Ο καυτός Ιούνιος του σκληρού σιταριού και το παράθυρο ευκαιρίας για πωλήσεις στο «έμπα» του αλωνισμού

Ρευστό παραμένει το τοπίο στην αγορά του σκληρού σιταριού, λίγο πριν από το εναρκτήριο λάκτισμα του αλωνισμού, με παραγωγούς, μύλους και εμπορικά μαγαζιά να προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα και τους ψιθύρους, που με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα καταφθάνουν πλέον από το εξωτερικό, και να αναζητούν σε αυτά μια πυξίδα για τη στρατηγική τους.

Η πρωιμότητα των φετινών σοδειών στη λεκάνη της Μεσογείου είναι ένα δεδομένο που δημιουργεί μια νέα συνθήκη, όπως και οι ζημιές από την ανομβρία που προηγήθηκε των πρόσφατων –σωτήριων για πολλά σιταροχώραφα– βροχοπτώσεων και οι οποίες έχουν εν πολλοίς αποτιμηθεί. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, φαίνεται ότι βαδίζουμε προς μια σοδειά της τάξης των 900.000 τόνων, καθώς η μείωση των αποδόσεων αναμένεται να αντισταθμίσει την αύξηση 10% στις σπαρμένες εκτάσεις. Το τονάζ αυτό δεν απέχει πολύ από το περσινό, η διαφορά ωστόσο είναι ότι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά διαφαίνονται πολύ καλύτερα.

Σοβαρές απώλειες από τις ξηροθερμικές συνθήκες μετράει όμως και ο ιταλικός Νότος, με τη μείωση παραγωγής στη Σικελία, για παράδειγμα, να υπολογίζεται αυτήν τη στιγμή στο 30% και στην Απουλία τουλάχιστον στο 20%. Αυτό έχει τη σημασία του, δεδομένου ότι, υπό κανονικές συνθήκες, οι εν λόγω περιοχές ξεκινούν τον αλωνισμό λίγο πιο πριν από την Ελλάδα και, κατ’ επέκταση, οι παραγωγές τους είναι νωρίτερα διαθέσιμες στην αγορά.

Ένα από τα σενάρια που διακινούνται το τελευταίο διάστημα και το οποίο, ομολογουμένως, μοιάζει στην παρούσα φάση αρκετά ρεαλιστικό, θέλει τις απώλειες της Νότιας Ιταλίας, σε συνδυασμό με τη ζήτηση από την πλευρά των τοπικών μύλων, να πυροδοτούν μια ανοδική κίνηση των τιμών στο ξεκίνημα του αλωνισμού. Σε αυτή την περίπτωση, η τάση αυτή αναμένεται να αποτυπωθεί εναργώς στη Φότζια, βασικό εμπορικό κέντρο του ιταλικού Νότου, το οποίο, θυμίζουμε, παραδοσιακά λειτουργεί τροχιοδεικτικά και δίνει κατεύθυνση –και– στην ελληνική αγορά.

Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι, σε αντίθεση με τη Νότια Ιταλία και τη Σικελία, η Κεντρική και, κυρίως, η Βόρεια Ιταλία πηγαίνουν, προς το παρόν, εξαιρετικά καλά, με αποδόσεις οι οποίες σε πολλά χωράφια ακούγεται ότι αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα 600 κιλά/στρέμμα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν τα σιτάρια από τις περιοχές αυτές, αρχίσουν να βγαίνουν με σταθερή ροή στην αγορά είναι αρκετά πιθανό η αρχική αγωνία των μύλων να καταλαγιάσει, με αποτέλεσμα η ανοδική τάση να ανακοπεί και να δούμε μια –εξίσου απότομη– αποκλιμάκωση των τιμών.

Ο «παράγοντας Τουρκία»

Σε αυτό θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον «παράγοντα Τουρκία», η οποία, αν και δεν απέφυγε πλήρως τα «πυρά» της ξηρασίας, οδεύει προς μια σοδειά μεταξύ 4,6 και 4,9 εκατ. τόνων, με ορισμένες εκτιμήσεις μάλιστα να την ανεβάζουν ακόμα και πάνω από τους 5 εκατ. τόνους. Στις πρώιμες περιοχές, ο αλωνισμός εκτιμάται ότι θα ξεκινήσει στα τέλη Μαΐου, το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας –όπου συγκεντρώνονται και οι περισσότερες εκτάσεις– θα πάρει τη σκυτάλη την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου και η Κεντρική Ανατολία εκτιμάται ότι θα ξεκινήσει τις κοπές περί τα μέσα του Ιουλίου.

