Σταθερότητα ή αστάθεια; Μητσοτάκης ή Τσίπρας;
|
Ο κ. Μητσοτάκης βασικός συντελεστής της αστάθειας
|
|
Συνέπεια-συνέχεια-σταθερότητα ήταν το μότο του πρωθυπουργού στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Κι αν η συνέπεια και η συνέχεια αναφέρονται στην κυβέρνηση, η σταθερότητα αναφέρεται στη χώρα. Κι αυτό γιατί, κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η σταθερότητα -πολιτική, οικονομική, κοινωνική- είναι σήμερα η πιο ζωτική ανάγκη για την Ελλάδα, που δεν μπορεί παρά να λαμβάνουν υπόψη όλοι όσοι παίζουν ή φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο στα δημόσια πράγματα. Κόμματα, πολιτικοί, και βέβαια δημοσιογράφοι και ΜΜΕ. Γιατί αυτό; Είναι πρώτα-πρώτα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που προκαλεί τεκτονικές αλλαγές στη γειτονιά μας, την Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο. Είναι, επίσης, η προκλητική στάση της Τουρκίας και του Ερντογάν, ο οποίος καθημερινά σχεδόν εκτοξεύει απειλές κατά της Ελλάδας. Είναι, τέλος, η ενεργειακή κρίση, απόρροια του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και η πανδημική κρίση, που πλήττουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τα γεγονότα είναι, με άλλα λόγια, αμείλικτα και η ανάγκη της σταθερότητας, για να αντιμετωπίσουμε τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, γίνεται κατανοητή από τους πολίτες. Το τελευταίο που μας χρειάζεται σε τέτοιες στιγμές είναι να παρασυρθεί η χώρα για οποιονδήποτε λόγο στην αστάθεια, να αποδυναμωθεί η θέση της, να αδυνατίσουν τα εργαλεία για την αντιμετώπιση των πολλαπλών εισαγόμενων κρίσεων. Αυτό, όμως, που κατανοεί ο απλός πολίτης προτιμούν να το αγνοούν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Χτυπητή απόδειξη της επικίνδυνης επιπολαιότητάς τους είναι να ζητούν πρόωρες εκλογές, τη στιγμή που αυτό θα έριχνε την Ελλάδα για μήνες στην αστάθεια. Είναι, επίσης, ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Μέρα25 και ΚΚΕ πριονίζουν το κλαδί της Ελληνικής Δημοκρατίας, πάνω στο οποίο όλοι κάθονται, και δυσφημούν τη χώρα διεθνώς, μετατρέποντας την εσφαλμένη επιλογή της ΕΥΠ για παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη σε μείζον θέμα του πολιτεύματος, και εμφανίζοντας τη δημοκρατική κυβέρνηση Μητσοτάκη ως καθεστώς αυταρχισμού και περιστολής των δικαιωμάτων των πολιτών.  Η στάση τόσο της ΝΔ και της κυβέρνησης, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ και των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης, παράγει εκ των πραγμάτων και το δίλημμα των επόμενων εκλογών που έθεσε στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σταθερότητα ή αστάθεια. ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Και τελικά, Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Και με το δίλημμα αυτό υπόψη, οι πολίτες θα κληθούν στον συνταγματικά καθορισμένο χρόνο να εκλέξουν κυβέρνηση και, όπως είπε ο Κ. Μητσοτάκης, κυβερνήτη. Ε.Κ. |
Με την ανάγκη της σταθερότητας, που επικαλέστηκε ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στη ΔΕΘ, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κάθε λογικός άνθρωπος. Με τη χρήση της όμως για σκοπούς που δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες της πατρίδας, αλλά με τις επιδιώξεις του επίδοξου… κυβερνήτη και όσων τον στηρίζουν, έχουν οι δημοκρατικοί πολίτες όχι απλώς δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να διαφωνούν. Ποια σταθερότητα, κατ’ αρχάς, επικαλείται ο πρωθυπουργός; Η Ελλάδα με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πρώτη σε νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων στην Ευρώπη. Στις πρώτες θέσεις στις τιμές του ρεύματος, των καυσίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης. Στις τελευταίες θέσεις στην αμοιβή της εργασίας. Στη θέση 108 παγκοσμίως στην ελευθερία της ενημέρωσης. Και βέβαια, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, στις τελευταίες θέσεις στον σεβασμό του κράτους δικαίου. Αυτού του είδους η σταθερότητα, σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, είναι η επιτομή της αστάθειας. Κατακερματίζει την κοινωνία, καθιστά αναξιόπιστο το πολιτικό σύστημα, εκθέτει τη χώρα διεθνώς και προετοιμάζει άσχημες καταστάσεις στο εσωτερικό. Διότι η σταθερότητα δεν επιβάλλεται με τον «γύψο», παρά μόνο στις δικτατορίες. Στις δημοκρατίες κερδίζεται και παγιώνεται με τις πολιτικές που ασκούνται, με τη δημοκρατική νομιμοποίηση κυβερνήσεων και κομμάτων, με τον σεβασμό του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων του πολίτη. Αυτός, λοιπόν, που εκπροσωπεί και παράγει την αστάθεια, βάζοντας τη χώρα σε έναν πολύ επικίνδυνο από κάθε άποψη δρόμο, είναι για την αντιπολίτευση, και όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ προσωπικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μια πολιτική που επιβάλλεται με καταστολή και παρακολουθήσεις, δεν είναι πολιτική σταθερότητας. Και όταν ο πρωθυπουργός της χώρας αρνείται να ενημερώσει για ποιον λόγο η ΕΥΠ, που έχει υπό την ευθύνη του, παρακολουθούσε έναν αρχηγό κόμματος, και επιλέγει τον δρόμο του διχασμού, μιλώντας για ρωσική και τουρκική «δάκτυλο», τότε καταλαβαίνει κανείς ότι η σταθερότητα που επικαλείται είναι η σταθερότητα του καθεστώτος του, που κλυδωνίζεται μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις. Στο τέλος-τέλος, να χαρακτηρίζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιας χώρας την υπέρτατη δημοκρατική διαδικασία, αυτή των εκλογών, ως ανευθυνότητα και παράγοντα αστάθειας, μόνο δημοκρατική ευαισθησία δεν δείχνει, αν σκεφτούμε ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συκοφαντούσαν τις εκλογές οι συνταγματάρχες. Η σταθερότητα προϋποθέτει δημοκρατική διακυβέρνηση και δίκαιες πολιτικές. Προϋποθέτει, δηλαδή, όλα όσα ο Κ. Μητσοτάκης όχι μόνο αρνείται, αλλά και συκοφαντεί. Ε.Σ. |
