Αντιθέσεις: Απεργία γιατρών

Η πανδημία δεν επιτρέπει ούτε χαλάρωση ούτε απεργίες

Προκλητική και παράλογη η απόφαση του υπουργού

Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν δύσκολες αποφάσεις. Και, ευτυχώς, η παρούσα κυβέρνηση, από την αρχή της θητείας της, έχει πολλάκις αποδείξει ότι μπορεί να λάβει αυτές τις αποφάσεις, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Διότι, όταν απειλείται η δημόσια Υγεία, αυτή πρέπει να μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα.

Και είναι τουλάχιστον ανήθικο οι ίδιοι άνθρωποι που ορκίστηκαν να προστατεύουν μέσα από το λειτούργημά τους την υγεία των πολιτών, οι νοσηλευτές και οι γιατροί δηλαδή, να φεύγουν εν μέσω πανδημίας από τα χαρακώματα αυτού του υγειονομικού πολέμου, στον οποίο η κυβέρνηση τους έχει συνδράμει με κάθε τρόπο, και να πραγματοποιούν συνδικαλιστικούς… ελιγμούς και απεργίες.

Η μετατροπή του Παίδων Πεντέλης σε μέγα εμβολιαστικό κέντρο παιδιών, δεν γίνεται από κάποιο καπρίτσιο του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, αλλά από ανάγκη, και μετά από ενδελεχείς μελέτες των ειδικών. Από την άλλη, η αιφνιδιαστική απεργία του προσωπικού του νοσοκομείου, που εγγυάται την καθυστέρηση, ακόμη και την ακύρωση άνω των 300 δόσεων εμβολίων σε μικρά παιδιά, αποφασίστηκε εν θερμώ, προφανώς υποδαυλιζόμενη από τη χρόνια μάστιγα του Δημοσίου που ακούει στο όνομα «συνδικαλισμός».

Πρώτοι στον επικίνδυνο αυτόν χορό έτρεξαν να μπουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τομεάρχης Υγείας του, δηλώνοντας συμπαράσταση στην «πάλη» των νοσηλευτών. Επειδή, όμως, η υγεία των Ελλήνων είναι σημαντικότερη από μία ακόμη αριστερή απεργία, ο Θάνος Πλεύρης, που είναι όχι μόνο έμπειρος πλέον υπουργός, αλλά και επί σειρά ετών έμπειρος δικηγόρος, ακολούθησε κατευθείαν τη νομική οδό, ώστε η απεργία να χαρακτηριστεί παράνομη και οι υγειονομικοί να γυρίσουν πάραυτα στο πόστο τους. Κάθε λεπτό απεργίας που περνάει είναι ένα λεπτό που μπορεί να καθορίσει τη ζωή ενός πολίτη.

Δεν είναι εύκολες αυτές οι αποφάσεις και επιφέρουν και μεγάλο κόστος. Κανένα κόστος όμως δεν συγκρίνεται με το κόστος μιας ανεξέλεγκτης πανδημίας. Η μετάλλαξη Όμικρον έχει καταλύσει τη χώρα, τα κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί και η κυβέρνηση καλείται να πολεμήσει για ακόμη μία φορά σε πολλαπλά μέτωπα. Η σκληρή και γρήγορη επίλυση, λοιπόν, των μετώπων που επιχειρεί να ανοίξει η αντιπολίτευση σώζει ζωές και δείχνει ποιος μπορεί και πρέπει να κυβερνάει τη χώρα.

Ε.Κ.

Από την πρώτη στιγμή που η πανδημία του κορωνοϊού χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας, η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει το προφανές, αυτό που θα ζητούσε και κάθε νοήμων πολίτης στη θέση της: Την άμεση και άνευ όρων ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες που προκύπτουν.

Δύο χρόνια μετά όμως, και πέρα από μερικά παλαμάκια για εμψύχωση των υγειονομικών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να αντιστέκεται σθεναρά στην οποιαδήποτε ουσιώδη ενίσχυση του ΕΣΥ, προτάσσοντας τις στενές σχέσεις της με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και τις… ανύπαρκτες σχέσεις της με την πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες.

Η προσπάθεια να εμφανιστούν τα εμβόλια ως πανάκεια για τον κορωνοϊό είναι τόσο αποτυχημένη, όσο και επικίνδυνη. Τα εμβόλια πράγματι αποτελούν ασπίδα από τον ιό, όμως αντίστοιχη ασπίδα αποτελούν ένα ισχυρό σύστημα Υγείας, με αυξημένες κλίνες ΜΕΘ ικανές να δεχθούν και να κουράρουν ασθενείς, εμβολιασμένους ή ανεμβολίαστους, ή τα μονοκλωνικά φάρμακα, τα οποία αποτελούν σανίδα σωτηρίας για τις ευπαθείς ομάδες και για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά λοιδορήθηκε, όμως ύστερα δικαιώθηκε.

Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής έχει αποτύχει να σηκώσει οποιαδήποτε από αυτές τις ασπίδες. Το αντιεμβολιαστικό κίνημα μαίνεται ανεξέλεγκτο και δεν πτοείται ούτε από πρόστιμα, ούτε από απειλές, τα δε μονοκλωνικά πρόσφατα τελείωσαν και ο υπουργός Υγείας ακόμη δεν έχει δώσει εντολή για να έρθουν νέα. Το ΕΣΥ, τέλος, βυθίζεται στο χάος των δεκάδων χιλιάδων κρουσμάτων καθημερινά.

Η απόφαση Πλεύρη, λοιπόν, εν μέσω ενός πανδημικού πολέμου, να αναστείλει τις σωτήριες και ζωτικής σημασίας εφημερίες ενός εκ των μεγαλύτερων νοσοκομείων για παιδιά στο λεκανοπέδιο Αττικής, ειδικά τη στιγμή που ένα τεράστιο ποσοστό ασθενών με COVID είναι παιδιά που κόλλησαν στο σχολείο, και να το μετατρέψει σε εμβολιαστικό κέντρο, είναι επικίνδυνη για τη δημόσια Υγεία.

Αν αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει η κυβέρνηση και ο υπουργός, δυστυχώς θα το καταλάβουν οι πολίτες, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η απεργία δεν έγινε ούτε για συνδικαλιστικούς λόγους, ούτε για μικροπολιτικούς σκοπούς. Έγινε επειδή κάποιοι τηρούν απαρεγκλίτως τον όρκο που έχουν δώσει απέναντι στους Έλληνες πολίτες, και κάποιοι άλλοι όχι.

Ε.Σ.