Αντιθέσεις: Δημόσιος τομέας

Η ιδεοληψία του κρατισμού βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων

Χωρίς δημόσιες δομές προστασίας οδεύουμε σε νέες τραγωδίες

Το πρόβλημα του κρατισμού βρίσκεται πίσω από μια σειρά κακοδαιμονιών της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμα και πίσω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι δύσκολο να δει κανείς τον κρατισμό που συντηρεί ανεξέλεγκτες συντεχνίες και συντηρείται από αυτές. Μπορεί όντως το προσωπικό του ΟΣΕ να μειώθηκε τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, αλλά όποιος άκουσε έστω αποσπάσματα από τις συνομιλίες των υπαλλήλων του, καταλαβαίνει πόσο μεγάλο και βαθύ πρόβλημα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης υπάρχει σε ένα προσωπικό, που απολαμβάνει τα προνόμια μιας δημόσιας θέσης, χωρίς όμως να αποδέχεται οποιαδήποτε αξιολόγηση.

Ο στρατός του νεοελληνικού κρατισμού δεν είναι παρά οι γνωστές συντεχνίες. Οι οποίες πιέζουν τις κυβερνήσεις, έχουν τη δυνατότητα να παραλύουν τη λειτουργία του χώρου ευθύνης τους και να επιβάλλουν τελικά τη δική τους βολική λειτουργία. Είτε είχαμε να κάνουμε με την κρατική ΔΕΗ και τον κρατικό ΟΤΕ, είτε έχουμε να κάνουμε με τον κρατικό ΟΣΕ και την κρατική ΕΥΔΑΠ, το πρόβλημα αυτό είναι παρόν. Και συχνά με τρόπο όχι απλώς αρνητικό, αλλά τραγικό.

Αφορμή για τη συζήτηση περί κρατισμού στο επίπεδο της πολιτικής έδωσαν οι -δειλές όπως αποδείχτηκε, δυστυχώς- πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη να σπάσει αυτό το απόστημα. Τόσο με την είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο ΕΣΥ, όσο και με την προσπάθεια με το τελευταίο νομοθέτημα να απαλλαγεί η ΕΥΔΑΠ από τα δεσμά του κράτους και να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών είναι η θεσμοθέτηση του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων Μαριάννα Βαρδινογιάννη ως ιδιωτικού δικαίου, ώστε να έχει τη δυνατότητα να κινείται για χορηγίες, εξασφαλίζοντας καλύτερη νοσηλεία για τα παιδιά και μικρότερα έξοδα για το κράτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάχθηκε φυσικά σε αυτή την πρωτοβουλία, όπως και σε κάθε πρωτοβουλία που επιχειρεί να μειώσει και να καταργήσει τον ρόλο των συντεχνιών. Ενώ και όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην της ΝΔ, προτίμησαν να χαϊδέψουν για ακόμη μία φορά τα αφτιά της ιδεοληψίας του κρατισμού και των συντεχνιών. Πήραν απάντηση ωστόσο από το σχόλιο του υπουργού ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη: «Οι ιδεοληψίες έμειναν πίσω και τα παιδιά θα μπορούν να λαμβάνουν ακόμα καλύτερη φροντίδα. Εύγε στον υπουργό Υγείας και φυσικά στην κυρία Βαρδινογιάννη που, χωρίς τη φροντίδα της, πολλά από τα παιδιά μας δεν θα τα είχαν καταφέρει».

Ε.Κ.

Ιδιωτική Υγεία και Παιδεία, ιδιωτικές συγκοινωνίες, ιδιωτική ΔΕΗ. Και αύριο, όπως αλλού, ιδιωτική αστυνομία, ιδιωτική ΕΥΠ, ιδιωτικές φυλακές. Η μανία της ιδιωτικοποίησης των πάντων εμφανίζεται ως πανάκεια για όλα τα κακά της κοινωνίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έτσι, που αν αφεθεί να εφαρμόσει το σχέδιό της, δεν θα μιλάμε μόνο για Μαξίμου ΑΕ, αλλά και για Ελλάδα ΑΕ.

Πρόκειται για ιδεοληψία που ακόμα και οι μητροπόλεις του νεοφιλελευθερισμού έχουν εγκαταλείψει, μετά τη δοκιμασία της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης. Η Υγεία επιστρέφει στο Δημόσιο σε πολλές χώρες, όπως και η ενέργεια. Κι αυτό τη στιγμή που η Ελλάδα κινείται στον εντελώς αντίθετο δρόμο.

Απέναντι σε αυτή την καταστροφική, όπως αποδείχτηκε, ιδεοληψία, που τη συνοδεύει βέβαια ένα πάρτι μεγάλων συμφερόντων, στέκεται η άποψη αρχής του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η ασύδοτη ιδιωτικοποίηση δεν θα οδηγήσει παρά σε τραγωδίες. Ότι είναι αδιαπραγμάτευτος ο ρόλος του Δημοσίου στα μεγάλα ζητήματα προστασίας του πολίτη. Ότι το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, που εξασφαλίζει τα στοιχειώδη για κάθε πολίτη, όπως Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια, δεν μπορεί να θεωρείται ζημιά, αλλά προϋπόθεση ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής, πολιτισμού. Πράγματα δηλαδή που καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να εξασφαλίσει, καθώς ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι βασικός στόχος της είναι και παραμένει το κέρδος.

Η ΔΕΗ του χρυσοπληρωμένου Στάσση είναι χτυπητό παράδειγμα. Η κερδοσκοπία με τις μάσκες, τα τεστ και τα είδη προστασίας το προηγούμενο διάστημα επίσης. Και, βέβαια, η τραγωδία των Τεμπών απέδειξε πόσο ζωτικός είναι ο ρόλος του κράτους για τη ζωή των ανθρώπων και πού οδηγεί η αποδυνάμωση και η υπονόμευση κάθε δημόσιας δομής προστασίας.

Γιατί να γίνει ιδιωτικό ένα νοσοκομείο το οποίο λειτουργεί στο πλαίσιο του ΕΣΥ και έχει σώσει χιλιάδες παιδιά; Γιατί θα είναι πιο ευέλικτο στη χρηματοδότηση, απαντούν. Τι σημαίνει όμως πιο ευέλικτο στη χρηματοδότηση, όταν θα χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από το κράτος; Σημαίνει απλώς αδιαφάνεια στις προσλήψεις, στις αμοιβές και, κυρίως, στις συμφωνίες με εταιρείες και σπόνσορες για τις οποίες οι διοικήσεις δεν θα είναι υποχρεωμένες να δώσουν κανέναν λόγο.

Οι πολίτες έδωσαν δισεκατομμύρια για να σωθούν οι ιδιωτικές τράπεζες. Πληρώνουν για τα υπερκέρδη της ΔΕΗ από το υστέρημά τους για να πλουτίζουν μέτοχοι και golden boys. Θα πληρώνουν και για την περίθαλψη των παιδιών τους προς όφελος της ιδιωτικοποίησης. Αυτή είναι μια οπισθοχώρηση που δεν πρέπει να περάσει.

Ε.Σ.