Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον αν δεν απαλλαγεί από τη μιζέρια |
Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διαπραγματεύσιμη |
|
Η πρόταση για διαγραφή των Νίκου Φίλη, Πάνου Σκουρλέτη και Δημήτρη Βίτσα δεν ήρθε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως κεραυνός εν αιθρία. Η καταιγίδα στο κόμμα έχει αρχίσει με ευθύνη συγκεκριμένων στελεχών, όπως οι τρεις υπό διαγραφή, που πήραν «σβάρνα» τα κανάλια και όσα είπαν, μόνο ως αντιπολίτευση στο ίδιο τους το κόμμα μπορούν να εκληφθούν και σε καμιά περίπτωση ως κριτική που έχει σκοπό να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον εκλεγμένο πρόσφατα από τα μέλη του Στέφανο Κασσελάκη. Ο Κασσελάκης συγκρίνεται με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Μπέπε Γκρίλο, πριν ακόμα εγκατασταθεί στην Κουμουνδούρου. Γίνεται δημόσια στα κανάλια ανακοίνωση νέου κόμματος, προαναγγέλλεται μάλιστα και ο τίτλος του. Επώνυμα στελέχη, όπως ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου, παραιτούνται από την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κρατούν την έδρα τους. Αυτά οδηγούν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο κατευθύνσεις. Η μία είναι να τα ανεχτεί, ενώ καταρρακώνουν το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ, και να υιοθετήσει στην ουσία μια πορεία παρακμής και διάλυσης. Η άλλη είναι, με βάση και την πρόσφατη εντολή των μελών του κόμματος, να καθαρίσει αυτήν τη βαριά, μίζερη και ηττοπαθή ατμόσφαιρα. Να δείξει την απαραίτητη αποφασιστικότητα για να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ανασύνταξης και ανάταξης του κόμματος. Ο Κασσελάκης διάλεξε το δεύτερο και για κάθε λογικό άνθρωπο, εντός ή εκτός κόμματος, έκανε καλά. Ο παραλογισμός μιας αντιπολίτευσης χωρίς αρχές, όριο και πολιτική στόχευση πρέπει να λάβει τέλος. Εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους ιδιοκτήτη του κόμματος, οφείλουν να σεβαστούν τη θέληση δεκάδων χιλιάδων μελών του, που ψήφισαν τον Στέφανο Κασσελάκη ακριβώς με στόχο να αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον απαλλάξει από παθογένειες και «βαρίδια», να τον βάλει σε έναν δρόμο ανόδου και –γιατί όχι;– νίκης επί του καθεστώτος Μητσοτάκη.  Οι συκοφαντικές κατηγορίες εις βάρος του νέου προέδρου ότι είναι «φυτευτός» από συμφέροντα ή τη διαπλοκή και ότι έχει «αποστολή» να διαλύσει το κόμμα ή να το μετατρέψει σε ένα ακίνδυνο για το σύστημα μόρφωμα, δεν θα μπορούσαν να γίνουν ανεκτές σε κανένα κόμμα οπουδήποτε στον κόσμο. Στην ουσία, πρόκειται για ευθεία αμφισβήτηση της θέλησης των μελών του κόμματος από λίγους, που «ξέρουν καλύτερα» από τους πολλούς, πού πρέπει να πάει και με ποιον επικεφαλής ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια κατάσταση που, αν ο Κασσελάκης δεν ξεκαθαρίσει, ακόμα και με αυστηρά μέτρα, θα καταβυθίσει σίγουρα και τον ίδιο και το κόμμα του. Ε.Κ. |
Ο Στέφανος Κασσελάκης ψηφίστηκε από την πλειονότητα των μελών του κόμματος, σε μια διαδικασία, όμως, που παίρνει «πολύ νερό» και με μια καμπάνια που έστρεψε έναν κόσμο ολόκληρο κατά των «παλιών στελεχών» που δήθεν υπονόμευσαν τον Αλέξη Τσίπρα και οδήγησαν στην εκλογική ήττα τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απογοήτευση από το εκλογικό αποτέλεσμα, η αναζήτηση κάποιου στηρίγματος μετά την παραίτηση Τσίπρα και οι δυσκολίες που ανοίχτηκαν μπροστά στο κόμμα βοήθησαν τον Κασσελάκη να εμφανιστεί ως από μηχανής σωτήρας, που εκπροσωπεί το νέο και θα νικήσει τον Μητσοτάκη. Λίγες μέρες μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος έδειξε τις πραγματικές του προθέσεις, που δεν είναι παρά η μετακόμιση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολυκατοικία του συστήματος εξουσίας. Η ομιλία του στον ΣΕΒ, στην οποία ύμνησε τον ρόλο του κεφαλαίου και πρότεινε για τους εργαζόμενους τα stock options που διαφημίζει και ο Κ. Μητσοτάκης, υπήρξε πολύ αποκαλυπτική και απογοητευτική. Όπως απογοητευτική και καθόλου τιμητική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο του είναι η εντελώς «αμερικάνικη» προβολή της ιδιωτικής του ζωής, η έπαρση της αδιαμεσολάβητης σχέσης με την κοινωνία, οι παντός είδους ναρκισσιστικές πρωτοβουλίες που στερούν από την πολιτική τόσο το περιεχόμενο, όσο και τη σοβαρότητα, στοιχεία που θα πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα της. Το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης «είδε φως και ανέβηκε» μέχρι τη θέση του προέδρου, δεν περιποιεί προφανώς τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρέθηκε μετά τις εκλογές και την παραίτηση Τσίπρα σε περιδίνηση και δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει με πολιτική αποφασιστικότητα μια δύσκολη κατάσταση. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι το σημείο να αποδεχτεί το κόμμα και τα πιο έμπειρα και δοκιμασμένα στελέχη του ένα καθεστώς αρχηγικής αυθεντίας, προσωπικής προβολής χωρίς ουσία και φαλκίδευσης θεμελιακών θέσεων του κόμματος, υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Ένα κενό που δεν μπορεί να καλύψει καμιά έκκληση ενότητας, πολύ περισσότερο που ο νέος πρόεδρος επέλεξε τον δρόμο της σύγκρουσης και των διαγραφών. Το να θέτει ο Κασσελάκης εκτός κόμματος, αντιγράφοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, στελέχη με τεράστια προσφορά, όπως ο Νίκος Φίλης, για παράδειγμα, δεν προδίδει πολιτική σοβαρότητα και αριστερή ταυτότητα. Έτσι, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια σήμερα κάποια προοπτική, είναι ίσως η μόνη προοπτική για την ύπαρξη ενός ισχυρού και συντεταγμένου αριστερού πόλου. Ε.Σ. |
