Να είναι το 2017 έτος επικράτησης της συλλογικής προσπάθειας

γράφει ο Νίκος Λάππας

Όλες οι ανεπτυγμένες αγροδιατροφικά χώρες, έχουν ορισμένα κοινά γνωρίσματα. Ένα από αυτά είναι ο ισχυρός συνεταιριστικός τομέας που διαθέτουν. Για παράδειγμα, είναι μέσα από τη συνεταιριστική προσπάθεια και την προσαρμοστικότητα των δομών αυτών σε περιόδους ύφεσης που η αγροτική Ιρλανδία βγήκε από την πρόσφατη κρίση ενισχυμένη. Είναι μέσα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που διαθέτει ο συνεταιρισμός όταν λειτουργεί ορθά, που η Ολλανδία διαθέτει τον δεύτερο πιο εξαγωγικό αγροδιατροφικό τομέα του κόσμου.

Τηρουμένων, βέβαια, των αναλογιών, όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και στην ελληνική πραγματικότητα. Μερικά παραδείγματα:

  • Η παραγωγή όλων των κρεάτων στην Ελλάδα μειώνεται, με μία μόνο εξαίρεση. Αυτή του πιο παγκοσμιοποιημένου τύπου κρέατος, των πουλερικών. Του μοναδικού τομέα, που η συνεταιριστική δράση είναι ισχυρή και κυρίαρχη.
  • Οι παραγωγοί που διασώθηκαν από τις επιπτώσεις του ρωσικού εμπάργκο στο ροδάκινο, δεν ήταν αυτοί που πούλησαν «μαύρα». Ήταν, αντίθετα, αυτοί που διέθεσαν την παραγωγή τους στο συνεταιριστικό δίκτυο της Μακεδονίας.
  • Την περίοδο κατά την οποία σημαντικό τμήμα της αγοράς εισροών κερδοσκοπεί, υπάρχουν οργανώσεις, που με συντονισμένες δράσεις μειώνουν το κόστος παραγωγής σε ποσοστά 20%.

Η πρόκληση είναι πώς οι εξαιρέσεις αυτές θα γίνουν κανόνας και στην Ελλάδα. Η απάντηση που δίνει η συνεταιριστικά ανεπτυγμένη Ευρώπη είναι ενιαία: εκείνο που εμπεδώνει τη συλλογική προσπάθεια, είναι το αίσθημα εμπιστοσύνης και αφοσίωσης, καθώς και η οικονομική αποδοτικότητα.

Με αυτά καλείται να αναμετρηθεί η συνεταιριστική μας προσπάθεια τη νέα χρονιά.