Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δικαιώμα σε μία περίοδο χάριτος
|
Η ριζοσπαστική αριστερά είναι αναγκαία για την κοινωνία μας
|
|
Όχι μόνο δεν φαίνεται να σβήνει, αλλά συνεχώς φουντώνει η «φωτιά» που άναψε στον ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά την εκλογή Κασσελάκη. Ο αποχαιρετισμός του Γιώργου Σταθάκη στον «ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια», η ομιλία Τσακαλώτου στο Τριανόν, που θεωρήθηκε προαναγγελία αποχώρησης του ίδιου και της τάσης του, η σύγκρουση που όλα δείχνουν ότι προετοιμάζεται στην Κεντρική Επιτροπή του σαββατοκύριακου, αποτελούν ενδείξεις ότι τα χειρότερα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μπροστά. Πρώτο και πιο τραυματικό αγκάθι είναι οι διαγραφές των τεσσάρων, που ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει προαναγγείλει. Του Στέφανου Τζουμάκα, του Νίκου Φίλη, του Πάνου Σκουρλέτη και του Δημήτρη Βίτσα. Καθώς οι διαγραφές αυτές καταγγέλλονται από την εσωκομματική αντιπολίτευση, είναι να απορεί κανείς τι θα μπορούσε να κάνει ο Κασσελάκης μπροστά σε όσα κάνουν οι ίδιοι οι υπό διαγραφή. Ο ένας ανακοίνωσε ακόμα και τον τίτλο του νέου κόμματος που ετοιμάζεται. Ο άλλος χαρακτηρίζει τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ φυτευτό και άνθρωπο της διαπλοκής, που έχει στόχο να μετατρέψει το κόμμα σε πλαδαρή εκδοχή του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Ο τρίτος καταφεύγει στην Ασφάλεια για να καταγγείλει «τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειται για μια κατάσταση που ξεφεύγει από κάθε όριο κριτικής, ακόμα και στο εύρος που την αντιλαμβάνεται το κόμμα, παίρνοντας «μπάλα» μέχρι και τον Αλέξη Τσίπρα, τον άνθρωπο δηλαδή που υπό την ηγεσία του ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% κατάφερε να γίνει κυβέρνηση, να παραμείνει στην εξουσία σχεδόν πέντε χρόνια και να απελευθερώσει τη χώρα από τα μνημόνια που άλλοι την είχαν φυλακίσει. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, επίσης, αγνοεί ένα καθοριστικό γεγονός. Το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχθηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των μελών του κόμματος, σε μια διαδικασία στην οποία συμμετείχαν περίπου 150.000 άντρες και γυναίκες και την οποία ουδείς έχει αμφισβητήσει. Απλώς, εκ των υστέρων, αμφισβητείται η ορθότητα της «εκλογής από τη βάση» και λοιδορούνται τα «μέλη των 2 ευρώ», στάση που ακυρώνει κάθε δήλωση αφοσίωσης στη δημοκρατία και στη συλλογικότητα.  Ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος όντως δεν προέρχεται από το καλούπι της Αριστεράς, έχει το δικαίωμα σε μια περίοδο χάριτος, που μια σειρά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν του αναγνωρίζουν. Έχει το δικαίωμα να δοκιμαστεί στη δύσκολη πολιτική πράξη, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές. Αν αυτό δεν γίνεται κατανοητό από πιο έμπειρους μάλιστα συντρόφους του, δεν έχει ο ίδιος την ευθύνη. Ε.Κ. |
Η διαδρομή και η εικόνα του Στέφανου Κασσελάκη τα λέει όλα. Λίγες μόνο μέρες, ίσως και ώρες, μέλος του κόμματος, απών από την Ελλάδα για πολλά χρόνια, επιχειρηματίας στη Φλόριντα των ΗΠΑ, «φαν» παλαιότερα του Κυριάκου Μητσοτάκη, εθελοντής στο επιτελείο του Αμερικανού προέδρου Μπάιντεν, βρέθηκε επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα. Με ό,τι η ανωριμότητα και η άγνοιά του συνεπάγονται για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Το γιατί και το πώς κατάφερε αυτό που από πολλούς χαρακτηρίστηκε «επιθετική εξαγορά του ΣΥΡΙΖΑ» σηκώνει πολλή συζήτηση. Το κύριο που δείχνει είναι η κατάσταση σοκ στην οποία βρέθηκαν τα μέλη του κόμματος μετά την εκλογική ήττα του ’23, αλλά και η εξουδετέρωση στην πορεία του χρόνου εκείνων των μηχανισμών και των δικλείδων που είχαν ως στόχο να κρατήσουν τουλάχιστον την ταυτότητα του κόμματος άθικτη, σε όντως δύσκολες συνθήκες. Το αποτέλεσμα της εκλογής Κασσελάκη έγινε σαφές από τις πρώτες μέρες. Η ηγετική ομάδα, με επικεφαλής τον Παύλο Πολάκη, η προβολή της προσωπικής ζωής του νέου προέδρου, η ομιλία του στον ΣΕΒ, ο αρχηγισμός και ο ναρκισσισμός που αποπνέει η δημόσια διατυπωμένη πρόθεσή του να αποκαταστήσει «αδιαμεσολάβητες» σχέσεις με την κοινωνία, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το πού το πάει. Κι έτσι, το δίλημμα αν κάποιοι πρέπει να μείνουν σε αυτό το κόμμα, ή εν πάση περιπτώσει να αποχωρήσουν από αυτό και να προχωρήσουν στην ίδρυση ενός άλλου, το παράγουν η πολιτική και η στάση του νέου προέδρου και του περιβάλλοντός του. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε, πριν από λίγες μέρες, ότι είναι «εξαιρετικά δύσκολο να υπάρχει περηφάνια σε αυτό το κόμμα». Ο πρώην υπουργός, Γιώργος Σταθάκης, έγραψε ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Αποχαιρετισμός στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια». Και η διάσπαση είναι επί θύραις, με πιθανό μάλιστα το μεγάλο βήμα να γίνει αυτό το σαββατοκύριακο, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Τα πράγματα για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά. Χρειάζονται, και κατά τη γνώμη τους το χρειάζεται και η χώρα, ένα κόμμα αριστερό, ριζοσπαστικό, που θα έχει στην προμετωπίδα του τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει άλλον δρόμο, έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να προχωρήσουν σε αυτό το μεγάλο βήμα. Η συμμετοχή τους στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει τίποτε, παρά μόνο τη φθορά ιδεών και ανθρώπων… Ε.Σ. |
