Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να καταλάβει ότι το Νατοϊκό είναι και εθνικό |
Ο πρωθυπουργός παίζει Stratego με τις τύχες της πατρίδας |
|
Δεν υπάρχει μέρα που να μην αποδεικνύεται ότι η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη διαχειριστεί, έστω ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη η πρόσφατη συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής, στην οποία οι βουλευτές του απαίτησαν να απαριθμήσει δημόσια ο υπουργός Εθνικής Άμυνας τι είδους όπλα έστειλε η Ελλάδα στην Ουκρανία, πράγμα που φυσικά ο τελευταίος αρνήθηκε. Στην Άμυνα, ιδιαίτερα όταν λόγος γίνεται για όπλα, καμιά σοβαρή κυβέρνηση δεν βγάζει στα μανταλάκια το τι διαθέτει, ή τι όπλα στέλνει σε μια χώρα που δέχεται επίθεση. Δεν είναι η πρώτη -και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία- φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά μας θέματα ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, αγνοώντας μια πραγματικότητα που δεν τον βολεύει, την πραγματικότητα της τουρκικής στάσης απέναντι στην Ελλάδα, που έχει λάβει χαρακτήρα προσωπικών επιθέσεων του Ερντογάν στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κι αυτό γεννάει ένα ερώτημα που οι μεν πολίτες απαντούν με ευκολία, ο δε ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να παρακάμπτει: Αφού η πολιτική της κυβέρνησης είναι τόσο ζημιογόνα για την Ελλάδα, γιατί προκαλεί τη μήνη του Σουλτάνου; Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι κακώς η Ελλάδα στέλνει όπλα στην Ουκρανία. Εκείνο που δεν λαμβάνει υπόψη είναι ότι η επίθεση της Ρωσίας εναντίον της ανεξάρτητης αυτής χώρας θεωρείται επίθεση κατά του συνόλου της Δύσης, συνεπώς και της Ελλάδας. Ότι, επίσης, όπλα στο Κίεβο στέλνουν μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έχουν προχωρήσει και σε πρωτοφανείς κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και ότι, τέλος, το ΝΑΤΟ και ιδίως οι ΗΠΑ έχουν συγχαρεί την Ελλάδα για τη στάση της, κι αυτό ενισχύει τη θέση της χώρας μας στην περιοχή και κυρίως απέναντι στην επιθετική πολιτική του γείτονα στα ανατολικά της.  Στη δύσκολη πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει ο πόλεμος στη γειτονιά μας, η πολιτική της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού δεν αφήνει αμφιβολίες: Η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο προκεχωρημένου φυλακίου του ΝΑΤΟ και της Δύσης στην περιοχή, προσδοκώντας ως αντάλλαγμα τη στήριξη από τους συμμάχους απέναντι στις προκλήσεις Ερντογάν. Η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, και η ομιλία του στο Κογκρέσο, που προκάλεσαν παραλήρημα Ερντογάν, δείχνουν ότι αυτή η πολιτική αποδίδει για τα εθνικά μας συμφέροντα. Και όποιος υποστηρίζει ότι αν δεν συνταχθούμε πλήρως με το ΝΑΤΟ μπορούμε να υπηρετήσουμε τα συμφέροντα αυτά, ή είναι αφελής, ή αγνοεί την πραγματικότητα για λόγους κομματικής εκμετάλλευσης. Ε.Κ. |
Το βασικό που καταλογίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό είναι ότι διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά μας θέματα σαν να είναι ιδιωτική του υπόθεση. Σαν να είναι η Ελλάδα εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Αγνοώντας πλήρως όχι μόνο τους πολίτες και την αντιπολίτευση, αλλά και κρατικούς θεσμούς όπως το ΚΥΣΕΑ. Έτσι: Ο κ. Μητσοτάκης πήγε και συνάντησε τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Δένδια, αλλά και χωρίς να είναι, όπως αποδείχτηκε, προετοιμασμένος. Ως αποτέλεσμα, ενώ μετά τη συνάντηση δήλωσε περιχαρής ότι θα έχουμε ένα ήρεμο καλοκαίρι, ακολούθησε ένα μπαράζ τουρκικών παραβιάσεων και προκλητικών δηλώσεων από την τουρκική πλευρά, που οδήγησαν σε μια πρωτοφανή ένταση στο Αιγαίο. Αποφάσισε και διέταξε, χωρίς να ρωτήσει και να ενημερώσει κανέναν, να κάνει την Ελλάδα κρυφό προμηθευτή όπλων της Ουκρανίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μετά τα αρχικά Καλάσνικοφ, οι Έλληνες πληροφορήθηκαν την αποστολή οπλικών συστημάτων από τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ και την αποστολή τεθωρακισμένων από τον Γερμανό καγκελάριο. Τα τελευταία μάλιστα μετά από μια περίεργη τράμπα με τους Γερμανούς. Εμείς θα δώσουμε στην Ουκρανία, και η Γερμανία σε εμάς! Και, το πιο σοβαρό απ’ όλα, που καθορίζει πλέον όλες τις πτυχές της ελληνικής στάσης, είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε εν μια νυκτί το δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής, που ίσχυε για δεκαετίες. Η Ελλάδα, από πυλώνας σταθερότητας και γέφυρα ειρήνης στην περιοχή, έγινε επί Κυριάκου Μητσοτάκη προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης και συμμέτοχος του πολέμου. Χαρακτηριστικό είναι ότι για πρώτη φορά η συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις θα ισχύσει επ’ αόριστον, ενώ στην Αλεξανδρούπολη εγκαθίσταται μεγάλη αμερικανική βάση, χωρίς η Ελλάδα να απαιτήσει και να λάβει συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να δώσουν δεκάδες F16 στην Τουρκία, ενώ η Ελλάδα τους δίνει γη και ύδωρ. Πρόκειται για μια πολιτική ατελέσφορη και επικίνδυνη. Με τις παλινωδίες μεταξύ υποχωρήσεων -ποιος ξεχνάει το Όρουτς Ρέις και τις βόλτες του στο Αιγαίο; – και σκληρών δηλώσεων, ο κ. Μητσοτάκης δίνει μια εικόνα αστάθειας, που μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη. Ενώ η εμπλοκή στον πόλεμο και η προμήθεια όπλων που σκοτώνουν Ρώσους βάζει την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή του κινδύνου. Με δυο λόγια: Η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά μας θέματα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε στα χέρια ενός πρωθυπουργού, που νομίζει ότι μπορεί να παίζει… Stratego με τις τύχες της χώρας. Ε.Σ. |
