Κίνηση με προοπτικές χαρακτηρίζεται πλέον η δημιουργία ατομικών τραπεζών σπόρων για πολλούς παραγωγούς, ιδιαίτερα στην περίπτωση των βιολογικών. Η βιοκαλλιεργήτρια Δήμητρα Τσακίρη στην Αργολίδα αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα, αφού έχει προχωρήσει ήδη στη δημιουργία τράπεζας, συγκεντρώνοντας σπόρους ντομάτας, πεπονιού, ανανά, κολοκυθιού, αλλά και άλλων λαχανικών, όπως τα νεροκρέμμυδα Ζακύνθου, οι μπάμιες Πυλαίας και οι τσούσκες (σ.σ. πράσινες καυτερές πιπεριές) Γουμένισσας.
Αναφερόμενη στις προοπτικές, αλλά και στην αναγκαιότητα αυτής της κίνησης, εκτιμά ότι είναι κάτι που πρέπει να κάνουν όλοι οι παραγωγοί. «Θα έπρεπε να δημιουργήσουν τη δική τους τράπεζα σπόρων, γιατί, πλέον, το κόστος των σπόρων έχει αρχίσει να ανεβαίνει στα ύψη», σημειώνει, προσθέτοντας ότι εάν συνεχιστεί έτσι ανοδικά το κόστος των σπόρων θα είναι αβάσταχτο.
«Μέχρι στιγμής, σπόρους κρατάνε μόνο οι ρομαντικοί, αλλά είναι βέβαιο ότι στο μέλλον θα αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού για όλους τους παραγωγούς», προσθέτει η ίδια, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν φυσικά και ρεαλιστικοί λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να προχωρήσει κάποιος σε μία τέτοια κίνηση.
Όπως η ίδια εξηγεί, «σε μία εποχή που αρχίζουν και καθιερώνονται τα μεταλλαγμένα, αυτό πρέπει να αποτελεί κίνητρο για όλους, αφού αφορά την υγεία μας, την ποιότητα της τροφής και το κόστος παραγωγής. Αυτήν τη στιγμή, η διακίνηση σπόρων γίνεται μέσω ανταλλαγών με παραδοσιακούς παραγωγούς μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι είχαν ως λογική μετά τη συγκομιδή να συγκεντρώνουν τον καρπό.
Η ενέργεια αυτή συνιστά σεβασμό απέναντι στο φυτό που έδωσε καρπούς, το οποίο μπορεί να έχει μειονεκτήματα ως προς την απόδοση ή την ανθεκτικότητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα υβρίδια στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά».
