Ο Νεκτάριος Φαρμάκης είναι υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας με τον συνδυασμό «Όλα από την αρχή»
Ο πρωτογενής τομέας για τη Δυτική Ελλάδα αποτελεί ένα πολύ ισχυρό πλεονέκτημα, εν πολλοίς όμως αδρανοποιημένο από τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Στη Δυτική Ελλάδα υπάρχει ο κάμπος της Ηλείας που, μαζί με τον αντίστοιχο της Δυτικής Αχαΐας, διαθέτουν τεράστιες δυνατότητες παραγωγής πολλών και ποιοτικών προϊόντων, κυρίως φυτικής παραγωγής.
Επίσης, υπάρχουν οι ορεινές και ημιορεινές περιοχές και των τριών νομών (Αχαΐα, Ηλεία, Αιτωλοακαρνανία) με ισχυρό κτηνοτροφικό τομέα, ενώ στην Αιτωλοακαρνανία, ιδιαίτερα δυναμικός –και εξαγωγικός– είναι ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας.
Συνοπτικά, η άποψή μου είναι πως η περιοχή έχει όλα τα φόντα να μετατρέψει τον πρωτογενή τομέα της σε βασικό πυλώνα της παραγωγικής της ανασυγκρότησης. Για να συμβεί αυτό όμως, πρέπει να ξεπεραστούν τα προβλήματα. Και αυτά είναι δύο ειδών: Προβλήματα υποδομών και προβλήματα φιλοσοφίας ή νοοτροπίας, εάν θέλετε.
Καίρια προβλήματα, καίριες λύσεις
Ως προς τις υποδομές, ένα απλό παράδειγμα: Η Αιτωλοακαρνανία είναι ο νομός του νερού. Ο νομός με το μεγαλύτερο υδάτινο δυναμικό στη χώρα, το οποίο εκμεταλλεύεται ακόμα και η Αθήνα για να ξεδιψάει. Και όμως, σε αυτόν τον νομό, οι αγρότες δεν έχουν νερό να ποτίζουν τα χωράφια τους! Τα δίκτυα άρδευσης σε όλη τη Δυτική Ελλάδα είναι παλιά και ανεπαρκή.
Το ίδιο και οι ταμιευτήρες νερού που υπάρχουν. Μία πρώτη προτεραιότητα, λοιπόν, είναι η δημιουργία των απαιτούμενων υποδομών, ώστε να μπορέσει η γη μας να παράγει αυτά που μπορεί και οι αγρότες μας να εκμεταλλευτούν πλήρως τον «θησαυρό» που έχουν στα χέρια τους. Ως προς τη φιλοσοφία, δύο στοιχεία: Το ένα είναι ο έγκαιρος προγραμματισμός δράσεων προστασίας της παραγωγής και η ενημέρωση των παραγωγών. Η απερχόμενη Περιφερειακή Αρχή καθυστέρησε δραματικά πέρυσι τους ψεκασμούς δακοκτονίας, με αποτέλεσμα να πληγεί καίρια η ελαιοπαραγωγή και να χαθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τη Δυτική Ελλάδα. Τέτοιες καθυστερήσεις είναι απαράδεκτες.
Επίσης, οι παραγωγοί μας, αντιμέτωποι πλέον με την κλιματική αλλαγή, πρέπει να είναι διαρκώς ενημερωμένοι και προστατευμένοι απέναντι σε φαινόμενα που πλήττουν την παραγωγή τους. Και επ’ αυτού, η δράση της περιφέρειας είναι σχεδόν μηδενική.
Τέλος, ακόμα ένα κρίσιμο στοιχείο: Έχουμε απόλυτη ανάγκη από συνέργειες και μία νέου τύπου παραγωγική διαδικασία, κατά την οποία το προϊόν θα ξεκινάει από το χωράφι του παραγωγού, θα τυποποιείται και θα φτάνει στο ράφι του καταναλωτή στο εσωτερικό ή το εξωτερικό.
Η δική μας προσπάθεια θα στραφεί και προς αυτή την κατεύθυνση. Θέλουμε νέα συνεργατικά σχήματα, ακόμα και διακλαδικά. Τα μεγάλα «εργοστάσια» της νέας εποχής θα είναι τα… χωράφια των παραγωγών μας, μαζί με τις μονάδες τυποποίησης που οι ίδιοι ή άλλοι επαγγελματίες της περιοχής μας θα έχουν. Τα προϊόντα μας, ποιοτικά και αναγνωρίσιμα, θα φτάνουν παντού. Και αυτό είναι κάτι που θα το ενισχύσουμε, μέσω της δημιουργίας ενός τοπικού Αγροτικού Οργανισμού και της ίδρυσης Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών Δυτικής Ελλάδας.
