Αντιθέσεις: Επιτελικό κράτος

Οι δεξιοί ιδιοκτήτες του κράτους επιστρέφουν

Το επιτελικό κράτος, μία εμβληματική μεταρρύθμιση

Κατάληψη του κράτους από τον κομματικό στρατό της Δεξιάς. Υπερεξουσίες στον πρωθυπουργό, εις βάρος της Βουλής και των δημοκρατικών θεσμών. Αύξηση του αριθμού των μετακλητών, με αύξηση μάλιστα και των αποδοχών τους, από ένα κόμμα που προπαγάνδιζε τη μείωσή τους.

Αυτή είναι η ουσία του νομοθετήματος για το επιτελικό κράτος, το οποίο έφτασε στην ολομέλεια χωρίς διαβούλευση και απέδειξε, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, ότι όντως η ΝΔ ήταν έτοιμη να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Όχι όμως ένα πρόγραμμα για την οικονομία, την ανάπτυξη, τις φορολογικές ελαφρύνσεις, αλλά για την έφοδο στο κράτος και στους θεσμούς.

Τι κάνει ο κ. Μητσοτάκης με τον νόμο αυτόν; Δημιουργεί μια προσωπική δομή πάνω από όλες τις δομές του κράτους, πάνω από τα υπουργεία και τους υπουργούς, μέσω της οποίας ελέγχει προσωπικά σχεδόν τα πάντα.

Η υπαγωγή, μάλιστα, της ΕΥΠ, της ΕΡΤ και του ΑΠΕ απευθείας σε αυτόν, τον καθιστά απόλυτο μονάρχη σε μια δημοκρατία που έχει υποστεί πολλά ακριβώς από τέτοιου είδους αντιδημοκρατικούς πειραματισμούς.

Έξι γραμματείες με τους αντίστοιχους γενικούς γραμματείς, ένας επικεφαλής υφυπουργός της απόλυτης εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού και πάνω από 400 αποσπασμένοι και μετακλητοί υπάλληλοι θα αποτελούν το μάτι, το αφτί, και το μακρύ χέρι του κ. Μητσοτάκη πάνω από το κράτος.

Η επιστροφή στο καθεστώς των διορισμένων από την κυβέρνηση γραμματέων υπουργείων, το ξήλωμα όλων των δημοκρατικών μέτρων της προηγούμενης κυβέρνησης για την αποκομματικοποίηση των θεσμών, παραδίνουν το κράτος δεμένο χειροπόδαρα στις ορέξεις της Δεξιάς, με τη μερίδα του λέοντος να περνάει στον αρχηγό της.

Πρόκειται για επιστροφή στην παλιά δεξιά αντίληψη για την ιδιοκτησία του κράτους. Η τοποθέτηση του Παπαθανασίου, υπουργού Οικονομικών την περίοδο της χρεοκοπίας της χώρας, στα ΕΛΠΕ, η τοποθέτηση του «σεκιουριτά» Κοντολέοντος ως διοικητή της ΕΥΠ, με τρεις υποδιοικητές αντί για δύο που προβλέπει ο νόμος, η ενοποίηση όλων των ανεξάρτητων ελεγκτικών αρχών υπό τη σκέπη του κ. Μητσοτάκη και η χυδαία έξωση της Βασιλικής Θάνου και άλλων τεσσάρων μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους στόχους και την ποιότητα αυτής της «μεταρρύθμισης» που ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί εμβληματική.

Είναι όντως εμβληματική, για την επιστροφή σε πρακτικές ελάχιστα δημοκρατικές, που όλοι πίστευαν ότι η Δεξιά έχει εγκαταλείψει. Δυστυχώς, όμως, η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά.

Ε.Σ.

Τι κάνει το νομοθέτημα για το επιτελικό κράτος; Αποκαθιστά την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και του κράτους, που έχουν φθαρεί τις τελευταίες δεκαετίες, με ευθύνη όλων των κομμάτων.

Πρώτον, δίνει τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να ελέγχει και να αξιολογεί το έργο όλων των κρατικών θεσμών και των αντίστοιχων υπουργών και υπουργείων. Δεύτερον, ενοποιεί όλες τις ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές, έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός και συντονισμένος ο έλεγχος της κρατικής μηχανής. Tρίτον, δημιουργεί τις προϋποθέσεις να λειτουργεί το κράτος, σε όλες τις εκφάνσεις του, με τον πιο αποτελεσματικό και ωφέλιμο για τον πολίτη τρόπο.

Στις αιτιάσεις και τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για τη δήθεν αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, η απάντηση είναι απλή. Καμιά επιπλέον εξουσία από εκείνες που του παρέχει το Σύνταγμα δεν δίνεται στον πρωθυπουργό.

Αυτό που κάνει ο κ. Μητσοτάκης είναι να αναλαμβάνει όχι επιπλέον εξουσίες, αλλά επιπλέον ευθύνες, για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και των θεσμών. Δεν πρόκειται συνεπώς για πράξη αυταρχισμού και αντιδημοκρατικού συγκεντρωτισμού, αλλά για πράξη δημοκρατικής γενναιότητας ενός πρωθυπουργού που αρνείται να κρυφτεί πίσω από «ναι μεν, αλλά».

Η ενιαία έκφραση της κυβέρνησης, η ενιαία γραμμή των υπουργείων σε μείζονα ζητήματα, η αξιολόγηση και η αποτελεσματικότητα κάθε υπουργείου και κάθε τομέα κρατικής ευθύνης, ολοκληρώνει τη δημοκρατία μας. Γιατί, δημοκρατία δεν είναι μόνο η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων, αλλά η μέσω αυτής αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας υπέρ του πολίτη.

Η δημοκρατία είναι κάτι πολύ παραπάνω από καφενείο στο οποίο συγκρούονται γνώμες και απόψεις. Είναι σύστημα διακυβέρνησης. Και το νομοθέτημα για το επιτελικό κράτος ακριβώς αυτό διασφαλίζει: Την αποτελεσματική διακυβέρνηση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η συνένωση όλων των ανεξάρτητων αρχών κάτω από μια εθνική αρχή, που θα ελέγχει το κράτος και τις κρατικές δοσοληψίες. Οι διάσπαρτες επιτροπές ελέγχου εμφάνιζαν και προβλήματα επικάλυψης αρμοδιοτήτων και προβλήματα συμμόρφωσης με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Όσοι καταγγέλλουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την πρωτοβουλία της αυτή θα πρέπει να απαντήσουν γιατί τόσα χρόνια, και επί ΣΥΡΙΖΑ, οι ελεγκτικές αρχές απέτυχαν να ξεκολλήσουν την Ελλάδα και το ελληνικό κράτος από τις κορυφαίες θέσεις της διαφθοράς στην Ευρώπη.

Ε.Κ.