Τα όσα θλιβερά συνέβησαν στη Σπάρτη και οδήγησαν στην απομάκρυνση του Σπ. Λιβανού από το ΥΠΑΑΤ και την αντικατάστασή του από τον Γ. Γεωργαντά αποτελούν αναμφισβήτητα το γεγονός των ημερών.
Βέβαια, τέτοιου είδους απομακρύνσεις συχνά διανθίζονται και με άλλες εξηγήσεις. «Δώσαμε τόσα χρήματα στους αγρότες για τις επιπτώσεις της κρίσης και τους είχαμε όλους απέναντι», μας είπε κυβερνητικό στέλεχος.
«Η πιο εμβληματική ενέργεια της θητείας Λιβανού, οι ελληνοποιήσεις και οι έλεγχοι της αγοράς, κινδύνευσε να ακυρωθεί από το προσχέδιο νόμου για τα ΠΟΠ που δεν προβλέπει αποτρεπτικές ποινές στις επιχειρήσεις που παρανομούν», μας είπε κάποιος άλλος.
Σε κάθε περίπτωση, κατά τη γνώμη μας, ο νέος υπουργός θα κριθεί από το εάν θα επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές:
Πρώτον, στον συνδυασμό των μακροχρόνιων οραματικών στόχων με τις καθημερινές πολιτικές επιλογές, οι οποίες θα πρέπει να είναι ορατές από τον αγρότη. Οι πέντε άξονες δράσεων στις οποίες αναφέρθηκε προχθές ο Γ. Γεωργαντάς ήταν πιο αγροτοκεντρικές από τις αντίστοιχες επτά επιλογές του προκατόχου του. Το μεγάλο ζητούμενο, βέβαια, είναι να υλοποιηθούν και ο αγρότης να δει «τον εαυτό του» σε αυτές.
Δεύτερον, στις αλλαγές που θα επιφέρει στις διοικήσεις των Οργανισμών, που αποτελούν τους μηχανισμούς υλοποίησης μερικών από τις πιο καθοριστικές πολιτικές του ΥΠΑΑΤ. Αν εξαιρέσουμε τον ΕΛΓΑ, υπάρχουν διοικήσεις που είναι σχεδόν «αόρατες» (π.χ. ΕΦΕΤ), υστερούν από τις απαιτήσεις του σήμερα (π.χ. ΕΛΓΟ), ή απείλησαν να «τινάξουν στον αέρα» όλο το οικοδόμημα του ΥΠΑΑΤ (ΟΠΕΚΕΠΕ).
Τέλος, ο νέος υπουργός θα κριθεί από το πώς θα παρεμβαίνει και θα επιλύει τα τρέχοντα ζητήματα. Οι δύο υφυπουργοί, για παράδειγμα, συναντήθηκαν με τους Συνδέσμους λιπασμάτων και ζωοτροφών την περασμένη Δευτέρα και δήλωσαν ομόφωνα να διατηρήσουν διαύλους επικοινωνίας προς την κατεύθυνση επίλυσης του ζητήματος.
Είναι προφανές ότι στις συνθήκες της κρίσης κόστους παραγωγής που βιώνουμε, οι αγρότες περιμένουν να ακούσουν κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο και ουσιαστικό.
