Με την ιταλική παραγωγή να καταγράφει –ανεπισήμως μεν, ρεαλιστικά δε– ένα ακόμη χαμηλό, γύρω στους 150.000 τόνους, η εμπορική περίοδος προχωρά με πολλές αβεβαιότητες.
Οι ιταλικές ελλείψεις «σκούπισαν» την Ισπανία με χύμα αγορές, διατηρώντας έτσι τις τιμές σε υψηλά επίπεδα, που αναμένεται σιγά-σιγά, μετά τον Ιανουάριο, να ομαλοποιηθούν, καθώς η προσφορά θα εξισορροπεί με τη ζήτηση, εξέλιξη όμως που μέλλει να επιβεβαιωθεί και στην πράξη.
Στο μεταξύ, η ισπανική εσοδεία εξελίσσεται και αυτή μέσα από πολλές άγνωστες παραμέτρους, έτσι ώστε δύσκολα μπορεί να προβλέψει κανείς με σιγουριά το τελικό μέγεθος που θα φτάσει. Μετά από το κύμα της ξηρασίας και τις υπερβολικές ζέστες των αρχών του φθινοπώρου, ήδη παρατηρείται καθυστέρηση στην ωρίμανση του καρπού, άρα και στη συγκομιδή κατά 20 περίπου ημέρες, ενώ και οι αποδόσεις στα ελαιοτριβεία είναι χαμηλότερες κατά 2% σε σύγκριση με πέρυσι. Έτσι, στο τέλος Δεκεμβρίου 2016 η παραγωγή ανήλθε στους 547.000 τόνους, δηλαδή 340.000 λιγότερους σε σύγκριση με πέρυσι. Για να σταθεροποιηθεί η αγορά σε ένα επίπεδο τιμών 3,40 € με 3,50 €, θα πρέπει η παραγωγή του Ιανουαρίου στην Ισπανία να φτάνει τους 500.000 τόνους, αν επιπρόσθετα λάβουμε υπόψη και τις μειωμένες παραγωγές σε όλες τις υπόλοιπες χώρες (Ιταλία, Ελλάδα, Τυνησία).
Πρόσθετος παράγοντας ανησυχίας είναι το κύμα ψύχους, που μειώνει την παραγωγή του έξτρα παρθένου προς όφελος των βιομηχανικών, αν και το εύρος των τιμών παραμένει σε ένα πολύ στενό άνοιγμα, μεταξύ 3.576 € το έξτρα, 3.488 € το κοινό παρθένο και 3.395 €/τόνο το βιομηχανικό λαμπάντε. Οι τιμές, πάντως, κινούνται περί τα 30 σεντ ακριβότερες σε σύγκριση με πέρυσι.
Μία παράμετρος ομαλοποίησης της αγοράς είναι τα επαρκή αποθέματα που τηρούν οι μονάδες τυποποίησης στην Ισπανία και τα οποία υπολογίζονται στους 110.000 τόνους (31/12/2016), εκ των οποίων περίπου το ήμισυ βρίσκεται στα χέρια των τριών μεγάλων εταιριών, δηλαδή DEOLEO, SOVENA και MIGASA.
Σε ό,τι τέλος αφορά στην επερχόμενη εσοδεία 2017/18, ήδη εκφράζονται οι πρώτες ανησυχίες λόγω των ανεπαρκών βροχοπτώσεων.
Προώθηση του εμφιαλωμένου στα εστιατόρια της… Ισπανίας
Η Διεπαγγελματική Ελαιολάδου ξεκίνησε μεγάλη καμπάνια υπέρ των επώνυμων σφραγισμένων φιαλιδίων ελαιολάδου στους χώρους εστίασης. Στην Ισπανία, φυσικά!
Με το σλόγκαν «Συυυυγνώμη;», η ισπανική Διεπαγγελματική Ελαιολάδου ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια διάδοσης των επώνυμων σφραγισμένων φιαλιδίων ελαιολάδου στους χώρους μαζικής εστίασης (HORECA ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφέ). Η χρήση αυτών των φιαλιδίων πάνω στα τραπέζια για τους πελάτες είναι υποχρεωτική, με Βασιλικό Διάταγμα, από το 2013 (895/2013).
Τώρα, η Διεπαγγελματική επιστρατεύει μια πολύ γνωστή ηθοποιό, την Rossy de Palma, και έναν διάσημο σεφ, για μια μεγάλη καμπάνια στην εθνική τηλεόραση και στο δίκτυο των κινηματογράφων. Στόχος να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό αλλά και τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων εστίασης.
Από μια δημοσκόπηση με 3.400 συνεντεύξεις προέκυψε ότι το 86% των Ισπανών αγνοεί τη συγκεκριμένη διάταξη, την οποία όμως βαθμολόγησαν θετικά με 7,34/10. Αλλά και οι εστιάτορες, παρά τις κατά καιρούς αντιδράσεις, την βαθμολόγησαν με 5,93/10. Αξιοσημείωτη η προτίμηση στο έξτρα παρθένο, σε ποσοστό 78,5%.
Η καμπάνια θα έχει σλόγκαν το «Συυυγνώμη;», ένα λογοπαίγνιο για την αμηχανία ενός γκαρσονιού που ακόμη σερβίρει το ελαιόλαδο σε ανοιχτά μπουκάλια, όπως τα δικά μας «λαδόξιδα», τα οποία, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ισπανικής Διεπαγγελματικής, Pedro Barrato, θα πρέπει έως το τέλος του 2017 να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
Το ενδιαφέρον της Διεπαγγελματικής Ελαιολάδου, αλλά και του υπουργού Γεωργίας, που χωρίς να διστάσει έλαβε τη σχετική απόφαση –μιλάμε πάντοτε για την Ισπανία, όπως και για την Πορτογαλία, που προϋπήρχε ανάλογος νόμος– οφείλεται στην απόλυτα σωστή διαπίστωση ότι με αυτά τα σφραγισμένα επώνυμα φιαλίδια θα καταναλωθούν αρκετές χιλιάδες τόνοι, όχι μόνο από τους ίδιους τους Ισπανούς όταν τρώνε έξω, αλλά και από τα εκατομμύρια των τουριστών, γεγονός που αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση του ισπανικού ελαιολάδου. Αντιθέτως, τα συχνά άθλιας εμφάνισης και αγνώστου περιεχομένου «λαδόξιδα» –στην Ελλάδα έχει βρεθεί ακόμη και λάδι από τα καντήλια των νεκροταφείων– αποτελούν εικόνα ντροπής και δυσφήμησης ενός εμβληματικού, εθνικού κατά πολλούς προϊόντος, όπως το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.