Πολλά θα κριθούν φυσικά από την πολιτική που θα ακολουθήσουν οι τοπικές αρχές σε ό,τι αφορά τις εξαγωγές. Αν, όπως προεξοφλούν αρκετοί, ο ΤΜΟ ακολουθήσει την πεπατημένη της εμπορικής σεζόν που ολοκληρώνεται και προχωρήσει στην έκδοση ενός μεγάλου αριθμού εξαγωγικών αδειών, η Τουρκία θα είναι για άλλη μια χρονιά ισχυρός «παίκτης» στην παγκόσμια αγορά σκληρού σιταριού. Αν και, σε επίπεδο ποσοτήτων, ο άμεσα «θιγόμενος» και βασικός ανταγωνιστής της αναμένεται να είναι ο Καναδάς, στην περίπτωση αυτή η γειτονική χώρα πιθανότατα θα λειτουργήσει και φέτος ως μοχλός πίεσης των τιμών.

Μαγκωμένο το ιδιωτικό εμπόριο

Ακόμα ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η συμπεριφορά του ιδιωτικού εμπορίου, το οποίο έρχεται από δύο δύσκολες σερί χρονιές κατά τις οποίες ομολογουμένως «χάθηκαν» αρκετά χρήματα. Το στοιχείο αυτό δεν αποκλείεται να κάνει αρκετούς από αυτούς ιδιαίτερα επιφυλακτικούς στο να ακολουθήσουν ένα ενδεχόμενο ανοδικό κύμα τιμών την περίοδο του αλωνισμού, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος εγκλωβισμού σε υψηλά κοστολόγια στη –διόλου απίθανη– περίπτωση που η αγορά «γυρίσει» στη συνέχεια.

Πολλές εμπορικές επιχειρήσεις, πάντως, ανησυχούν και για το αντίστροφο, δηλαδή το ενδεχόμενο η αγορά να ξεκινήσει φέτος από χαμηλά και τους παραγωγούς να είναι απρόθυμοι να κλείσουν τιμές, με αποτέλεσμα να είναι αναγκασμένοι δυνητικά να προχωρήσουν σε πωλήσεις υψηλού ρίσκου. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ πιθανό να δούμε ουκ ολίγους εμπόρους να προκρίνουν ή, τουλάχιστον, να επιδιώκουν μια αμυντική τακτική back to back πωλήσεων.

Χτίζουν θέσεις oι μεγάλοι ξένοι traders στην ελληνική αγορά, σταθερή η Φότζια

Μέσα σε αυτό το κλίμα, το τελευταίο διάστημα στην ελληνική αγορά έχουν κλειστεί αρκετές εξαγωγικές δουλειές στα 310-320 ευρώ/τόνο FOB και τουλάχιστον μία πολύ κοντά στα 320 ευρώ/τόνο. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποιες από αυτές δεν αφορούν μόνο την περσινή σοδειά, καθώς μεγάλοι ξένοι traders εμφανίζουν διάθεση να τοποθετηθούν στην αγορά με φορτώσεις που απλώνονται χρονικά μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Εξάλλου, σε ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα έχουν ήδη πωληθεί περίπου 60.000 τόνοι ισπανικού σκληρού σιταριού (σ.σ. η ιβηρική χώρα, όπως έχει αναφέρει σε προηγούμενα ρεπορτάζ η «ΥΧ», μετά από δύο κακές χρονιές, ανακάμπτει φέτος με μια παραγωγή που αναμένεται να ξεπεράσει τους 800.000 τόνους) με προορισμό την Ιταλία. Παράλληλα, καναδέζικο σιτάρι No2 προσφέρεται αυτό το διάστημα στα 395-410 δολάρια/τόνο c&f παραδοτέο σε λιμάνια της Μεσογείου, ενώ για το ακόμα πιο υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών Νο1 η τιμή φτάνει τα 410 δολάρια. Σημειωτέον ότι οι σπορές στη βορειοαμερικανική χώρα, όπου οι εκτάσεις με σκληρό υπολογίζονται αυξημένες κατά 5%, κυλούν απροβλημάτιστα, με την επαρκή υγρασία μάλιστα να ευνοεί το φύτρωμα του φυτού.

Στο μεταξύ, η Φότζια, για άλλη μια εβδομάδα, παρέμεινε σταθερή, με τις τιμές για τα πλέον ποιοτικά σιτάρια (ειδικό βάρος 78 kg/hl, υαλώδη 70%, πρωτεΐνη 12%) να διαπραγματεύονται στα 350-355 ευρώ/τόνο επί αυτοκινήτου στην αποθήκη του εμπόρου. Αντίστοιχα, οι τιμές για τη δεύτερη κατηγορία (ειδικό βάρος 76 kg/hl, υαλώδη 50%, πρωτεΐνη 11%) κινούνται στα 325-330 ευρώ/τόνο και για την τρίτη (ειδικό βάρος 74 kg/hl, υαλώδη 30%, πρωτεΐνη 10,5%) στα 305-310 ευρώ/τόνο.

Tιμή σκληρού σιταριού στη Φότζια*

*Στην αποθήκη εμπόρου (ευρώ/τόνο)

**Για ειδικά βάρη από 71 έως 74 kg/hl, η τιμή μειώνεται κατά 5 ευρώ/τόνο, ενώ για ειδικά βάρη κάτω των 71 kg/hl η μείωση τιμής ανέρχεται σε 10 ευρώ/τόνο