουρµέ εστιατόρια. Είναι αδύνατον να απευθυνθώ στο σύνολο των Κινέζων. Λέω όµως, ότι το ίδιο πρέπει να συµβαίνει και για µια µικρή τοπική αγορά. Πρέπει δηλαδή και σε αυτή την περίπτωση να γνωρίζω τις επιθυµίες του καταναλωτή-αγοραστή». Ο κ. Pees εξηγεί πως η εποχή που οι αγρότες παρήγαγαν, και οι καταναλωτές αγόραζαν -όσα τους πρότειναν οι αγρότες- έχει πια παρέλθει. «Πλέον, οι καταναλωτές είναι εκείνοι που αποφασίζουν τι πρέπει εµείς να παράγουµε. Αν δεν το καταλάβουν αυτό οι παραγωγοί, στο τέλος θα απογοητευτούν πολύ».
Η γεωργία στην Ευρώπη
O κ. Pees εξέφρασε και την ανησυχία του σχετικά µε την ευρωπαϊκή κεντρική αγροτική πολιτική. Συγκεκριµένα, αναφέρθηκε στην «εγωιστική» στάση που κάθε πλευρά εκφράζει στις Βρυξέλλες, όταν τα προβλήµατα σε κάθε κράτος-µέλος αυξάνονται, και οι διαφορές µεταξύ τους µεγαλώνουν. «Υπάρχει κάτι που µε φοβίζει στην Ευρώπη. Ενώ κατά το παρελθόν η Ευρώπη στον τοµέα της γεωργίας ήταν αρκετά ενωµένη, σήµερα αισθάνοµαι να έχει βουτήξει στα ίδια λάθη µε την Ευρώπη γενικά. Αυτό σηµαίνει ότι η αγροτική αλληλεγγύη όλο και περισσότερο εξασθενεί. Ακόµη, εάν δεν υπάρξει µια ανταγωνιστική αγροτική παραγωγή, δεν θα λειτουργεί ούτε ο αγροδιατροφικός ανταγωνισµός. Και τότε, υπάρχει ένας µεγάλος κίνδυνος, που εκτός από το αγροτικό θέµα, θα επηρεάσει το εργασιακό, την κατοίκηση στην περιφέρεια όλων των κρατών-µελών κ.ά.».
«Στους συνεταιρισµοΥς σηµασία Εχει το προϊΟν
και Οχι το µΕγεθΟς τους»
Σήµερα, αναφέρει ο κ. Pees, στη Βόρεια Ευρώπη δραστηριοποιούνται κυρίως µεγάλοι εξειδικευµένοι συνεταιρισµοί, στη Νότια µικροί εξειδικευµένοι, στη Δυτική-Κεντρική Ευρώπη, όπως και στη Γαλλία, οι λεγόµενοι «πολυδυναµικοί» συνεταιρισµοί (πολλά προϊόντα), ενώ στην Ανατολική καταβάλλεται µεγάλη προσπάθεια προκειµένου να αλλάξουν οι πεποιθήσεις που είχαν εδραιωθεί σχετικά µε το κίνηµα του συνεταιρίζεσθαι.
«Ένας µικρός συνεταιρισµός, εξειδικευµένος σε ένα προϊόν, µπορεί να αποδίδει για τα µέλη του εξίσου καλά µε έναν πολύ µεγαλύτερο. Το µέγεθος του συνεταιρισµού είναι ένα ψευδές πρόβληµα. Εάν έχω ένα καλό πρόγραµµα, ένα καλό προϊόν διαφοροποιηµένο σε δύο, τρεις εξειδικευµένες αγορές, είναι µια χαρά. Και πιστεύω ότι οι µεγάλοι ή οι µικροί εξειδικευµένοι συνεταιρισµοί, µπορούν να είναι a priori και πιο αποδοτικοί από τους πολυδυναµικούς» και συµπληρώνει: «Έπειτα, για να δουλέψει ένας συνεταιρισµός, υπάρχει και κάτι πολύ απλό. Πρέπει το σύνολο των αγροτών να µπουν στο παιχνίδι. Στον πόλεµο των τιµών ο αγροτικός κόσµος χάνει, δεν µπορεί να τον κερδίσει στο ίδιο προϊόν. Γι’ αυτό πρέπει να είµαστε µαζί. Επίσης, να βγούµε από τον µικρόκοσµό µας. Χρειαζόµαστε ακόµη και ανθρώπους της ελεύθερης αγοράς, µε άλλες ικανότητες».
Ο κ. Pees υπογράµµισε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να εγγυάται τους απαραίτητους οικονοµικούς πόρους αλλά και τις πολιτικές για την υλοποίηση των επιχειρηµατικών στρατηγικών των συνεταιρισµών και την ενίσχυση της καινοτοµίας στις δραστηριότητές τους. Οφείλει, όπως λέει, να διασφαλίζει ισότιµους όρους ανταγωνισµού, µέσω µιας πιο ισορροπηµένης και καλύτερης λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας τροφίµων. Και στο πλαίσιο αυτό δραστηριοποιείται και η COGECA, προκειµένου να «ισορροπήσουν» οι δυνάµεις στους κρίκους της αγροδιατροφικής αλυσίδας, δίνοντας έµφαση στην εφαρµογή ενός κώδικα καλών πρακτικών που θα διασφαλίζει, µεταξύ άλλων, και τους απαραίτητους ελέγχους.
Συνέντευξη στη Γεωργία Μπόχτη
