Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ
|
Η στάση των λίγων λειτουργών της βλάπτει πολύ την δικαιοσύνη
|
|
Είναι συνάρτηση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς και της λεγόμενης δημοκρατικής αντιπολίτευσης -Μέρα25, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ-, η με διάφορους τρόπους αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης. Που άλλοτε παίρνει τη μορφή ανοιχτής επίθεσης στα όρια της συκοφαντίας και άλλοτε τη μορφή δήθεν κριτικής, που όμως προσβάλλει άμεσα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Ιδιαίτερα της κορυφής της. Στις συνθήκες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε βούρκο, το κριτήριο της αθωότητας ακυρώνεται με δημόσιες δηλώσεις και πρωτοβουλίες. Ο αστυνομικός που η σφαίρα του σκότωσε τον Ρομά Κώστα Φραγκούλη έχει ήδη καταδικαστεί από τα ιδιότυπα «λαϊκά δικαστήρια» του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του. Και μαζί του καταδικάζεται, όπως είναι φυσικό, ολόκληρη η Ελληνική Αστυνομία, για την οποία παραδοσιακά η Αριστερά τρέφει μια εμπαθή και διχαστική μισαλλοδοξία. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επίσης, έχει καταδικαστεί από αυτά τα «δικαστήρια του πεζοδρομίου» ως ηθικός και φυσικός αυτουργός των υποκλοπών. Η απομάκρυνση του Δημητριάδη και του Κοντολέοντα, η νομοθετική ενίσχυση του ελέγχου της ΕΥΠ, η αυτοκριτική για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, δεν μειώνουν σε καμιά περίπτωση τον καταδικαστικό οίστρο του ΣΥΡΙΖΑ που, αν τον πιστέψουμε, θα πρέπει για την ενοχή ή την αθωότητα κάποιων να αποφαίνεται η Κεντρική του Επιτροπή και όχι το αρμόδιο δικαστήριο.  Τελευταίος στόχος της επίθεσης αυτής κατά της Δικαιοσύνης είναι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, επειδή τόλμησε να επικρίνει δημόσια αυτά τα φαινόμενα παρακμής. Να καταγγείλει τον ρόλο κάποιων εκδοτών και δημοσιογράφων στη δημιουργία κλίματος κατά των εισαγγελέων και των δικαστών. Και να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και την εντιμότητα και την ευαισθησία εκείνων που την υπηρετούν. Η ομιλία όμως του κυρίου Ντογιάκου στην Ένωση Εισαγγελέων έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Οι Έλληνες δικαστές δεν είναι ούτε υπηρέτες, ούτε υπάλληλοι της οποιασδήποτε εξουσίας -οικονομικής ή πολιτικής. Το Σύνταγμα καθορίζει τα όρια του ρόλου και της ευθύνης τους και υποχρέωσή τους είναι να κρίνουν με γνώμονα τον νόμο και τη συνείδησή τους και όχι υποχωρώντας στις πιέσεις της αντιπολίτευσης ή διάφορων ομάδων συμφερόντων. Οι βολές, όμως, κατά της ελληνικής Δικαιοσύνης δεν αποτελούν καλό μαντάτο για την ίδια τη Δημοκρατία. Γιατί αν η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, και μάλιστα στις ανώτατες βαθμίδες της, χαθεί, τότε η κοινωνία θα κατέβει στο επίπεδο της ζούγκλας. Και θα επικρατήσει το δίκιο του ισχυρού, με διαλυτικά αποτελέσματα για τη σταθερότητα και τη χώρα. Ε.Κ. |
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θυμάται την ανάγκη να σεβόμαστε όλοι τη Δικαιοσύνη όταν κρίνει ότι πετώντας «την μπάλα στην εξέδρα» μπορεί να αποφύγει την κριτική για τις δικές της πράξεις και παραλείψεις. Όταν όμως ο Άδωνις Γεωργιάδης, κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης, κραυγάζει μέσα στη Βουλή ότι «η Τουλουπάκη πρέπει να πάει φυλακή», την ώρα που η κυρία Τουλουπάκη, εισαγγελέας στο σκάνδαλο Νοβάρτις, κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τότε για τον κύριο Μητσοτάκη, είναι απλώς… Τετάρτη. Στην πραγματικότητα, η διαφύλαξη του κύρους της Δικαιοσύνης είναι πρώτα απ’ όλα καθήκον της ίδιας της Δικαιοσύνης και της κυβέρνησης. Οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για όσα τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν, με πρωταγωνιστή την κορυφή της Δικαιοσύνης, όπως π.χ. η παραπομπή της εισαγγελέως Τουλουπάκη, που δικάζεται αυτές τις μέρες, επειδή τόλμησε να βάλει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων πολιτικών προσώπων για χρηματισμό από τη Νοβάρτις. Και βεβαίως η ολιγωρία των δικαστικών αρχών στη διερεύνηση του μεγάλου σκανδάλου των υποκλοπών, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, που η στάση του είναι στο επίκεντρο της συζήτησης τον τελευταίο καιρό, κατηγορείται ότι «κάνει καθυστερήσεις» στις σχετικές έρευνες. Απαντώντας σε αυτές τις κατηγορίες, επιτέθηκε δημόσια σε δημοσιογράφους και εκδότες, απειλώντας τους μάλιστα με φορολογικούς ελέγχους (!), πράγμα που έστρεψε εναντίον του το σύνολο των δημοσιογραφικών ενώσεων της χώρας, που βέβαια δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, ενώ εξανίσταται και αγανακτεί δημόσια για τη σύγκριση ανάμεσα στη στάση της βελγικής Δικαιοσύνης στο Κατάρ Gate και της ελληνικής στο σκάνδαλο των υποκλοπών, επιχείρησε να εμποδίσει τους παρόχους να δώσουν στοιχεία για την παρακολούθηση Κύρτσου και Τέλλογλου, που ζητούσε η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Να εμποδίσει δηλαδή μια Ανεξάρτητη Αρχή, που υπόκειται μόνο στον έλεγχο της Βουλής, να κάνει το καθήκον που της επιτάσσουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Με δυο λόγια, στην εμφανή προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν αποκάλυψε η Δικαιοσύνη αλλά η ερευνητική δημοσιογραφία, δίνεται η εντύπωση ότι κάποιοι ανώτατοι δικαστικοί κύκλοι συμπλέουν με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και όχι με το νόμο και το Σύνταγμα. Και, όπως είπε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Φώτης Κουβέλης, λίγοι ανώτατοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης μπορούν, με τη στάση τους, να κάνουν πολύ κακό. Ε.Σ. |
