Αντιθέσεις: Αμερικανικές εκλογές

Πρώτα η Αμερική πρώτος ο Τραμπ

Αυλαία στο θρίλερ της προεδρίας Τραμπ

Η δαιμονοποίηση του Ντόναλντ Τραμπ από τους πολιτικούς του αντιπάλους, η ανοιχτή εχθρότητα της μεγάλης πλειονότητας των αμερικανικών ΜΜΕ εναντίον του, η εκμετάλλευση του αυθορμητισμού που σε πολλές περιπτώσεις δείχνει, δεν κατάφεραν τελικά να τον στείλουν στον σκουπιδοτενεκέ τον οποίο είχαν ετοιμάσει για αυτόν. Οι δημοσκοπήσεις, που προέβλεπαν άνετη νίκη του «γέρο Μπάιντεν» με οχτώ και δέκα μονάδες, αποδείχτηκε ότι καθρέφτιζαν μάλλον το όνειρο των δημοσκόπων, παρά την πραγματικότητα. Ο σημερινός πρόεδρος της υπερδύναμης κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, να ξεπεράσει ακόμα και τις ψήφους που πήρε το 2016, να κερδίσει τη στήριξη όχι μόνο της «λευκής Αμερικής», αλλά και ενός σημαντικού τμήματος των μειονοτήτων -μαύροι, Λατίνοι, Ασιάτες- με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα μπροστά σε μια δεύτερη θητεία στον Λευκό Οίκο.

Το γιατί είναι πολύ απλό. Ο Ντόναλντ Τραμπ πολιτεύτηκε κατά την πρώτη του τετραετία με μια βασική κατευθυντήρια αρχή: Πρώτα η Αμερική. Και ακολούθησε μια βασική διακηρυγμένη και προεκλογικά στόχευση: Να κάνουμε πάλι τρανή την Αμερική.

Υπηρετώντας αυτήν τη γραμμή, όρθωσε εμπόδια στις εισαγωγές -κυρίως της Κίνας- που συνέβαλαν στην αποβιομηχάνιση μεγάλων περιοχών των ΗΠΑ. Έφτασε στα πρόθυρα οικονομικού πολέμου με τις άλλες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις του κόσμου. Αμφισβήτησε τον παραδοσιακό ρόλο των ΗΠΑ, να προστατεύουν στρατιωτικά την Ευρώπη με δικά τους έξοδα. Μείωσε τη φορολογία, στήριξε τη μεσαία τάξη, έδωσε φωνή σε μια Αμερική που δεν είναι ούτε λευκή, ούτε αντιδραστική, όπως κατηγορείται, αλλά είναι απλώς… αμερικανική. Μια πλειοψηφία που βάζει πρώτα την Αμερική, αμφισβητεί ορισμένες πλευρές της «προόδου», που έρχονται σε αντίθεση με τις παραδόσεις του αμερικανικού έθνους, πιστεύει ακόμα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να ξαναγίνει η χώρα όχι μόνο της ελευθερίας, αλλά και τον πιονέρων, εκείνων στους οποίους χρωστούν αυτό που έγιναν.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου κεραυνός εν αιθρία το γεγονός ότι ο Τραμπ διέψευσε όλες τις Κασσάνδρες που προέβλεπαν την εκθρόνισή του, και σήμερα είναι στην ουσία ο νικητής των εκλογών. Αν τελικά με τις λεγόμενες επιστολικές ψήφους καταφέρει ο αντίπαλός του να τον ξεπεράσει, αυτό δεν θα είναι παρά μια τεράστιας έκτασης νόθευση της λαϊκής βούλησης, που ο ίδιος ο πρόεδρος έχει προειδοποιήσει ότι θα την πολεμήσει με κάθε μέσο. Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ είναι μαχητής και δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί μια πλαστή ήττα. Για πρώτη φορά, οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν είναι το τέλος της αντιπαράθεσης, αλλά η αρχή της.

Ε.Κ.

Η Αμερική βίωσε μια οδυνηρή τετραετία με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Η κοινωνία διχάστηκε, το πιο αντιδραστικό τμήμα της αποθρασύνθηκε, τα ρατσιστικά εγκλήματα πολλαπλασιάστηκαν και οι διεθνείς σχέσεις της υπονομεύτηκαν σοβαρά. Η Αμερική, από δύναμη ευθύνης και δημοκρατίας, επί Τραμπ εμφάνισε μια εικόνα αστάθειας, ακόμα και επικίνδυνου τυχοδιωκτισμού.

Ο τρόπος με τον οποίο ο πρόεδρος Τραμπ αντιμετώπισε την πανδημία του κορωνοϊού, με κατάρες και καταγγελίες για την Κίνα, με θεωρίες συνωμοσίας, με αντιεπιστημονικές ανοησίες για δήθεν φάρμακα και με απειλές για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έσπρωξαν πολλά χρόνια πίσω τις ΗΠΑ, σε μια κατάσταση που αγνοεί τον διαφωτισμό, διχάζει την κοινωνία, οδηγεί σε διαλυτικά φαινόμενα. Αυτό το πισωγύρισμα είχε τον αντίκτυπό του στην οικονομική δραστηριότητα, στις οικονομικές σχέσεις της χώρας με άλλες χώρες, στη σταθερότητα που οφείλει να έχει μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ.

Η καταστροφική τετραετία που πέρασε είναι που έχει γεννήσει ένα μεγάλο κίνημα απαλλαγής από τον Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με αποτέλεσμα οι δημοκρατικοί να επικρατούν σήμερα στην κούρσα της προεδρίας και ο Μπάιντεν, ένας μετριοπαθής πολιτικός, ικανός να εκπροσωπήσει όλο το δημοκρατικό φάσμα, να βρίσκεται με την ψήφο του λαού μπροστά στην πόρτα του Λευκού Οίκου. Όλα δείχνουν ότι επιτέλους η Αμερική θα απαλλαγεί από την τραγική φιγούρα του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο ίδιος ο πρόεδρος όμως, χωρίς καμιά συναίσθηση εθνικής και πολιτικής ευθύνης, έχει δυναμιτίσει, όπως το συνηθίζει και σε άλλους τομείς, την αξιοπιστία των εκλογών. Καταγγέλλει εκ των προτέρων κλοπή ψήφων, διακηρύσσει σε αντίθεση με την αλήθεια των αποτελεσμάτων ότι είναι ο νικητής, απειλεί δικαστές και πολίτες ότι δεν πρόκειται να δεχτεί την εκλογική του ήττα, καταφεύγει σε ύβρεις και εκβιασμούς πρωτοφανείς στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ.

Η μετριοπάθεια του Μπάιντεν, η ψύχραιμη φωνή και στάση του αναδεικνύονται στις συνθήκες αυτές σε ασπίδα προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας στην Αμερική. Ο εμφύλιος διχασμός τον οποίο προωθεί ο εμφανώς διαταραγμένος από την ήττα του Ντόναλντ Τραμπ καθιστά τον Μπάιντεν κύριο εκφραστή της κοινωνικής ειρήνης και της δημοκρατικής κανονικότητας στις ΗΠΑ. Εξ ου και η νίκη του θα γίνει δεκτή με ανακούφιση όχι μόνο από την μπλε Αμερική της δημοκρατίας, αλλά και από τις δημοκρατικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.

Ε.Σ.