Υπονομεύει τη σταθερότητα το αίτημα για εκλογές τώρα |
Το πραγματικό δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή σταθερότητα |
|
Αν κάτι δείχνει η απαίτηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ για πρόωρες εκλογές, αυτό δεν είναι παρά η αβάσταχτη επιπολαιότητα που διακατέχει την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην καταλαβαίνει ότι ενώ η πανδημία είναι ακόμα παρούσα, η οικονομία πιέζεται σοβαρά από τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι πολίτες προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη εξίσωση, θα ήταν καταστροφικό να μπει η χώρα στη δίνη μιας εκλογικής αναμέτρησης. Διπλής μάλιστα, αφού η απλή αναλογική, που θέσπισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα ισχύσει υποχρεωτικά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, δεν αφήνει περιθώρια για τον σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει και ο αρχηγός του περιοδεύει ανά την Ελλάδα, ζητώντας να στηθούν κάλπες. Προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να δημιουργήσει ένα κλίμα αστάθειας, ακριβώς σε στιγμές που απαιτούν σοβαρότητα και ανασφάλειας, σε στιγμές που απαιτούν εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα οι δυσκολίες, που ήδη υπάρχουν στη χώρα για εξωτερικούς λόγους, να επιτείνονται από μια πολιτική που επιχειρεί επί της ουσίας να πιέσει την κυβέρνηση, πολλαπλασιάζοντας τα δεινά της κρίσης. Η υγειονομική και οικονομική κρίση, δηλαδή, επιχειρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε κρίση της κυβέρνησης και, τελικά, κρίση της χώρας για εντελώς ιδιοτελείς κομματικούς λόγους. Το έχει ξανακάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε τις δυσκολίες της χρεοκοπίας και των μνημονίων το 2015. Αλλά αν τότε κατάφερε να πείσει ένας μεγάλο μέρος του λαού ότι η «από μηχανής» λύση για όλα τα προβλήματα είναι ο Τσίπρας, τώρα οι Έλληνες έχουν την πείρα της πρώτης φοράς Αριστερά. Και δεν πρόκειται να υποκύψουν στη γοητεία των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, ούτε να πιστέψουν ότι είναι δυνατό, σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, η Ελλάδα να γίνει εξαίρεση με κάποιο μαγικό ραβδί που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ.  Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ξεκαθάρισε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος του 2023, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Και το πραγματικό δίλημμα που θα επιλύσουν τότε οι πολίτες θα είναι αυτό που επιβεβαιώνει και η αντιπολιτευτική στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Σταθερότητα ή περιπέτειες. Και δεν χρειάζεται σοφία για να καταλάβει κανείς ότι η σύνεση και η εμπειρία του ελληνικού λαού θα επιλέξει αυτό ακριβώς που φοβάται ο Αλέξης Τσίπρας. Ε.Κ. |
Η λογική και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή συγκυρία ξεκινάει, όπως είναι φυσικό και λογικό, από τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής. Αποτυχία με όρους πρωτοφανούς τραγωδίας στην πανδημία, όπου η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε απώλειες ανθρώπων ανά εκατομμύριο. Και τραγική αποτυχία στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, που γίνεται πλέον φανερή σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο γιατί ο κ. Μητσοτάκης και πολλοί από τους υπουργούς του είναι ανίκανοι, ή δεν καταλαβαίνουν τις κρίσιμες ανάγκες της κοινωνίας. Συμβαίνει γιατί η πολιτική τους στηρίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές. Πρώτον, στην αποδυνάμωση του κράτους, που σύμφωνα με την ιδεολογία, ή πιο σωστά την ιδεοληψία τους, είναι πηγή όλων των δεινών. Γι’ αυτό και αποδυναμώνουν το ΕΣΥ σε στιγμές που απαιτούν την ενίσχυσή του. Γι’ αυτό ξεπούλησαν τη ΔΕΗ και αφήνουν ασύδοτες τις αγορές σε στιγμές που απαιτούν την πιο ισχυρή παρέμβαση του κράτους, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες βέβαια δεν υπάρχουν αριστερές κυβερνήσεις. Αυτή η εχθρότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το κράτος, κυρίως το κοινωνικό, και η προσήλωση στις αγορές και εντέλει τα καρτέλ, αποτελούν τη βασική αιτία που η χώρα οδηγείται πάλι σε περιπέτειες. Που τα νοικοκυριά στενάζουν, ενώ οι πάροχοι της ενέργειας θησαυρίζουν. Που η μικρή και μεσαία κυρίως επιχείρηση οδηγείται σε λουκέτο, ενώ οι «μαυραγορίτες» της εποχής αποκομίζουν υπερκέρδη. Που ο βασικός μισθός παραμένει στάσιμος για χρόνια, ενώ τα κέρδη ορισμένων πολλαπλασιάζονται. Και που τελικά η Ελλάδα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, με απρόβλεπτες συνέπειες. Το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει κάθε πολίτης είναι αν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με τα θύματα και τις ανυπολόγιστες ζημιές που παράγει. Ή αν πρέπει να υπάρξει μια άλλη πολιτική, ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, δημόσιας παρέμβασης στην αγορά, κυρίως της ενέργειας, και στήριξης των πιο ευάλωτων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Που πάει να πει μια άλλη κυβέρνηση, με εντελώς διαφορετική αντίληψη και εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Οι εκλογές, κατά την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο μόνος δρόμος προς τη σταθερότητα που μια εντελώς διαφορετική πολιτική μπορεί να εξασφαλίσει. Και το δίλημμα για κάθε πολίτη δεν είναι εκλογές ή σταθερότητα. Είναι Μητσοτάκης ή σταθερότητα. Ε.Σ. |
