Δεν υπάρχει ελευθερία για τον πολίτη χωρίς ασφάλεια |
Δεν υπάρχει ασφάλεια για κανέναν χωρίς ελευθερία |
|
Η δημόσια τάξη, η ασφάλεια του πολίτη, είναι από τα πιο σημαντικά ζητούμενα σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική χώρα. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι δεν νοείται ελευθερία χωρίς ασφάλεια. Ότι κανένας πολίτης δεν είναι πραγματικά ελεύθερος, αν δεν είναι και δεν αισθάνεται ασφαλής. Σε μία κοινωνία που ο πολίτης αισθάνεται ότι κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει θύμα εγκλήματος, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε ούτε για δημοκρατία, ούτε και για οικονομική ανάπτυξη ή πολιτισμό. Τούτων δοθέντων, είναι για τον καθένα εύλογος ο ρόλος της αστυνομίας. Διότι η αστυνομία αποτελεί την ασπίδα όλων απέναντι στο έγκλημα. Μπορεί η Δικαιοσύνη να το τιμωρεί, αλλά είναι ο αστυνομικός που το αποκαλύπτει, το προλαμβάνει, προσφέρει στον πολίτη και με μόνο την παρουσία του το αίσθημα της ασφάλειας. Κυρίως σε περιπτώσεις δύσκολες, όπως η σημερινή, που η πανδημία απειλεί ζωές και παραλύει τη χώρα, χωρίς την αστυνομία κανένα μέτρο δεν θα ήταν εφικτό. Και όμως, με κίνητρα καθόλου αθώα, η Ελληνική Αστυνομία έχει βρεθεί τελευταία στο μάτι του κυκλώνα. Κάποιες υπερβολές από άνδρες της γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, με στόχο να αποδοθούν ευθύνες στην κυβέρνηση, στον πρωθυπουργό και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αποσιωπώντας τόσο τον ρόλο της αστυνομίας στην τήρηση των μέτρων της καραντίνας, που προστατεύουν την υγεία όλων. Αποσιωπούν ακόμα και τις επιθέσεις που δέχεται η αστυνομία από ακραίες ομάδες, που θεωρούν την «επαναστατική βία» εργαλείο επιβολής των σκοπών τους.  Προφανώς και όσα έγιναν στη Νέα Σμύρνη πριν από λίγες μέρες θα διερευνηθούν και θα αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους αστυνομικούς παραβίασαν τον νόμο. Αυτή είναι μια ρητή δέσμευση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Από την άλλη όμως, είναι καθαρή υποκρισία τα όσα ακολούθησαν την επόμενη μέρα, η επίθεση των ακραίων και οι τραυματισμοί αστυνομικών, να περνούν απαρατήρητα από όσους χαρακτηρίζονται από επιλεκτική ευαισθησία. Ο σοβαρός τραυματισμός ενός αστυνομικού δεν έχει μόνο φυσικούς αυτουργούς. Έχει και ηθικούς και είναι εκείνοι που ενώ διυλίζουν τον κώνωπα κάθε αστυνομικής υπερβολής, καταπίνουν τις μολότοφ, τα κοντάρια και τις ενέδρες εναντίον αστυνομικών. Η κοινωνία έχει ανάγκη μια πολιτισμένη δημοκρατική αστυνομία, όπως αυτή που προσπαθεί να οργανώσει η σημερινή κυβέρνηση. Αλλά και η αστυνομία έχει ανάγκη από τη στήριξη της κοινωνίας. Αν επιτρέψουμε για λόγους καθαρά κομματικούς να περάσει η αντιπαλότητα αστυνομίας-κοινωνίας, που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε μπαίνει σε σοβαρό κίνδυνο το αγαθό της ασφάλειας του πολίτη. Ε.Κ. |
Προφανώς δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην κατανοεί ότι η ασφάλεια του κάθε πολίτη και όλης της κοινωνίας είναι ανεκτίμητο αγαθό. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια, αυτός είναι κανόνας στον οποίο οι πάντες σε μια δημοκρατική κοινωνία συμφωνούν. Αλλά δεν υπάρχει επίσης ασφάλεια χωρίς ελευθερία σε μια δημοκρατική κοινωνία. Γιατί το θέμα δεν είναι αν θα φοβάται ο πολίτης τον εγκληματία, ή την αστυνομία. Το θέμα είναι να προστατεύει η αστυνομία τον πολίτη από τον εγκληματία. Τον τελευταίο καιρό, όμως, εν ονόματι της πανδημίας, οι ελευθερίες του πολίτη έχουν περιοριστεί σοβαρά. Δεν μπορεί να κυκλοφορεί, δεν μπορεί να συμμετέχει σε συλλογικές δραστηριότητες, ακόμα και σε παρέες. Ακόμα και μια οικογενειακή συνάντηση απαγορεύεται. Κι αν κάποια από τα μέτρα που λαμβάνονται είναι δικαιολογημένα, εκείνο που δεν δικαιολογείται με τίποτα είναι η ασύδοτη και ανεξέλεγκτη αστυνομική καταστολή εν ονόματι της πανδημίας. Η βάρβαρη κακοποίηση ενός νέου ανθρώπου από αστυνομικούς στη Νέα Σμύρνη, η επίθεση εναντίον οικογενειών και, σε συνέχεια, την επόμενη μέρα, η μεγάλη ειρηνική διαδήλωση, που στιγματίστηκε από τη βία εναντίον ενός αστυνομικού, δείχνουν ότι η πολιτική της καταστολής από την πλευρά της κυβέρνησης έχει φτάσει στα όριά της. Οδηγεί σε θλιβερές καταστάσεις που διχάζουν την κοινωνία και διασύρουν τη χώρα. Η απάντηση στη βία δεν μπορεί και δεν πρέπει προφανώς να είναι η βία, γιατί αυτό απλώς ανακυκλώνει τη βία. Αλλά όταν μια κυβέρνηση επιλέγει τη βία και επενδύει σε αυτήν για να πλήξει δικαιώματα, κοινωνικές ομάδες και τους πολιτικούς της αντιπάλους, τότε είναι σε πολύ κακό δρόμο. Και προκαλεί πολύ κακές αλυσιδωτές αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, με την «υπερβολική δράση» αστυνομικών, με σκηνές αστυνομικής καταστολής, με βανδαλισμούς αυτοκινήτων και ανθρώπων, η κυβέρνηση είναι που ανοίγει χάσμα μεταξύ αστυνομίας και κοινωνίας. Και αυτό το χάσμα εκμεταλλεύονται οι ακραίες ομάδες που υπάρχουν για τη βία και τρέφονται από αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι το αυτονόητο για κάθε οργανωμένη κοινωνία: Υπεύθυνη για την ομαλότητα, την κοινωνική ειρήνη και την ασφάλεια πολίτη και αστυνομικού είναι η κυβέρνηση. Η οποία δεν μπορεί, όταν η πολιτική της καταστολής οδηγεί σε χάος τύπου Νέας Σμύρνης, να νίπτει τας χείρας και να ρίχνει τις ευθύνες στην αντιπολίτευση. Ε.Σ. |
