Οταν η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε να καταχωρίζει προϊόντα με τον προσδιορισμό ΠΟΠ, ο γεωπόνος Βαγγέλης Δημαράκης στην Ερμιονίδα είχε κατανοήσει τη σημασία της προστασίας του ελαιολάδου που παράγει η περιοχή. Αφού ξεπέρασε τις τοπικές ιδιαιτερότητες και αντιθέσεις πέτυχε τον στόχο του το 1996, με το ελαιόλαδο της περιοχής να αναγνωρίζεται ως ΠΟΠ.
Όπως μας εξηγεί ο κ. Δημαράκης, «το ΠΟΠ ελαιόλαδο Κρανιδίου έχει το χαρακτηριστικό ότι αποτελείται κατά 80% από την ποικιλία Μανάκι και 20% από την ποικιλία Κορωνέικη. Η σύνθεση των δύο ποικιλιών τού δίνει την ιδιαιτερότητα που έχει και το χαρακτηρίζει για τα υψηλά ποιοτικά του χαρακτηριστικά».
Στην ιστορική του διαδρομή, το ελαιόλαδο Κρανιδίου ταξίδευε με τα πλοία των ντόπιων ναυτικών στη Μασσαλία και στην Οδησσό. Ενδεικτικό της αξίας του είναι ότι είχε πάρει βραβείο στην πρώτη έκθεση που έγινε μόλις δημιουργήθηκε ο Πύργος του Άιφελ, περίπου το 1890.
Όπως επισημαίνει ο κ. Δημαράκης, «δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν στήριξε την προώθηση των προϊόντων ΠΟΠ στις αγορές. Υπάρχει έλλειμμα διαφήμισης και ειδικά σε προϊόντα που δεν χαρακτηρίζονται από μεγάλες ποσότητες».
Εξαγωγές
Στον σημερινό Δήμο Ερμιονίδας, όπου κυριαρχεί το ΠΟΠ ελαιόλαδο Κρανιδίου, η μέγιστη παραγωγή αγγίζει τους 2.000 τόνους και, όπως τονίζει ο κ. Δημαράκης, που εκπροσωπεί και την εταιρεία ΕΡΜΗΣ, «το ελαιόλαδο Κρανιδίου ήδη εξάγεται σε αρκετές χώρες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτουμε τεράστιες ποσότητες, ώστε να απευθυνθούμε σε μεγάλους πελάτες και έτσι κινούμαστε ανάλογα με τις δυνατότητες διοχέτευσης της παραγωγής μας».
Στην Ερμιονίδα βρίσκεται σε εξέλιξη και η παρασκευή βιολογικού ελαιολάδου, του οποίου η παραγωγή φτάνει στους 40 τόνους και η εξαγωγή τους 32 τόνους περίπου. Ο Βαγγέλης Δημαράκης επεσήμανε ότι «ήδη έχει αρχίσει να γίνεται συνείδηση ότι το βιολογικό ελαιόλαδο έχει πολύ καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και το κέρδος για τον παραγωγό είναι μεγαλύτερο».
Στη λογική του βιολογικού ελαιολάδου προσφεύγουν στην περιοχή και μεγάλοι παραγωγοί, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξητική τάση στην παραγωγή.
