Δεν γίνονται φυλετικές διακρίσεις στην πάταξη του εγκλήματος |
Σαμπάνης, Φραγκούλης και τώρα Μιχαλόπουλος |
|
Νεκρός από τα πυρά αστυνομικού έπεσε ένας νεαρός Ρομά πριν από λίγες ημέρες, έπειτα από άγρια καταδίωξη μέσα στα στενά στο χωριό Λεοντάρι της Θήβας. Το αυτοκίνητο εγκλωβίστηκε σε αδιέξοδο, ο οδηγός του φαίνεται πως προσπάθησε να διαφύγει και το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα. Ευθύς αμέσως, δύο πράγματα συνέβησαν: Το πρώτο ήταν να διαταχθεί ΕΔΕ για την υπόθεση και να οδηγηθεί σε απολογία ο αστυνομικός, όπως ακριβώς προβλέπεται από τον κανονισμό και τον νόμο, έτσι ώστε, σε περίπτωση που διαπιστωθεί οποιαδήποτε παράβαση του καθήκοντός του και πως ο πυροβολισμός ήταν οτιδήποτε παραπάνω από ένα ατύχημα, όπως ο αστυνομικός και ο δικηγόρος του υποστηρίζουν, να υπάρξει άμεση και αυστηρή τιμωρία. Το δεύτερο ήταν οι λίγο-πολύ γνωστές αντικυβερνητικές φωνές να ξεκινήσουν να δαιμονοποιούν τον αστυνομικό και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, πριν βγει οποιοδήποτε πόρισμα και πριν η Δικαιοσύνη λάβει την οποιαδήποτε απόφαση. Φωνάζουν πως πρόκειται περί ξεκάθαρης φυλετικής διάκρισης, πως αν δεν ήταν Ρομά το παιδί τώρα θα ζούσε, και άλλα τέτοια. Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι αυτές οι φωνές ουσιαστικά καπηλεύονται τον τραγικό θάνατο ενός παιδιού. Ούτε θα σταθούμε στο τσουβάλιασμα των Σωμάτων Ασφαλείας, με αφορμή ένα περιστατικό, το οποίο ακόμα βρίσκεται υπό διερεύνηση. Θα σταθούμε, όμως, στην ευκολία με την οποία παρακάμπτεται κάθε ίχνος λογικής, μπροστά στην ευκαιρία ακόμη μίας επιχείρησης λασπολογίας και κυβερνητικού διασυρμού.  Κάθε λογικός πολίτης συνειδητοποιεί πως όταν βρίσκεται σε εξέλιξη μια καταδίωξη, και μάλιστα εξαιρετικά επικίνδυνη, μέσα στα στενά δρομάκια ενός χωριού, οι αστυνομικοί ούτε έχουν, ούτε είναι ασφαλές να έχουν την ευχέρεια να ελέγξουν αν ο οδηγός που προσπαθεί να διαφύγει, και άρα αποτελεί κίνδυνο για όλους, είναι ανήλικος, Ρομά ή οτιδήποτε άλλο. Αν κάτι προέχει, είναι η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη λήξη της καταδίωξης, για την ασφάλεια των πολιτών αρχικά και των ίδιων των αστυνομικών δευτερευόντως. Μόνον υπό αυτό το πρίσμα η ΕΛΑΣ πρέπει να δρα, για να μην πολλαπλασιαστούν τα αθώα θύματα. Αυτή είναι η δουλειά της, όπως δουλειά της Δικαιοσύνης είναι να κρίνει ανεμπόδιστη τις πράξεις των αστυνομικών και να δρα καταλλήλως. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί και δεν πρέπει να προδικάζει καταστάσεις, ειδικά σε μία τόσο σοβαρή υπόθεση. Ε.Κ. |
Ο Χρήστος Μιχαλόπουλος είναι ο τρίτος ανήλικος Ρομά μέσα σε τρία χρόνια που, μετά από καταδίωξη, πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Και είναι η πολλοστή φορά που η ΕΛΑΣ τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, για να καλύψει τον αστυνομικό και να συγκαλύψει την υπόθεση. Ο δικηγόρος του αστυνομικού, Αλέξης Κούγιας, αρνείται τα πάντα και επιτίθεται στους πάντες. Η πρώτη δήλωση είναι πως ο νεαρός προσπάθησε να πάρει το όπλο από τον αστυνομικό και μέσα στην πάλη που ακολούθησε το όπλο «εκπυρσοκρότησε». Πρόκειται για τη –γνωστή πλέον– θανάσιμη συνήθεια των υπηρεσιακών όπλων, η οποία συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στην κανονικοποίηση της χρήσης θανατηφόρας αστυνομικής βίας προς όλους τους πολίτες, μειονότητες και μη. Έχει διαταχθεί ΕΔΕ, λένε, χωρίς να μπορούν να θυμίσουν σε κανέναν την τελευταία φορά που μία ΕΔΕ έβγαλε πράγματι ένα καταδικαστικό πόρισμα για τον υπό εξέταση αστυνομικό. Ο δικηγόρος της οικογένειας του άτυχου νεαρού, από την άλλη, καταγγέλλει πρωτοφανείς καταστάσεις, που ξεπερνούν τα όρια της κοινής λογικής και καταδεικνύουν μια συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης του πιθανού εγκλήματος που έχει τελεστεί. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς το πλύσιμο(!) του τόπου του πυροβολισμού πριν φτάσει η Σήμανση στο σημείο. Δεν εξηγείται το γιατί ο αστυνομικός-θύτης ήταν υπεύθυνος φύλαξης του χώρου που τελέστηκε η πράξη, ή γιατί ο νεκρός μεταφέρθηκε με το δικό του όχημα, ενώ το κάθισμά του είχε καθαριστεί επιμελώς, προκειμένου να κάτσει ο νέος οδηγός! Ακόμα και την ιατροδικαστική έρευνα προσπάθησαν να εμποδίσουν, πλένοντας, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ιατροδικαστή, τα χέρια του θύματος! Οι φρικαλεότητες αυτές, καθώς και το γεγονός ότι πρόκειται για το τρίτο ανήλικο θύμα φυλετικής μειονότητας μέσα σε μία τριετία, προκάλεσαν την άμεση παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, που απαίτησε την άμεση και διαφανή έρευνα για να διαλευκανθεί η υπόθεση. Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση ευαγγελίζεται μία ανεξάρτητη και ανεμπόδιστη Δικαιοσύνη, την ώρα που κάνει το παν δυνατόν για να την παρεμποδίσει και να την επηρεάσει. Μια χώρα που καλύπτει τα Σώματα Ασφαλείας της, όταν αυτά βιαιοπραγούν κατά των πολιτών, τους οποίους έχουν ορκιστεί να υπηρετούν και να προστατεύουν, είναι μια χώρα επικίνδυνη για όλους, πόσω μάλλον για τις μειονότητες. Ε.Σ. |
