Δεν αρκεί η ενίσχυση των κτηνοτρόφων

Με τις περισσότερες διατάξεις του «ερανιστικού» πολυνομοσχεδίου να υπερψηφίζονται από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων, η αντιπαράθεση στη Βουλή μετατοπίσθηκε σε άλλα πεδία, όπως αυτό της αποζημίωσης των αιγοπροβατοτρόφων.

Εδώ οι διαφωνίες αφορούσαν το κατά πόσο πρέπει να ενισχυθούν οι κτηνοτρόφοι από τα τρέχοντα μέτρα για τις επιπτώσεις από τον κορωνοϊό, ή δοθείσης της ευκαιρίας, για κάτι μεγαλύτερο.

Στην τεκμηρίωση, βέβαια, των επιπτώσεων, τα δεδομένα, τα οποία για ευνόητους λόγους δεν συζητήθηκαν, είναι αμείλικτα. Εάν λάβουμε υπόψη τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει η Eurostat μεταξύ Μαρτίου 2019 και 2020 και Απριλίου 2019 και 2020, οι μέσες τιμές του Έλληνα παραγωγού αρνίσιου κρέατος μειώθηκαν κατά 20 και 13 λεπτά/κιλό αντίστοιχα. Επιπλέον, τα ίδια επίσημα στοιχεία της Eurostat καταγράφουν τις τάσεις μείωσης της σφαγής αμνοεριφίων στην Ελλάδα να κυμαίνονται μεταξύ 5%-6%.

Βέβαια, πολλοί είναι εκείνοι οι κτηνοτρόφοι που δικαίως διαμαρτύρονται ότι τα στοιχεία αυτά δεν απηχούν την πραγματικότητα, ειδικά όσων εκτρέφουν περισσότερο για την παραγωγή κρέατος, θέτοντας ως κυρίαρχο ζήτημα την ανάγκη ενίσχυσης της αιγοπροβατοτροφίας ευρύτερα.

Αίτημα, το οποίο μάλλον πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, που θα απαντά σε φαινόμενα, όπως:

 Γιατί κατέρρευσαν οι τιμές αιγοπρόβειου κρέατος στην Ελλάδα από τους πρώτους μήνες του 2015 και είναι από τις χαμηλότερες της ΕΕ.

 Τι θα γίνει με τις εμπορικές πρακτικές στην αγορά γάλακτος.

 Τι γίνεται με τα Σχέδια Βόσκησης.

 Πώς θα μεταφερθούν η γνώση και η σύγχρονη τεχνολογία στην εκμετάλλευση ή γιατί συνεχώς αναβάλλεται η λειτουργία ενός αξιόπιστου συστήματος παροχής συμβουλών.

 Τέλος, τι οδήγησε στη μείωση του ζωικού κεφαλαίου κατά 25% περίπου μέσα σε μία τετραετία.

Αν το πολιτικό μας σύστημα και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν δώσουν απαντήσεις και δεν δρομολογήσουν λύσεις στα παραπάνω, το αποτέλεσμα οποιουδήποτε μέτρου κάποιας ενίσχυσης θα ακυρώνεται.