Η εθνική άμυνα δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις |
Αμύνεσθαι περί πάτρης και όχι περί… πάρτης |
|
Η άμυνα της χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη φυλακίζουμε σε κομματικές αντιπαραθέσεις. Αυτή η άποψη του πρωθυπουργού διαπερνάει την όλη στάση του μέχρι σήμερα, καθώς και την τελευταία ομιλία του στη Βουλή, με θέμα τα νέα όπλα που απέκτησαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Ποιο είναι το «αδίκημα», που κατά την αξιωματική αντιπολίτευση διέπραξε η κυβέρνηση; Ότι συνήψε την ελληνογαλλική συμφωνία και προμηθεύεται από τη Γαλλία τέσσερις φρεγάτες νέου τύπου και 24 πολεμικά αεροσκάφη Ραφάλ, τα οποία είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Με το ανάλογο κόστος φυσικά, αλλά και με την εξασφάλιση της γαλλικής στήριξης στις ελληνικές θέσεις στο Αιγαίο και στην αντιπαράθεση της Ελλάδας με τη γειτονική Τουρκία. Θα κοστίσουν αυτά τα όπλα στον ελληνικό λαό, σε μια περίοδο μάλιστα που υπάρχουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες λόγω της πανδημίας; Προφανώς και θα κοστίσουν, αλλά είναι αστείο να συναρτά κανείς την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων και την άμυνα της χώρας από την οικονομική συγκυρία. Πολύ περισσότερο που τα χρόνια των μνημονίων άφησαν πίσω την Ελλάδα στον εκσυγχρονισμό των ενόπλων της δυνάμεων και είναι ανάγκη αυτό το κενό να κλείσει γρήγορα, αφού η Τουρκία έχει το διάστημα αυτό προχωρήσει στη βελτίωση της επιθετικής της ικανότητας. Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε στη Βουλή τη συναίνεση όλων των κομμάτων τουλάχιστον στο θέμα της άμυνας, που είναι κατ’ εξοχήν εθνικό θέμα.  Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε μια στάση μεταξύ του «παρών» και του όχι, ακυρώνοντας έτσι την προσπάθεια να φανεί ο πολιτικός κόσμος ενωμένος. Ορισμένοι μάλιστα από τους ομιλητές του, στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, όπως ο Γιώργος Τσίπρας, υποτίμησαν φανερά την εθνική άμυνα, συνδέοντάς τη με τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα κόμματα για την εσωτερική κατάσταση και πολιτική. Σε κάθε περίπτωση, η αξιωματική αντιπολίτευση βγαίνει εκτεθειμένη από αυτή την αντιπαράθεση, καθώς εμφανίστηκε για μία ακόμη φορά ασυνεπής προς το καθήκον της να στηρίζει την εθνική άμυνα και το κλίμα ενότητας που αυτή απαιτεί. Παρ’ όλα αυτά, τα πρώτα Ραφάλ είναι ήδη στην Ελλάδα, οι φρεγάτες ναυπηγούνται στη Γαλλία με γρήγορους ρυθμούς και η Ελλάδα είναι ήδη σε πολύ καλύτερη θέση απέναντι στην Τουρκία από ό,τι πριν από λίγο καιρό. Και θα είναι σε ακόμη καλύτερη, μόλις το εξοπλιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ολοκληρωθεί και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποκτήσουν το σύνολο των πλοίων και των αεροσκαφών που προβλέπουν οι σχετικές συμφωνίες με τη Γαλλία. Ε.Κ. |
Η άμυνα της χώρας είναι το πρώτιστο καθήκον κυβερνήσεων, κομμάτων, αλλά και όλου του λαού μας. Αυτό δεν χωράει καμιά αμφισβήτηση και καμιά συζήτηση, και έχει αποδειχτεί στη διαδρομή της Ιστορίας ότι οι Έλληνες ξέρουν να υπερασπίζονται την πατρίδα τους, όσες θυσίες κι αν αυτό συνεπάγεται. Οι εξοπλισμοί όμως, απαραίτητοι για την άμυνα της χώρας, είναι μια άλλη ιστορία. Η προμήθεια οπλικών συστημάτων δεν μπορεί παρά να γίνεται με πρόγραμμα, διαφάνεια, και με τους καλύτερους δυνατούς όρους στις συμφωνίες με τις χώρες και τις εταιρείες που τα παράγουν. Γιατί, μεταξύ άλλων, δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς βρέθηκε στη φυλακή ο Άκης Τσοχατζόπουλος και μια σειρά από συνεργάτες του, οι οποίοι την εθνική άμυνα είχαν ως προπέτασμα επίθεσης στα ταμεία του κράτους. Η συμφωνία της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τη Γαλλία για την προμήθεια των φρεγατών και των Ραφάλ έχει μερικά πολύ θολά ή και αρνητικά σημεία. Πρώτα-πρώτα, όσον αφορά τις φρεγάτες, την αγορά των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε, υπάρχει το ζήτημα ότι η ναυπήγηση και η συντήρησή τους θα γίνεται αποκλειστικά στη Γαλλία. Ο Μακρόν δηλώνει ότι με τη συμφωνία εξασφαλίστηκαν 2.000 θέσεις εργασίας στη χώρα του. Στην Ελλάδα, ούτε μία. Δεύτερον, η ελληνογαλλική συμφωνία, ενώ «δεσμεύει» τη Γαλλία να στηρίζει την Ελλάδα στην προστασία της κυριαρχίας της, δεν λέει λέξη για την προστασία των δικαιωμάτων της στην ΑΟΖ και στην υφαλοκρηπίδα. Και τρίτον, η ίδια συμφωνία δεσμεύει την Ελλάδα στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας και στην αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στην Αφρική. Μια δέσμευση που θέτει σε κίνδυνο ζωές Ελλήνων και εμπλέκει την Ελλάδα σε μια πολεμική σύρραξη που δεν την αφορά. Για τα Ραφάλ, τέλος, ενώ υπήρξε συμφωνία για την προμήθεια 18 αεροσκαφών, και χωρίς να υπάρχει σχετική εισήγηση από τα επιτελεία των ενόπλων δυνάμεων, ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στη ΔΕΘ ότι θα προμηθευτούμε άλλα έξι, με αποτέλεσμα το κόστος να καθίσταται δυσβάσταχτο, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το βίντεο που κυκλοφόρησε το κόμμα της ΝΔ για την άφιξη των Ραφάλ στην Ελλάδα. Μια πρωτοβουλία που οικειοποιείται με χυδαίο κομματικό τρόπο μια εθνική υπόθεση. Και δείχνει πόσο υποκριτικές είναι οι κορώνες του κ. Μητσοτάκη για την ανάγκη συναίνεσης σε ζητήματα εθνικής άμυνας. Συμπέρασμα: Ναι στην άμυνα, αλλά όχι σε κομματικά και θολά παιχνίδια με την άμυνα. Αμύνεσθαι περί πάτρης δηλαδή, και όχι περί… πάρτης. Ε.Σ. |
