Εάν υπάρχει μία χαραμάδα αισιοδοξίας τις ημέρες αυτές είναι η συναντίληψη που επιδεικνύουν οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων της χώρας. «Να δούμε κατάματα την τραγωδία και να αναμετρηθούμε με τις αιτίες της», ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και πρόσθεσε πως «η επίγνωση της κλιματικής αλλαγής μας προσθέτει το βάρος να προετοιμαστούμε σε βάθος για την αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων, που από εδώ και στο εξής θα είναι συχνά».
«Το καθήκον του σήμερα ανήκει στην εκλεγμένη κυβέρνηση, η ευθύνη του αύριο ανήκει σε όλους», απάντησε ο πρωθυπουργός και δήλωσε ότι κάθε θετική συμβολή είναι καλοδεχούμενη, ενώ «κάποιες από τις προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνονται ήδη πράξη».
Με την προσέγγιση αυτή δεν συμφωνούν, βέβαια, όλοι. Ούτε το σύνολο των κομματικών δυνάμεων, για παράδειγμα, ούτε των ΜΜΕ. Ως φωνές άλλων εποχών μπορούν, επίσης, να ληφθούν και οι απόψεις κάποιων εκπροσώπων δασολόγων ότι λίγο πολύ οι φωτιές οφείλονται στο ότι οι ίδιοι έχασαν τον πρώτο λόγο στον συντονισμό της δασοπυρόσβεσης.
Αν, ωστόσο, θέλαμε να τονίσουμε κάτι από τα όσα είπαν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τις τελευταίες μέρες θα ήταν τα εξής:
✱ Πρώτον, η πρόταση του Αλ. Τσίπρα να ληφθεί υπόψη η έκθεση του Γ. Γκολντάμερ, (συνέντευξη του οποίου στην «DW» δημοσιεύει σήμερα η «ΥΧ»). Ο επικεφαλής του Κέντρου Παγκόσμιας Παρακολούθησης Πυρκαγιών θέτει το όλο ζήτημα σε νέα βάση, καθώς αφενός θεωρεί ότι το δάσος της «νέας εποχής» πρέπει να είναι ανοιχτό με λιγότερα δέντρα και αφετέρου τεκμηριώνει την άποψη ότι είναι οι αλλαγές και η εγκατάλειψη των αγροτικών δραστηριοτήτων που συμβάλλουν καταλυτικά στις μεγάλες δασικές πυρκαγιές της εποχής μας.
✱ Δεύτερον, τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν από τον πρωθυπουργό για τον αγροτικό τομέα και τους αγρότες είναι σημαντικά. Αρκεί, βέβαια, να τρέξουν χωρίς γραφειοκρατίες, αλλά και να αποσαφηνισθούν άμεσα κρίσιμες πτυχές τους. Για παράδειγμα, τι θα καλύπτει η αποζημίωση ενός ελαιώνα, ή άλλης μόνιμης φυτείας που καταστράφηκε; Την αγορά και τη φύτευση των δενδρυλλίων ή την εγκατάσταση μίας σύγχρονης φυτείας και πρωτίστως αποζημιώσεις απώλειας εισοδήματος κάποιων ετών; Γιατί είναι το τελευταίο από το οποίο θα κριθεί το κατά πόσο ο πρωτογενής τομέας θα σταθεί στα πόδια του μετά τη μεγάλη δοκιμασία που βιώνουμε.
