Αντιθέσεις: Ελλάδα 2.0

Η Ελλάδα 2.0 αφήνει πίσω της τα φαντάσματα του παρελθόντος

Οικονομία των ανθρώπων και όχι μονο κερδών και αριθμών

Είναι λογικό, καθώς ο εμβολιασμός προχωρά και η προοπτική περιορισμού της πανδημίας γίνεται ορατή, τα ζητήματα της οικονομίας να απασχολούν όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερους. Κι αυτό, γιατί η πανδημία οδήγησε σε βαθιά ύφεση, χιλιάδες επιχειρήσεις υποχρεώθηκαν λόγω της καραντίνας να κατεβάσουν τα ρολά και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να ζουν με κρατικά επιδόματα.

Η κυβέρνηση έδρασε και δρα στη δύσκολη αυτή κατάσταση σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι η στήριξη των επιχειρήσεων που πλήττονται, με μέτρα όπως η επιδότηση της εργασίας και του ενοικίου, η επιστρεπτέα προκαταβολή, η αναστολή πλειστηριασμών κ.λπ. Η δεύτερη είναι η επίθεση ανάκαμψης, με το σχέδιο που παρουσιάστηκε πριν λίγο καιρό υπό τον γενικό τίτλο Ελλάδα 2.0 και προβλέπει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων, στην απελευθέρωση της οικονομίας από γραφειοκρατικά και συντεχνιακά δεσμά.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αποφασισμένη να αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια όχι για να μπαλώσει τρύπες, αλλά για να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς για τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα, τα κέρδη και την εργασία. Σε γενικές γραμμές, μπορεί κανείς να μιλήσει για μια ειρηνική επανάσταση, που θα απαλλάξει την οικονομία από τα φαντάσματα του παρελθόντος, όπως τα χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός, και θα την ωθήσει σε μια νέα κατάσταση ορμητικής ανάπτυξης.

Τα πρώτα βήματα αυτού του σχεδίου άρχισαν ήδη να υλοποιούνται. Ο πτωχευτικός κώδικας και το νέο εργασιακό καθεστώς έγιναν ή γίνονται ήδη νόμοι του κράτους. Το σχέδιο προβλέπει επίσης μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού με τη συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της Παιδείας με αναβάθμιση του ρόλου των ιδιωτικών κολεγίων και το νοικοκύρεμα των δημόσιων ΑΕΙ, του ΕΣΥ με την παραχώρηση υπηρεσιών του σε ιδιώτες, των υποδομών και της ενέργειας με την εξαγορά του ΑΔΜΗΕ και την επιδότηση της πράσινης ανάπτυξης.

Προφανώς θα υπάρξουν αντιδράσεις σε ένα σχέδιο που δεν βολεύεται στη σημερινή πραγματικότητα, αλλά, αντίθετα, ξεβολεύει πολλούς. Η κυβέρνηση, όπως και προσωπικά ο πρωθυπουργός, είναι αποφασισμένοι να αξιοποιήσουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια όχι απλώς για την ανάκαμψη, αλλά για την πλήρη αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας. Η φιλοδοξία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η Ελλάδα 2.0 να αφήσει πίσω της την Ελλάδα της υπανάπτυξης, των συντεχνιακών διεκδικήσεων και των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων-ζόμπι. Την Ελλάδα που εχθρεύεται την επιχειρηματικότητα και σπαταλάει τον δημόσιο πλούτο σε επιδόματα και χαριστικές ρυθμίσεις.

Ε.Κ.

Με την Ελλάδα 2.0, το σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ανάκαμψης της οικονομίας που παρουσίασε ο κ. Μητσοτάκης, θα μπορούσε να αναφωνήσει, όπως ο πατέρας του παλιότερα: «Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;». Διότι δεν το κρύβει, ότι πρόκειται για ένα σχέδιο ξεριζώματος εργασιακών δικαιωμάτων και αφανισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό αποκαλεί επιχειρήσεις-ζόμπι. Και, ταυτόχρονα, για ένα πρόγραμμα που κατευθύνει τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τις πρόνοιες του κράτους στο μεγάλο κεφάλαιο. Για ένα σχέδιο, με λίγα λόγια, που αναμασά και αντιγράφει εκείνες ακριβώς τις πολιτικές που μας οδήγησαν στο δράμα της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Στην πιο ακραία μάλιστα εκδοχή του, που επιχειρείται να επιβληθεί με αξιοποίηση της πανδημίας ως ευκαιρίας.

Στον αντίποδα αυτού του σχεδίου, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε πριν από λίγες μέρες ένα συνεκτικό, κοστολογημένο, κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό σχέδιο για την ανάκαμψη και το αύριο της οικονομίας, που προβλέπει, σε γενικές γραμμές, ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, με δραστική περικοπή και πολλές δόσεις των χρεών που δημιουργήθηκαν στην περίοδο της πανδημίας. Εξασφάλιση της αναγκαίας ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ενίσχυση του ΕΣΥ, της δημόσιας Παιδείας, του κοινωνικού κράτους και της εργασίας. Και ειδικά κίνητρα για την απασχόληση, κυρίως των νέων.

Γίνονται έτσι σαφείς δύο στρατηγικές και δύο λογικές για την ανάκαμψη και το αύριο της ελληνικής οικονομίας. Από τη μία, εκείνη που αναθέτει στις αγορές και στο μεγάλο κεφάλαιο την ανάκαμψη, πλήττοντας τη μικρομεσαία επιχείρηση, την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Ο Πτωχευτικός Κώδικας, η κατάργηση του οκτάωρου, το νέο εργασιακό καθεστώς, η υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, η εισβολή ιδιωτών στο ασφαλιστικό, και άλλα πολλά, δεν αφήνουν αμφιβολίες. Κι από την άλλη, εκείνη, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσιάζοντας το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, που προσβλέπει σε ισχυρή κοινωνία με δυνατή οικονομία. Που έχει δηλαδή ως θεμέλιο την άποψη ότι η οικονομία δεν είναι οι αριθμοί και οι ισολογισμοί κερδών, αλλά οι άνθρωποι.

Σε κάθε περίπτωση, οι δύο αυτές διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές είναι μοιραίο να αναμετρηθούν το ερχόμενο χρονικό διάστημα. Με όπλο την κοινωνική εμπειρία από την πανδημία, μέσα στην οποία αποδείχτηκε ο αναντικατάστατος ρόλος μιας κοινωνίας αλληλεγγύης και του κράτους και ο ολέθριος ρόλος των αγορών -βλέπε το αίσχος με τα εμβόλια και τις πατέντες-, ο ΣΥΡΙΖΑ αισιοδοξεί ότι η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να αφεθεί στο έλεος της κερδοσκοπίας, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις κοινωνικές συγκρούσεις και στη χρεοκοπία.

Ε.Σ.