Αντιθέσεις: Διαδηλώσεις

Οριστικό τέλος στη δυναστεία των μπαχαλάκηδων με το νομοσχέδιο

Με το ν/σ για τις διαδηλώσεις η κυβέρνηση πνίγει την φωνή της κοινωνίας

Η διαδήλωση είναι απαραβίαστο δικαίωμα του πολίτη, όταν νιώθει ότι θίγονται τα συμφέροντά του ή ότι καταπατώνται τα δικαιώματά του. Η διαδήλωση όμως που μαζί της φέρνει αφόρητο κυκλοφοριακό πρόβλημα και αμέτρητες ζημιές σε καταστήματα, το κόστος των οποίων επιβαρύνει τους ίδιους τους καταστηματάρχες, δεν είναι εκδήλωση δημοκρατίας, αλλά μάστιγα της δημοκρατίας. Κι αυτό το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση και τον περιορισμό -όπου χρειαστεί- των διαδηλώσεων δεν είναι προϊόν ελαφρομυαλιάς. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι, αν μη τι άλλο, ο πιο έμπειρος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, έχει περάσει δύο φορές από τη θέση και γνωρίζει σαν την παλάμη του χεριού του ποιοι θέλουν να διαδηλώσουν και ποιοι να προκαλέσουν καταστροφές στους συμπολίτες τους, αλλά και στο κράτος. Είναι το λιγότερο λογικό μία διαδήλωση που, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, δεν έχει μαζική συμμετοχή, να δύναται να πραγματοποιηθεί χωρίς να κλείσουν όλοι οι δρόμοι και όλες οι λωρίδες, αλλά να περιοριστεί σε ένα κομμάτι του δρόμου, ή και στο πεζοδρόμιο, ώστε και οι διαδηλωτές να εκφραστούν χωρίς να κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα, και οι συμπολίτες τους να μπορούν να πάνε στις δουλειές τους.

Είναι επίσης λογικό η ευθύνη των επεισοδίων να βαραίνει και τους διοργανωτές. Οι χάρες στους μπαχαλάκηδες τελείωσαν. Όπως ένας διοργανωτής συναυλίας είναι υπεύθυνος για τον κάθε πολίτη που προσέρχεται σε αυτήν, έτσι και ο διοργανωτής μιας διαδήλωσης θα φροντίζει να είναι καθαρή από ταραχοποιά στοιχεία, που μόνο σκοπό έχουν την επίθεση κατά της αστυνομίας και τη φθορά ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας. Ο… κηπουρός του Τσίπρα, κ. Ραγκούσης, μπορεί να λέει ό,τι θέλει περί χούντας και αυταρχισμού. Όμως, πριν τα πει, ας πάει πρώτα να ρωτήσει τους καταστηματάρχες που αναγκάζονται τρεις και τέσσερις φορές τον χρόνο να φτιάχνουν τις τζαμαρίες τους και να πληρώνουν από την τσέπη τους το πλιάτσικο, με τις «πλάτες» των διοργανωτών και με την ανοχή των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ε.Κ.

Είναι πλέον φανερό πως η κυβέρνηση, αντί να διορθώνει τα λάθη της, προτιμάει να καταπνίγει τις αντιδράσεις που αυτά δημιουργούν. Το είδαμε πρόσφατα με τη λίστα Πέτσα και την «πεζοδρόμηση» της Αθήνας, το βλέπουμε και τώρα με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Πρόκειται για ένα επαίσχυντο νομοσχέδιο, το οποίο στέλνει πολλά χρόνια πίσω τις ελευθερίες των πολιτών, σε εποχές που όσοι τις θυμούνται, εύχονται να τις ξεχάσουν. Ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Ραγκούσης, το χαρακτήρισε «αντιγραφή του χουντικού διατάγματος του 1971» και επειδή αυτές δεν είναι λέξεις που κάποιος τις προφέρει ελαφρά τη καρδία, γίνεται κατανοητό τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και πού αποσκοπεί η ψήφισή του.

Διότι, η ΕΛΑΣ έχει ήδη το δικαίωμα να απαγορεύσει μία διαδήλωση. Η νομοθεσία είναι εκεί, θεσπισμένη το 1991, από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και επικαιροποιημένη το 2013 από τον Νίκο Δένδια. Και στο πεζοδρόμιο έχει το δικαίωμα να ανεβάζει τους διαδηλωτές, όταν είναι λίγοι στον αριθμό, και να συλλαμβάνει τους ταραξίες κ.ο.κ. Αυτά τα γνωρίζει ο κ. Χρυσοχοΐδης, κι ας υποκρίνεται πως πρόκειται για νομοθετικές «τρύπες», που το νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει. Αυτό που πραγματικά θα καλυφθεί είναι η συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του συναθροίζεσθαι, η δυνατότητα δηλαδή των κοινωνικών ομάδων, που πλήττονται από τις πολιτικές λιτότητας, να αντιδράσουν δημοκρατικά και μαζικά.

Ένα νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο για την αυθαίρετη απαγόρευση διαδηλώσεων, τον καταλογισμό ευθύνης στους διοργανωτές για τυχόν επεισόδια και τη μετατροπή της συμμετοχής σε μια πορεία σε ποινικό αδίκημα, δεν είναι ένα νομοσχέδιο που σέβεται τη Δημοκρατία και τους θεσμούς που την εκπροσωπούν, αλλά ένα νομοσχέδιο αυταρχικό, γέννημα μιας εξίσου αυταρχικής κυβέρνησης, που κλείνει έναν χρόνο έχοντας πάρει ήδη την κατιούσα, όσο κι αν η ίδια, αλλά και τα «φιλικά» της ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Φοβούνται, και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν το οπλοστάσιο της χούντας για να αποφύγουν όσα δημιουργούν με την πολιτική τους.

Ε.Σ.