Η χώρα μας διαθέτει ένα μοναδικό βιολογικό «εργοστάσιο» παραγωγής δασικών προϊόντων, το οποίο μπορούμε να αξιοποιήσουμε, με την κατάλληλη τεχνογνωσία, τηρώντας την αρχή της αειφορικής διαχείρισης. Ο λόγος για τα ελληνικά δάση, που αν και δύναται να αποτελέσουν πηγές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και να προσφέρουν ανάσα στην ύπαιθρο και κίνητρο δραστηριοποίησης για τους νέους των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, εντούτοις παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
«Δυστυχώς, η Ελλάδα εξακολουθεί να βασίζεται στο δόγμα “καλύτερα να εισάγουμε, παρά να παράγουμε”», τονίζει στην «ΥΧ» ο δασολόγος και πρώην διευθυντής Δασών Ηλείας, Παναγιώτης Κορισιάνος, υπογραμμίζοντας πως η ελληνική αγορά είναι γεμάτη με εισαγόμενα προϊόντα. «Πέρα από προϊόντα ξυλείας που εισάγουμε, η απουσία διαχείρισης των δευτερευουσών καρπόσεων, όπως είναι η άγρια τρούφα, έχουν αφήσει ανοιχτό πεδίο δόξης λαμπρό σε Ιταλούς να έρχονται στα δάση μας και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Έλλειψη δασικής πολιτικής
Ο κ. Κορισιάνος εκφράζει, παράλληλα, την αγανάκτησή του για την έλλειψη δασικής πολιτικής και για την απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας. «Έχει να γίνει πρόσληψη δασολόγων εδώ και 22 χρόνια», τονίζει.
Και προσθέτει: «Παλαιότερα, η Δασική Υπηρεσία είχε αναπτύξει τεράστια δραστηριότητα σε πολλούς τομείς, όπως τη διαχείριση και την προστασία των δασών, τις εκτεταμένες αναδασώσεις, τη συγκομιδή και τη διάθεση στην αγορά των προϊόντων δομικής ξυλείας – καυσόξυλων – ξύλου θρυμματισμού. Σημαντική ήταν και η παραγωγή ρητίνης από μεγάλο αριθμό ρητινοσυλλεκτών στα δάση χαλεπίου και τραχείας πεύκης, καθώς και η λειτουργία δύο μεγάλων βιομηχανιών επεξεργασίας της ρητίνης. Η Ελλάδα ήταν τρίτη στον κόσμο σε ετήσια παραγωγή ρητίνης. Από το 1984 και μετά, όμως, η Δασική Υπηρεσία σταδιακά άρχισε να συρρικνώνεται και να υποβαθμίζεται. Σταμάτησε η διαχείριση των δασών μας, υποβαθμίστηκε η εκμετάλλευσή τους, έκλεισαν δεκάδες δασικά φυτώρια».
Ο ίδιος καθιστά σαφές πως η Δασική Υπηρεσία δεν είναι μόνο για δασικούς χάρτες και γραφειοκρατικές διεκπεραιώσεις, έχει παραγωγικό αντικείμενο και παροχή γνώσεων και τεχνογνωσίας στον αγροτικό πληθυσμό.
Πλούτος στα δάση της Ηλείας
Για ακόμα μία φορά, ο πρώην διευθυντής Δασών Ηλείας φέρνει στην επιφάνεια το θέμα της επιτακτικής ανάγκης αξιοποίησης του δασικού πλούτου, καθώς, όπως επισημαίνει, σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές μπορούν να αναπτυχθούν δασικές καλλιέργειες, όπως η αρώνια, τα κράνα, το ιπποφαές, το γκότζι μπέρι, τα μύρτιλλα, το φραγκοστάφυλλο, που αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους νέους να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα.
«Ο Νομός Ηλείας έχει κατάλληλες εκτάσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν την αρχή για εγκατάσταση δασικών φυτειών και για την παραγωγή φρούτων του δάσους», σημειώνει. Το ζητούμενο, όπως εξηγεί, είναι το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο «πρέπει να συμπεριλάβει στον πίνακα διαχείρισης δασικών προϊόντων αυτά τα είδη. Υπάρχει άφθονος πλούτος, αλλά χρειάζεται μια οργανωμένη μεθοδευμένη δουλειά, ένα πρόγραμμα, ώστε να βοηθήσουμε τους νέους αγρότες».
