Αντιθέσεις: Ελληνογαλλική συμφωνία

Η Ελληνογαλλική Συμφωνία και τα νέα όπλα αναβαθμίζουν την άμυνα της χώρας

Μία συμφωνία με τεράστιο κόστος και μικρά οφέλη

Η συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας είναι μια σημαντική επιτυχία όχι μόνο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και της χώρας. Κι αυτό γιατί, σε μια κρίσιμη στιγμή, που ο Ερντογάν επιδίδεται σε παιχνίδια δύναμης στο Αιγαίο, η Ελλάδα: Πρώτον, αποκτά έναν ισχυρό σύμμαχο στην περιοχή και δεύτερον, οι φρεγάτες και τα αεροσκάφη που θα αγοράσει από τη Γαλλία ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο την άμυνα της χώρας, ιδίως στο Αιγαίο.

Στις συνθήκες αυτές, προκαλεί απορία που ο ΣΥΡΙΖΑ συντάχθηκε με το συστηματικά επιπόλαιο Μέρα25 και το συστηματικά «αντιιμπεριαλιστικό» ΚΚΕ, εναντίον της συμφωνίας. Απορία επίσης για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο λαϊκισμός και η αντιπολιτευτική εμπάθεια του Αλέξη Τσίπρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το όντως μεγάλο κόστος των νέων όπλων, που θα βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, αγνοώντας το γεγονός ότι ποτέ η θωράκιση της χώρας δεν ήταν φτηνή. Πάντα η ανάγκη για νέα σύγχρονα όπλα επιβάρυνε τους Έλληνες πολίτες, κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να πιέσουν την Τουρκία σε μια κατεύθυνση διαλόγου, που θα σήμαινε μεταξύ άλλων και ανακούφιση του κρατικού προϋπολογισμού από τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες.

Επικαλείται, επίσης, το γεγονός ότι η Γαλλία δεσμεύεται από τη συμφωνία να συνδράμει την Ελλάδα σε περίπτωση που υπάρξει παραβίαση των χωρικών της υδάτων, και όχι σε περίπτωση παραβίασης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Παραβλέπει, όμως, το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου ασήμαντη η δέσμευση μιας μεγάλης δύναμης, όπως η Γαλλία, στην υπεράσπιση των θαλάσσιων συνόρων της πατρίδας μας.

Επικαλείται, τέλος, την υποχρέωση της Ελλάδας να συνδράμει τη Γαλλία στις προσπάθειες ειρήνευσης που έχει αυτή αναλάβει στην ταραγμένη υποσαχάρια Αφρική (ΣΑΧΕΛ). Μια υποχρέωση που σε καμιά περίπτωση δεν συνεπάγεται εμπλοκή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε τυχόν συγκρούσεις στη μακρινή αυτή περιοχή του κόσμου.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι η συμφωνία δεν καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της Ελλάδας -άποψη που η κυβέρνηση απορρίπτει-, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι έχει τεράστια σημασία. Ψυχολογική, στρατιωτική, αλλά και πολιτική, διότι εμφανίζει την Ελλάδα να μην είναι μόνη απέναντι σε έναν γείτονα που απειλεί με λόγια και έργα τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Φρεγάτες, νέα αεροσκάφη και μία ισχυρή σύμμαχος αποτελούν σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα για τα όποια σχέδια της Τουρκίας. Αυτό κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να το αρνηθεί.

Ε.Κ.

Κάθε φορά που μιλάμε για νέες αμυντικές συμφωνίες, δεν αρκεί να προπαγανδίζουμε την ισχύ του συμμάχου μας. Πανίσχυροι σύμμαχοί μας ήταν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, όταν η επίσης νατοϊκή Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Και παραμένει εκεί για δεκαετίες ως δύναμη κατοχής, χωρίς κανένας σύμμαχος να κουνήσει το δαχτυλάκι του.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι οι διάφορες εξοπλιστικές δαπάνες υπήρξαν «παραδοσιακά» προνομιακός χώρος διαφθοράς. Ότι δύο υπουργοί Εθνικής Άμυνας, ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπαντωνίου, κατέληξαν στη φυλακή, γιατί έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι των αμυντικών δαπανών, κρυμμένοι πάντα πίσω από εθνικές κορώνες.

Με αυτά τα δεδομένα, κάθε ευρώ που ξοδεύει η χώρα για νέα όπλα θα πρέπει να το μετράει πολύ προσεκτικά, και κάθε είδους τέτοια απόφαση να εφαρμόζεται με απόλυτη διαφάνεια. Θα πρέπει, επίσης, κάθε συμφωνία αμυντικού χαρακτήρα, που συνεπάγεται υποχρεώσεις όχι μόνο της άλλης πλευράς, αλλά και της Ελλάδας, να κρίνεται πολύ προσεκτικά, απαλλαγμένη από μεγάλα συνθήματα και μεγάλες προσδοκίες. Γιατί την προσδοκία από την προδοσία -βλέπε Κύπρος- τη χωρίζει η πολύ λεπτή γραμμή των συμφερόντων κάθε χώρας.

Με τα κριτήρια αυτά, και με βάση την πικρή πείρα του παρελθόντος, θα πρέπει να δούμε και τη συμφωνία με τη Γαλλία, αλλά και τις πανάκριβες αγορές που τη συνοδεύουν. Με την Ελλάδα να έχει το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη, τα δέκα περίπου δισεκατομμύρια ευρώ για φρεγάτες και αεροσκάφη δεν είναι αστεία υπόθεση. Και είναι ασυγχώρητο ο πρωθυπουργός να αντιμετωπίζει την κριτική με αστειάκια για φρεγάτες και… γραβάτες.

Τα πράγματα είναι απλά: Πρώτον, η χώρα χρειάζεται τις φρεγάτες, όμως τη σχετική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τη Γαλλία, που είχε φτάσει σε πολύ προχωρημένο στάδιο, την ακύρωσε η σημερινή κυβέρνηση, η οποία μετά από δύο χρόνια προχώρησε σε νέα συμφωνία, αλλά με το τίμημα των νέων όπλων θεαματικά αυξημένο και χωρίς καμιά πρόνοια ελληνικής συμμετοχής στην κατασκευή τους.

Δεύτερον, η συμφωνία έχει σοβαρότατα κενά. Δεν εξασφαλίζει τη συνδρομή της Γαλλίας στην υπεράσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, ενώ την ΑΟΖ -και όχι τα έξι μίλια- αμφισβητεί η Τουρκία. Επίσης, ό,τι και αν υποστηρίζει η προπαγάνδα της κυβέρνησης, το ανθρώπινο αντίτιμο της συμφωνίας είναι η υποχρέωση της Ελλάδας να συνδράμει τη Γαλλία στον ασύμμετρο πόλεμο στην υποσαχάρια Αφρική, που της έχει κοστίσει ήδη δεκάδες νεκρούς. Δεν αρκούν αυτά για να είναι επιφυλακτικός κάθε σοβαρός άνθρωπος απέναντι στη συγκεκριμένη συμφωνία και το οικονομικό και ανθρώπινο κόστος της;

Ε.Σ.