Μετά την ανακοίνωση του προϋπολογισμού της ΕΕ, στις αρχές Μαΐου από τον αρμόδιο Γερμανό επίτροπο, Γκίντερ Έτιγκερ, οι συζητήσεις για τις μειώσεις στην αγροτική πολιτική και την πολιτική συνοχής μονοπωλούν το ενδιαφέρον των Βρυξελλών.
Αρχικά, ο επίτροπος προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ανακοινώνοντας τον προϋπολογισμό σε τρέχουσες τιμές, χωρίς δηλαδή να υπολογίζει τον πληθωρισμό – επομένως, οι μειώσεις φάνηκαν μικρότερες. Γρήγορα, ωστόσο, αυτό αντικρούστηκε από τους ενδιαφερόμενους και εμπλεκόμενους φορείς, εκθέτοντας μάλλον χωρίς λόγο την Επιτροπή για ένα είδος «δημιουργικής λογιστικής».
Από εκείνη τη στιγμή –και ενόψει της ανακοίνωσης της νομοθεσίας, των κανονισμών δηλαδή κάθε ταμείου– τα κράτη-μέλη ξεκίνησαν να ετοιμάζονται για τη μεγάλη μάχη που θα δοθεί έως το τέλος του έτους για την τελική μορφή του προϋπολογισμού.
Οι μειώσεις στην ΚΑΠ και τη Συνοχή, το ύψος της εθνικής συμμετοχής, καθώς και τα χρήματα που θα λάβει κάθε χώρα, όλα αυτά θα μπουν στη ζυγαριά και θα «ανακατευτούν» με τις ποσοστώσεις των μεταναστών, το κράτος δικαίου και τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η έγκριση του νέου Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου –του επταετούς δηλαδή προϋπολογισμού της Ένωσης– θα πρέπει να περάσει, μεταξύ άλλων, από τις αντιρρήσεις των Ολλανδών, Φιλανδών και Αυστριακών για το ύψος του και τη συμμετοχή τους σε αυτόν. Θα πρέπει να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των Πολωνών και Ούγγρων για τα χρήματα στους μετανάστες και τους όρους για το κράτος δικαίου – που στοχεύουν βασικά αυτούς. Και της Γαλλίας που ζητά μεγαλύτερο προϋπολογισμό για την ΚΑΠ. Και όλα αυτά, ιδανικά θα πρέπει να κλείσουν πριν από τις επόμενες ευρωεκλογές, τον Μάιο του 2019. Δύσκολη εξίσωση.
