Ανασχηματισμός με κριτήριο το έργο και όχι την εικόνα και τις βαρονίες |
Αδύναμος ο πρωθυπουργός, ενισχυμένη η ακροδεξιά |
|
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, μια πρωτοβουλία του πρωθυπουργού που αποσκοπούσε ολοφάνερα στη βελτίωση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας και στην κάλυψη κάποιων κενών που αναδείχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια, λογικό ήταν να γίνει αντικείμενο συζητήσεων. Και κριτικής, φυσικά, από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Τι ακριβώς έκανε όμως ο πρωθυπουργός; Πρώτον, διατήρησε τη βασική ομάδα υπουργών, που σηκώνει το κύριο βάρος της πανδημίας και της οικονομίας, πράγμα που απλούστατα σημαίνει ότι η ομάδα αυτή τα πήγε καλά και έχει την εμπιστοσύνη του. Και αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, Χρυσοχοΐδης, Κικίλιας, Σταϊκούρας κ.λπ. έχουν και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Δεύτερον, έδωσε χώρο σε νέους βουλευτές, ούτως ώστε, κοντά στην ομάδα των έμπειρων, να δοκιμαστούν ως υφυπουργοί κυρίως, αλλά και υπουργοί, αρκετά μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.  Τρίτον, άλλαξε τον υπουργό Εργασίας, που είχε κριθεί υπεύθυνος για λάθη και παραλείψεις στον τομέα του. Παρ’ όλα αυτά, και επειδή ο Γιάννης Βρούτσης είναι από τα πιο έμπειρα στελέχη της ΝΔ, τον όρισε ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος. Τέταρτον, αντικατέστησε στο υπουργείο Εσωτερικών τον Τάκη Θεοδωρικάκο, καθώς, όπως έγινε γνωστό από δημοσιογραφικές πληροφορίες, αυτός βρισκόταν σε σύγκρουση με συνεργάτες του Μαξίμου. Και κάτι τέτοιο, σε συνθήκες πανδημίας, φυσικά δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Η ανάδειξη του Μάκη Βορίδη στη θέση του υπουργού Εσωτερικών συγκέντρωσε τα περισσότερα πυρά της αντιπολίτευσης, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ταραχώδη νεανικά χρόνια του υπουργού έγιναν και πάλι όπλο για να πληγεί ο δημοκρατισμός και η εικόνα του πρωθυπουργού. Προσπάθεια μάλλον μάταιη, γιατί ο Μάκης Βορίδης έχει εδώ και πολλά χρόνια αποδείξει και την πίστη του στη δημοκρατία, αλλά και τη διάθεσή του να λύνει τις όποιες πολιτικές διαφορές με πολιτισμένο διάλογο. Εντέλει, και επί της ουσίας, αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός δεν ήταν παρά ένας περιορισμένος ανασχηματισμός, που δίνει την ευκαιρία να αναδειχτούν νέοι άνθρωποι, συνδέει καλύτερα την κυβέρνηση με την Κοινοβουλευτική Ομάδα, και βελτιώνει όχι μόνο την εικόνα, αλλά και την αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού σχήματος. Από εκεί και πέρα, όλα όσα ακούγονται από την αντιπολίτευση, περί δήθεν αδυναμίας του κ. Μητσοτάκη, περί υποταγής του στον Αντώνη Σαμαρά, περί στροφής προς την άκρα Δεξιά, ή ακόμα χειρότερα περί έμπρακτης ομολογίας αποτυχίας, είναι αντιπολιτευτικές αιτιάσεις, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Μια ματιά στη σύνθεση της κυβέρνησης αρκεί, για να πείσει κάθε καλόπιστο. Ε.Κ. |
Ο πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό του ανέτρεψε το γνωστό αξίωμα, ότι ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις. Ο κ. Μητσοτάκης δεν άλλαξε την ομάδα που χάνει. Κράτησε ας πούμε τον κ. Κικίλια, που τα έχει κάνει μούσκεμα με την πανδημία. Τον κ. Σταϊκούρα, που κατάφερε να ρίξει την οικονομία σε ύφεση, πριν εισβάλει στη χώρα ο κορωνοϊός. Την κυρία Μενδώνη, που τσιμέντωσε την Ακρόπολη, και εγκατέλειψε αβοήθητους τους ανθρώπους του πολιτισμού εν μέσω κρίσης. Η μετακίνηση Βρούτση από το υπουργείο Εργασίας ήταν από καιρό δρομολογημένη, και η μόνη «έκπληξη» ήταν η απομάκρυνση του Τάκη Θεοδωρικάκου από το υπουργείο Εσωτερικών, για την οποία λέγονται διάφορα -και όχι τόσο τιμητικά- για το Μαξίμου. Σε κάθε περίπτωση, ο δειλός και άτολμος αυτός ανασχηματισμός, έβγαλε τουλάχιστον ένα τζακ ποτ. Την ενίσχυση στη σύνθεση της κυβέρνησης της άκρας Δεξιάς, την οποία στηρίζει και προστατεύει ο Αντώνης Σαμαράς. Η ανάδειξη του Μάκη Βορίδη στη -νευραλγική για την ομαλότητα και τη δημοκρατία- θέση του υπουργού Εσωτερικών, η διατήρηση του ανεκδιήγητου Άδωνι Γεωργιάδη και η ανάδειξη του Θανάση Πλεύρη σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, βεβαιώνουν αυτήν τη διαπίστωση. Επίσης, ο ανασχηματισμός έδειξε την ανασφάλεια του πρωθυπουργού σε σχέση με το κόμμα του και την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η κίνηση να υπουργοποιήσει δώδεκα βουλευτές, να μη θίξει αλλά, αντίθετα, να ενισχύσει τους βαρόνους της Ακροδεξιάς και να «ξηλώσει» σχεδόν ατιμωτικά τον Θεοδωρικάκο, που είχε σφοδρές αντιπάθειες στο κόμμα, δείχνουν τα όρια αποδοχής του. Και τελικά τι έγινε; Τι αλλάζει; Τι πρόκειται να βελτιωθεί με τον ανασχηματισμό αυτόν; Τίποτε φυσικά. Το κυριότερο που φάνηκε με τις κινήσεις του πρωθυπουργού είναι ότι καθόλου δεν προβληματίζεται για την αποτυχία της πολιτικής του στα μέτωπα της πανδημίας, της οικονομίας, του πολιτισμού, της κοινωνίας. Οι επίδοξοι χειροκροτητές αυξάνονται με το νέο κυβερνητικό σχήμα, ως απάντηση στην αύξηση των τραγικών αποτελεσμάτων της πολιτικής Μητσοτάκη. Η εικόνα για ακόμη μία φορά έρχεται να σκεπάσει την πραγματικότητα. Όταν με χιλιάδες νεκρούς, με την οικονομία σε κώμα και με την κοινωνία σε απόγνωση, ο πρωθυπουργός αποφασίζει έναν ανασχηματισμό όπως ο τελευταίος, τότε το συμπέρασμα είναι ότι δεν έχει σκοπό να αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο. Κι αυτός είναι πολύ κακός οιωνός για τη χώρα και τους πολίτες. Ε.Σ. |
