Ανύπαρκτο το βιολογικό βαμβάκι στην Ελλάδα

Η παραγωγή του αυξήθηκε σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και η Τουρκία

Ανύπαρκτο το βιολογικό βαμβάκι στην Ελλάδα

Αρκετά χρόνια τώρα η παραγωγή βιολογικού βαμβακιού αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, καθώς το 2014 έφτασε παγκοσμίως τους 328.407 τόνους.

Οι πέντε χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή βιολογικού βαμβακιού είναι η Ινδία, η Κίνα, η Τουρκία, η Τανζανία και οι ΗΠΑ, που συνολικά καταλαμβάνουν το 90% της παγκόσμιας παραγωγής.

Αναλυτικά, η Ινδία παράγει 255.450 τόνους, η Κίνα 26.650 τόνους, η Τουρκία 20.127 τόνους, η Τανζανία 9.589 τόνους και οι ΗΠΑ 6.900 τόνους. Η παραγωγή της Ελλάδας σήμερα είναι μηδενική. Η καλλιέργεια βιολογικού βαμβακιού παρέχει πολλαπλά οφέλη τόσο στον παραγωγό όσο και στο περιβάλλον, γεγονός που φαίνεται από την αύξηση που παρουσίασαν συγκεκριμένες χώρες στην παραγωγή τους. Μέσα σε έναν χρόνο, η παραγωγή βιολογικού βαμβακιού αυξήθηκε σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και η Τουρκία, 7%, 19% και 12% αντίστοιχα.

Η ζήτηση του προϊόντος

Παράλληλα, η αγορά του βιολογικού βαμβακιού αυξήθηκε κατά 67% μεταξύ 2013-2014, με εκτιμώμενο κέρδος τα 20,16 δισ. ευρώ. Μάλιστα, την προτίμησή τους στο βιολογικό βαμβάκι έχουν δείξει αγοραστές από όλο τον κόσμο.

Το 81% του προϊόντος αξιοποιείται στην ενδυμασία, το 14% σε υφάσματα και το 5% στην υπόδηση. Παρά τη διάδοσή του, υπάρχουν ακόμη ορισμένα στάδια στην παραγωγή και τη διοχέτευση του προϊόντος που αποτελούν πρόκληση για τους παραγωγούς. Κατ’ αρχάς, η ευρεία χρήση γενετικά τροποποιημένου πολλαπλασιαστικού υλικού απειλεί με επιμόλυνση τους βιολογικούς σπόρους. Ακόμη μία δυσκολία είναι ο διαχωρισμός του βιολογικού προϊόντος από το συμβατικό.

Συνεπώς, η διασφάλιση της ακεραιότητας και της παρακολούθησης του προϊόντος, ώστε να φτάσει άθικτο στον προορισμό του, η ιχνηλασιμότητα, είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Πέρα από αυτά,  τροχοπέδη συνιστά και η πληθώρα ετικετών στα προϊόντα και οι διαφορετικές μάρκες του εμπορίου που αποπροσανατολίζουν τον καταναλωτή. Οι ευκαιρίες, ωστόσο, είναι αρκετές για τους παραγωγούς που παραμένουν πιστοί στην ποιότητα του προϊόντος, δίνοντας στο καταναλωτικό κοινό σαφή εικόνα της παραγωγικής του δραστηριότητας. Η παραδοσιακή παραγωγή και η αγνότητα που συνοδεύουν το προϊόν είναι το πρώτο ζητούμενο για τον καταναλωτή, ο οποίος ανταμείβει τη γνησιότητά του. Τέλος, η πιστοποίηση του προϊόντος και η αυθεντικότητα του παραγωγού φαίνεται πως αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στην αύξηση της ζήτησης.

Χρ. Καραβοκύρη, Β. Αποστολοπούλου