Αντιθέσεις: Καραντίνα

Η δημοκρατία δεν μπορεί να μπαίνει σε καραντίνα

Ο ΣΥΡΙΖΑ ας μην βάζει σε καραντίνα την λογική μας

Σε συνθήκες φόβου και πανδημίας, θα χρειαζόταν μεγάλη ευαισθησία από την όποια κυβέρνηση για να μην υποκύψει στον πειρασμό της παραβίασης των δημοκρατικών κανόνων. Και τέτοια ευαισθησία δυστυχώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τη δείχνει.

Πρώτα-πρώτα, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, η Βουλή έχει καταντήσει διακοσμητική. Μέτρα που αφορούν απαγορεύσεις, αλλά και μέτρα που έχουν να κάνουν με το εργασιακό καθεστώς, τις αμοιβές, και όχι μόνο με το σήμερα, αλλά και με το αύριο των πολιτών, επιβάλλονται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ή και με απλές υπουργικές αποφάσεις. Ο κ. Βρούτσης, για παράδειγμα, έχει γίνει μια Βουλή μόνος του. Με αποτέλεσμα να έχει καταργηθεί στην ουσία η διαφάνεια για το πού, πώς και γιατί κατευθύνεται το δημόσιο χρήμα. Κι αυτό, ενώ είναι δυνατό και εφικτό η Βουλή να λειτουργεί, όπως λειτουργούν εκατοντάδες επιχειρήσεις εξάλλου, με τη χρήση των σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων.

Ύστερα, είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι διοικητές νοσοκομείων, διορισμένοι από την κυβέρνηση, επιχειρούν να απαγορεύσουν στους γιατρούς και στους νοσηλευτές να δημοσιοποιούν τη γνώμη τους για τις αδυναμίες του συστήματος υγείας που πρέπει να διορθωθούν, ούτως ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική η μάχη κατά της πανδημίας. Κι ακόμα πιο ανησυχητικό, που η αστυνομία εισβάλλει σε νοσοκομεία την ώρα που οι «ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες» οργανώνουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τα προβλήματά τους.

Τέλος, θυμίζει καθεστώς Όρμπαν ο τρόπος με τον οποίο η δημόσια τηλεόραση προβάλλει την επικαιρότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λογοκρισία στη συνέντευξη Τύπου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το κρίσιμο θέμα της οικονομικής κρίσης και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει οργανώσει ένα δίχτυο εξαγοράς και εκβιασμού των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, από τη μια μοιράζοντας εκατομμύρια, με πρόσχημα την πανδημία, και από την άλλη με κυβερνητικά τρολλ και ευνοημένες πένες, που συκοφαντούν οποιονδήποτε «παρεκκλίνει» από τη γραμμή αγιοποίησης του πρωθυπουργού και των εκπροσώπων του. Το αποτέλεσμα είναι να έχει καταργηθεί ουσιαστικά η ελευθερία και ο πλουραλισμός της ενημέρωσης του πολίτη, με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες για την ίδια τη δημοκρατία.

Πρόκειται για μια κατάσταση ανώμαλη, που μεταξύ άλλων αποδεικνύει υποκριτικά τα περί εθνικής ενότητας, που δήθεν επιδιώκει η κυβέρνηση. Γιατί η εθνική ενότητα απαιτεί την πιο πλήρη λειτουργία της δημοκρατίας και όχι τη φίμωση και την αδιαφάνεια.

Ε.Σ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διχασμένη προσωπικότητα στους δύσκολους καιρούς που περνάμε όλοι μας και η χώρα. Από τη μία η επίσημη γραμμή του κόμματος είναι γραμμή χαμηλών τόνων και υποσχέσεων για βοήθεια στο τιτάνιο έργο αντιμετώπισης της πανδημίας. Το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης στηρίζει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό στη μάχη αυτή, προφανώς αποτελεί την αιτία μιας τέτοιας στάσης.

Αυτά στο επίπεδο της κορυφής, όμως. Στους παρακάτω ορόφους της αριστερής πολυκατοικίας, διάφορες προσωπικότητες, στελέχη του κόμματος, δημοσιογράφοι, η κομματική εφημερίδα, αλλά και απλά μέλη, έχουν ως φαίνεται ως κύριο μέλημα να πυροβολούν την κυβέρνηση, τα μέτρα, και τους εκπροσώπους της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επίθεση εναντίον ενός άριστου επιστήμονα, που αποτελεί στήριγμα και απαντοχή για εκατομμύρια Έλληνες, του Σωτήρη Τσιόδρα.

Το θέμα δήθεν δημοκρατικών παραβιάσεων, που μπαίνει τις τελευταίες μέρες όλο και πιο έντονα από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει να κάνει όπως φαίνεται με την πίεση που ασκούν οι κάτω όροφοι στα ρετιρέ του κόμματος. Το γεγονός ότι σε συνθήκες πολέμου κατά του κορωνοϊού, η κυβέρνηση, όπως θα έκανε και κάθε άλλη κυβέρνηση στη θέση της, υποχρεώνεται να παίρνει γρήγορα και αποφασιστικά μέτρα, με ΠΝΠ και υπουργικές αποφάσεις, γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Και ενώ όλοι οι Έλληνες βλέπουν και ξέρουν ότι σε συνθήκες κρίσης, και σε αντίθεση με άλλες χώρες, η δημοκρατία και η διαφάνεια στην Ελλάδα λειτουργούν άψογα, η αξιωματική αντιπολίτευση αποφάσισε να θέσει θέμα δημοκρατίας, παραγνωρίζοντας βέβαια το γεγονός ότι αυτού του είδους οι καταγγελίες υπονομεύουν όχι μόνο τη μάχη κατά της πανδημίας, που απαιτεί ενότητα και πειθαρχία, αλλά και τη δημοκρατία την οποία υπερασπίζονται. Γιατί, αν έστω και ένα μέρος των πολιτών πειστεί ότι υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα, τότε η εμπιστοσύνη του στο κράτος ακυρώνεται, το ηθικό του πέφτει και η δημοκρατία γίνεται ανάπηρη, αν η συντριπτική πλειοψηφία δεν πιστεύει καν στην ύπαρξή της.

Ως αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να είναι πιο προσεκτικός στα μέτωπα που ανοίγει και στις καταγγελίες που κάνει, εν μέσω πανδημίας και φόβου. Να στηρίζει όντως την κυβέρνηση, χωρίς να της βάζει τρικλοποδιές. Το θέμα με τέτοια στάση δεν είναι ότι θα την πληρώσει τελικά ο ίδιος. Το θέμα είναι να μην την πληρώσουν η χώρα και οι Έλληνες.

Ε.Κ.