Η απόπειρα κατά της ενημερώσης οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στην δικαιοσύνη |
Ζούμε μία τραγωδία και οι υπεύθυνοι στήνουν μία δικαστική παρωδία |
|
Η υπόθεση Παππά-Καλογρίτσα είναι απλή. Ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας, που επιχείρησε να λάβει άδεια τηλεοπτικού σταθμού με τον διαγωνισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλει τώρα ότι πήρε με μεσολάβηση του Νίκου Παππά τα τρία εκατομμύρια ευρώ, που κατέθεσε ως εγγύηση, από αραβική τεχνική εταιρεία, συνάπτοντας με αυτή μια εικονική σύμβαση για κάποιο εικονικό έργο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, διά του Νίκου Παππά, προσπαθώντας να αποκτήσει ένα «δικό της» κανάλι, προσέφυγε παράνομα σε «φιλική» εταιρεία, ώστε αυτή να χρηματοδοτήσει το εγχείρημα. Και προφανώς η εμπλοκή του τότε υπουργού σε μια τέτοια συναλλαγή συνιστά σοβαρό ποινικό αδίκημα, κακουργηματικού μάλιστα χαρακτήρα. Η προανακριτική επιτροπή που συνέστησε η Βουλή, και σύμφωνα με το Σύνταγμα έχει αρμοδιότητες εισαγγελέα, θα κρίνει αν και κατά πόσο υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για να παραπέμψει τον Νίκο Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο. Και ελάχιστες αμφιβολίες υπάρχουν ότι η έκβαση του ανακριτικού έργου που θα διεξάγει θα είναι η παραπομπή του υπουργού, ο οποίος, μετά τις αποκαλύψεις του κ. Καλογρίτσα, τα μέιλ που είδαν το φως της δημοσιότητας, και ορισμένες άλλες καταθέσεις, θα πρέπει να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη. Όσον αφορά τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, αυτή αφορά πλέον την ελληνική Δικαιοσύνη. Όσον αφορά όμως την πολιτική της διάσταση, με τις αποκαλύψεις Καλογρίτσα στοιχειοθετείται αυτό που από την πρώτη στιγμή κατάγγειλε η ΝΔ ως αντιπολίτευση. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση Τσίπρα οργάνωσε έναν διαγωνισμό, που κρίθηκε τελικά αντισυνταγματικός από το ΣτΕ, για να χειραγωγήσει την ενημέρωση, να ελέγξει μια κρίσιμη για τη δημοκρατία «εξουσία», και να εξασφαλίσει με δόλια μέσα έναν τουλάχιστον τηλεοπτικό σταθμό που να είναι υπό τον έλεγχό της.  Η διαπλοκή με εταιρεία ξένων συμφερόντων, η χρηματοδότηση από πηγές τουλάχιστον ύποπτες, η χρησιμοποίηση του Χρήστου Καλογρίτσα ως «μπροστινού» και η φαλκίδευση με δόλια μέσα της γνησιότητας μιας κρίσιμης διαγωνιστικής διαδικασίας, πιστοποιούν την τεράστια απόσταση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα -κυρίως στα έργα του παρασκηνίου- του Αλέξη Τσίπρα και των στενών συνεργατών του, όπως ο Νίκος Παππάς. Αν μάλιστα στις απόπειρες χειραγώγησης της ενημέρωσης προστεθούν οι απόπειρες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, που αποκαλύφθηκαν με την αποκάλυψη της σκευωρίας της Νοβάρτις, τότε καταλαβαίνει κανείς πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας σέβονται τη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Και τι κίνδυνο διέτρεξε η χώρα όταν είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια τους. Ε.Κ. |
Με πάνω από 8.000 νεκρούς, τα νοσοκομεία σε κατάσταση πολιορκίας, την οικονομία να ασφυκτιά ανάμεσα σε λουκέτα και τη δημοκρατία να μπαίνει σε καραντίνα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να στήσει δίκες για τους πολιτικούς της αντιπάλους. Και το πρώτο ερώτημα είναι: Γιατί αυτήν τη στιγμή; Γιατί σε μια συγκυρία που απαιτεί από όλους χαμηλούς τόνους, υπευθυνότητα, συνεννόηση, ακόμα και συναινέσεις, η κυβέρνηση επιλέγει μια ακραία πολωτική και διχαστική πράξη, όπως η δίωξη του Νίκου Παππά; Μία απάντηση ταιριάζει στην επιλογή μιας τέτοιας ενέργειας σε μια τέτοια στιγμή: Γιατί η κυβέρνηση προσπαθεί να στρίψει τη συζήτηση από την τραγωδία και τις ευθύνες της για αυτή -θυμάστε τους θριάμβους για τον Μωυσή πρωθυπουργό;- σε μια επιλογή «άλλα λόγια να τσακωνόμαστε», και δευτερευόντως να ανταποκριθεί στην εκδικητική διάθεση των ισχυρών, που επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είδαν το τζάμπα για τα κανάλια να τελειώνει και υποχρεώθηκαν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη υπέρ του Δημοσίου. Το δεύτερο ερώτημα είναι πώς, για πρώτη φορά στην ιστορία, κατηγορείται ένας υπουργός και μία κυβέρνηση, που όχι μόνο δεν στέρησαν ούτε ένα ευρώ από το κράτος, αλλά έφεραν στα ταμεία του εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, με το τίμημα για τις τηλεοπτικές άδειες, με τον φόρο διαφήμισης και με τα τέλη για τη χρήση δημόσιων συχνοτήτων, που για πρώτη φορά από το 1989(!) υποχρεώθηκαν να πληρώσουν οι καναλάρχες; Και το τρίτο και τελευταίο ερώτημα είναι πώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που επί μήνες χαρακτήριζε τον κ. Καλογρίτσα αναξιόπιστο και απατεώνα, τώρα στηρίζει στη δική του μαρτυρία τη δίωξη των πολιτικών της αντιπάλων; Πώς έγινε ξαφνικά αξιόπιστος ο επιχειρηματίας αυτός; Και ποιος μπορεί να αγνοήσει ότι με όσα λέει επιχειρεί να μην πληρώσει το χρέος του σε ξένη τεχνική εταιρεία, ενώ το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο στην Ελβετία έκρινε ότι η σύμβαση που είχε συνάψει με αυτή όχι μόνο δεν είναι εικονική, αλλά είναι καθόλα νόμιμη; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σημερινή κυβέρνηση, σε συνεργασία με ορισμένους μεγιστάνες των ΜΜΕ, που ακόμα δεν συγχωρούν το «θράσος» του ΣΥΡΙΖΑ να τους υποχρεώσει να πληρώσουν, επιχειρεί μια απόπειρα απόδρασης από τις ευθύνες της για τη σημερινή τραγική για την υγεία και την οικονομία κατάσταση της χώρας. Απόπειρα, εντούτοις, που τραυματίζει τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Και τελικά θα στραφεί εναντίον των εμπνευστών της, όπως έγινε σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ε.Σ. |
