Έχουμε κράτος δικαίου και όχι παρακράτος Κουφοντίνα |
Η Δημοκρατία σέβεται τη ζωή και εκείνων που δεν τη σέβονται |
|
Η απόπειρα εκβιασμού της πολιτείας από τον ισοβίτη, καταδικασμένο για στυγερά εγκλήματα, Δημήτρη Κουφοντίνα, έγινε ο καταλύτης για να αποκαλυφθεί πώς εννοούν τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του πολίτη οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και πόσο αποφασιστική στάση έχει κάθε πολιτικό κόμμα απέναντι στο φαινόμενο της τρομοκρατίας, που τόσα αθώα θύματα κόστισε στη χώρα και τόσες οικογένειες ορφάνεψε. Η κυβέρνηση έκανε από την πρώτη στιγμή σαφή τη θέση της. Καμία υποχώρηση απέναντι στον εκβιασμό. Ο Κουφοντίνας αποφάσισε την απεργία πείνας, τώρα τελευταία και δίψας, το κράτος θα κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τη ζωή του, αλλά από ένα σημείο και πέρα η απόφαση αν θα ζήσει ή θα πεθάνει ανήκει στον ίδιο. Η άποψη που λέει ότι για να ζήσει ο Κουφοντίνας πρέπει να υποκύψει η Ελληνική Δημοκρατία είναι απαράδεκτη και εχθρική προς το κράτος δικαίου. Όταν ορισμένοι λένε ότι το κράτος δικαίου οφείλει να φέρεται το ίδιο σε όλους, δεν είναι λογικό να εξαιρούν από αυτό τον κανόνα τον Κουφοντίνα. Επί της ουσίας, όλοι όσοι επιρρίπτουν ευθύνες για την υπόθεση Κουφοντίνα στο κράτος και απαιτούν από την πολιτεία να υποχωρήσει, τάσσονται, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, είτε το κάνουν συνειδητά είτε όχι, με το πλευρό του τρομοκράτη. Διότι αυτό ακριβώς επιδιώκει κι εκείνος, όπως αυτό επιδιώκουν και όσοι ανοιχτά και προκλητικά, αγνοώντας το αίμα που έχει χύσει ο Κουφοντίνας, τον έχουν ανακηρύξει σε θύμα του κράτους, ακόμα και σε ήρωα. «Όταν οι αντάρτες κατέβουν στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα», είναι ένα αποκαλυπτικό σύνθημα σε μία από τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν.  Ο ΣΥΡΙΖΑ, που από παλιά έχει κατηγορηθεί για σχέσεις στοργής με την τρομοκρατία, βαθμολογήθηκε και στην περίπτωση αυτή με κάτω από τη βάση. Επικαλείται μεν τον ανθρωπισμό, αλλά δεν παραλείπει να κατηγορεί την κυβέρνηση και να καταλογίζει ευθύνες στον πρωθυπουργό. Υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση παραβίασε τον νόμο, ενώ το αίτημα του Κουφοντίνα είναι νόμιμο. Ζητάει από τον πρωθυπουργό να υποχωρήσει, αλλά δεν ζητάει το ίδιο από τον απεργό πείνας. Ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις ανοιχτής υποτίμησης της τρομοκρατίας και προσβολής της μνήμης των θυμάτων της, όπως η τοποθέτηση του Θοδωρή Δρίτσα. Σε κάθε περίπτωση, και για μία ακόμη φορά, αποδείχτηκε ότι οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την ασφάλεια του πολίτη και το κράτος δικαίου είναι τουλάχιστον προβληματικές. Ε.Κ. |
Ας κάνουμε σαφές από την αρχή κάτι, με το οποίο στα λόγια κάνουν ότι συμφωνούν όλοι, αλλά στην πράξη η κυβέρνηση Μητσοτάκη το παραβιάζει: Ο Κουφοντίνας είναι ορθότατα καταδικασμένος, όχι μόνο από την ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά και από την κοινή γνώμη και από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, για βαρύτατα εγκλήματα και στυγερές δολοφονίες. Αυτό όμως, σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι δεν έχει τα δικαιώματα που ο νόμος αναγνωρίζει. Το τελευταίο μόνο σε δικτατορικά και αυταρχικά καθεστώτα -π.χ. στην Τουρκία του Ερντογάν- ισχύει. Το θέμα ξεκίνησε από τη στιγμή που η κυβέρνηση αρνήθηκε να εφαρμόσει τον νόμο, έναν νόμο που η ίδια ψήφισε, στην περίπτωση Κουφοντίνα. Αν αυτό γίνεται για λόγους εκδίκησης ή για πολιτικούς λόγους, για να συγκινήσουν δηλαδή ένα συντηρητικό ακροατήριο, που ταυτίζει την ασφάλεια με την καταστολή, μόνο οι ίδιοι το ξέρουν. Όποια όμως και να είναι τα κίνητρα, έχουν βαρύτατη ευθύνη. Πρώτον, διότι δίνουν ένα σήμα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη διεθνή κοινή γνώμη, ότι το κράτος δικαίου στη χώρα μας είναι αλά καρτ. Ισχύει για κάποιους και για άλλους όχι. Δεύτερον, γιατί ηρωοποιούν έναν καταδικασμένο δολοφόνο, σε ένα μέρος, έστω μικρό, της κοινής γνώμης. Και τρίτον, γιατί διχάζουν μια κοινωνία ήδη κουρασμένη από την πανδημία, την ατελείωτη καραντίνα και την οικονομική κρίση. Να μεταφέρουν τον Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό, όπως δικαιούται με βάση τον νόμο τους, και να μπει τέλος σε αυτή την υπόθεση. Τόσο απλά. Αλλά δεν το κάνουν και πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι τόσο για το γιατί, όσο και το τι μέλλει γενέσθαι από μια τέτοια στάση. Όσο για την ταύτιση με την τρομοκρατία και τον Κουφοντίνα όσων ζητούν από την κυβέρνηση να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό με βάση τον νόμο και τον ανθρωπισμό, είναι τουλάχιστον απαράδεκτη και σίγουρα διχαστική. Η κοινωνία δεν χωρίζεται σε φίλους και εχθρούς του Κουφοντίνα, ό,τι κι αν λέει η κυβερνητική προπαγάνδα. Και αν φορτώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ τη συκοφαντία ότι στηρίζει την τρομοκρατία, επειδή βάζει πάνω απ’ όλα την ανθρώπινη ζωή, τότε τι έχουν να πουν για τις χιλιάδες των δικηγόρων, για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, για τους βουλευτές της ΝΔ, για τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εδώ και στην Ευρώπη; Η δημοκρατία σέβεται τη ζωή ακόμα κι εκείνων που δεν σεβάστηκαν τις ζωές άλλων. Αυτό πότε θα το καταλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ε.Σ. |
