Η βιολογική διαχείριση οδηγεί σε εξίσου υγιείς και παραγωγικές αποικίες μελισσών με εκείνες που υπάγονται σε συμβατικά συστήματα διαχείρισης, ενώ στην πρώτη περίπτωση αποφεύγεται η επιβλαβής χρήση συνθετικών φυτοφαρμάκων για τον έλεγχο παρασίτων και των παθογόνων εντός της κυψέλης, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα με επικεφαλής εντομολόγους του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (Penn State).
Στη μελισσοκομία, το σύστημα βιολογικής διαχείρισης βασίζεται στην παρέμβαση μόνο εφόσον αυτή είναι αναγκαία και αποκλείει τη χρήση συνθετικών χημικών ή αντιβιοτικών. Αυτό το σύστημα είναι πιο ευρέως διαδεδομένο μεταξύ των μελισσοκόμων μικρής και μεσαίας κλίμακας και ενσωματώνει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση διαχείρισης παρασίτων που συνδυάζει παραδοσιακές πρακτικές με βιολογικά εγκεκριμένες χημικές ουσίες για τον έλεγχο των παρασίτων.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η μελέτη τους είναι η πρώτη που αποδεικνύει ότι η βιολογική διαχείριση στον κλάδο της μελισσοκομίας είναι βιώσιμη, υποστηρίζοντας υψηλά επίπεδα επιβίωσης των αποικιών μελισσών και παραγωγής μελιού.
Παρά τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι μελισσοκόμοι για να διαχειριστούν τις μέλισσές τους προκειμένου να υπερκεράσουν στρεσογόνους παράγοντες όπως τα παράσιτα, οι ασθένειες, η έκθεση σε φυτοφάρμακα και διατροφικές ελλείψεις, τουλάχιστον το 30% των αποικιών μελισσών στις Ηνωμένες Πολιτείες πεθαίνει κάθε χειμώνα. Έτσι, οι μελισσοκόμοι σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να αναζητούν οδηγίες σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης για τη διατήρηση υγιών και παραγωγικών μελισσών.
Για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα διάφορων μελισσοκομικών προσεγγίσεων, οι ερευνητές εξέτασαν για μια τριετή περίοδο σχεδόν 300 αποικίες μελισσών που βρίσκονται σε οκτώ πιστοποιημένες βιολογικές εκμεταλλεύσεις των ΗΠΑ (σ.σ. έξι στην Πενσυλβάνια και δύο στη Δυτική Βιρτζίνια).
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Scientific Reports, έδειξαν ότι τα βιολογικά και τα συμβατικά συστήματα διαχείρισης αυξάνουν αμφότερα τη χειμερινή επιβίωση κατά περισσότερο από 180% σε σύγκριση με τις μεθόδους διαχείρισης χωρίς καθόλου χημικά. Η βιολογική και η συμβατική διαχείριση αύξησαν επίσης τη συνολική παραγωγή μελιού εντός της τριετίας κατά 118% και 102% αντίστοιχα. Ως εκ τούτου, διαπιστώνεται ότι τα βιολογικά και τα συμβατικά συστήματα διαχείρισης δεν διαφέρουν σημαντικά ως προς την επιβίωση των αποικιών ή την παραγωγή μελιού.
Ομοίως, η βιολογική και η συμβατική διαχείριση βρέθηκαν ότι μειώνουν τα επίπεδα των παρασίτων και των παθογόνων παραγόντων συγκριτικά με τα συστήματα χωρίς χημικά. Σε αυτά περιλαμβάνεται και το επικίνδυνο άκαρι βαρρόα, το οποίο στο παρελθόν έχει καταστρέψει πολλές αυτόχθονες φυλές μελισσών στην Ελλάδα.
