Παράλληλοι μονόλογοι στις συζητήσεις για το αγροτικό

Με τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό τις ημέρες αυτές να κορυφώνεται, συνεχίζονται και οι παράλληλοι μονόλογοι για τον πρωτογενή τομέα στη Βουλή.

Η εκάστοτε κυβέρνηση, ως είθισται, απαριθμεί όλα εκείνα τα εθνικά μέτρα που έχει λάβει, προσθέτει τις θετικές (μόνο) αποφάσεις της ΕΕ και βγάζει έναν ετήσιο λογαριασμό κάποιων δισ. υπέρ των αγροτών, τον οποίο και πιστώνεται.

Η εκάστοτε αντιπολίτευση, ως είθισται, κρίνει τα εθνικά μέτρα ως εντελώς ανεπαρκή, χρεώνει στην κυβέρνηση τις αρνητικές (μόνο) αποφάσεις της ΕΕ και ισχυρίζεται ότι αν ήταν στη θέση της, θα έδινε πολύ περισσότερα.

Και εδώ μπαίνουν τα ΜΜΕ που τάσσονται υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, με τα αθηναϊκά συχνά-πυκνά να υπονοούν ότι οι αγρότες είναι οι μόνιμα ευνοημένοι.

Και όλα αυτά, με τους αγρότες να παρακολουθούν και συχνά να εκφράζουν δυσπιστία.

Αυτές οι αποκλίσεις έχουν διάφορες αιτίες. Ωστόσο, η σπουδαιότερη ίσως είναι ότι δεν γίνεται πάντα αντιληπτό ότι συχνά οι παραγωγοί διαφορετικών προϊόντων έχουν διαφορετικές προτεραιότητες.

Στη σημερινή συγκυρία, για παράδειγμα, οι παραγωγοί των μεγάλων καλλιεργειών προκρίνουν τις όσο το δυνατόν υψηλότερες επιστροφές φόρου καυσίμων. Όσοι σχεδιάζουν εαρινές σπορές ανησυχούν για τις αλματώδεις αυξήσεις των τιμών λιπασμάτων. Τα θερμοκήπια και οι στάβλοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που σύντομα θα απασχολήσει και τις ποτιστικές καλλιέργειες. Οι καλλιεργητές δέντρων και προϊόντων εντάσεως εργασίας ενδιαφέρονται για τη διαθεσιμότητα εργατών γης, αλλά και τις τιμές των φυτοφαρμάκων. Άλλοι, τέλος, προκρίνουν την αμεσότητα και
την επάρκεια αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ.

Υπάρχουν βέβαια και κάποια ζητήματα που ενδιαφέρουν οριζόντια το σύνολο του αγροτικού τομέα. Σε αυτά συγκαταλέγονται η λειτουργία της αγοράς και το επίπεδο τιμών που λαμβάνει ο αγρότης (ένα από τα χαμηλότερα της ΕΕ), αλλά και η διαδικασία πληρωμής των ενισχύσεων (με τη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ να μειώνει κάθετα τη λειτουργικότητα του Οργανισμού).

Είναι αυτή η ποικιλομορφία που συχνά εξηγεί τους παράλληλους μονολόγους που συντελούνται στη χώρα.