Νέες τραγωδίες προετοιμάζουν τα στρατόπεδα για πρόσφυγες |
Οι αυτουργοί της Μόριας δεν δικαιούνται να μιλάνε |
|
Είναι σε όλους πια φανερό ότι η κυβέρνηση από τη µία τα έχει χαµένα µπροστά στο προσφυγικό-µεταναστευτικό, από την άλλη επιλέγει µπροστά στο µπάχαλο που έχει δηµιουργήσει, µετά από τέσσερις µήνες απραξίας, να καταφύγει σε µέτρα απάνθρωπα, απαράδεκτα για το διεθνές δίκαιο, αλλά και αναποτελεσµατικά, που θα οξύνουν το πρόβληµα αντί να το λύσουν. Πώς αντιµετώπισε ο κ. Μητσοτάκης αυτό το σύνθετο πρόβληµα, που έχει πτυχές διεθνείς, εσωτερικές, κοινωνικές, πολιτικές, αλλά και ανθρωπιστικές; Το θυµόµαστε όλοι. Ως πρόβληµα που δηµιούργησε η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η «κυρά Τασία». Οι Μαδούροι που προσκαλούν, µε τη στάση τους, τους λαθροµετανάστες, ήταν για χρόνια η ακροδεξιά επωδός, που έγινε επίσηµη αντιπολιτευτική γραµµή της ΝΔ. Η Αριστερά έκανε την Ελλάδα ξέφραγο αµπέλι, έλεγαν και ξανάλεγαν στα ΜΜΕ. Έτσι όµως, µπορεί να κέρδισαν κάποιες ψήφους σε νησιά και άλλες περιοχές, αλλά ξέθαψαν απάνθρωπα, κλειστοφοβικά, ακόµα και ρατσιστικά αντανακλαστικά στο εκλογικό τους κοινό, µε αποτέλεσµα σήµερα να βρίσκονται κυριολεκτικά µε την πλάτη στον τοίχο από «δικούς τους» περιφερειάρχες, δηµάρχους, αλλά και πολίτες σε όλη τη χώρα. Και ποιο είναι, τελικά, το σχέδιο που ξεφούρνισαν πριν από λίγες µέρες; Να δηµιουργήσουν κλειστά κέντρα κράτησης των πάντων, µεταξύ των οποίων και παιδιών, στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάµο, την Κω, και τη Λέρο. Στρατόπεδα συγκέντρωσης δηλαδή, µε χιλιάδες κρατούµενους, σε νησιά που ήδη στενάζουν από τον υπερπληθυσµό προσφύγων και µεταναστών. Μέτρο που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε καταστάσεις χειρότερες από της Μόριας και το οποίο δεν γίνεται δεκτό από τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες ήδη ξεσηκώνονται. Μέτρο που εκθέτει διεθνώς την Ελλάδα για πολιτική µισανθρωπισµού και βρίσκει αντίθετα, µε τον ένα ή τον άλλο βαθµό σκληρότητας, όλα τα κόµµατα της αντιπολίτευσης.  Έσπειραν ανέµους και τώρα θερίζουν θύελλες, µπορεί να πει κάποιος κακεντρεχής. Πέρα, ωστόσο, από τις ακροδεξιές ιδεοληψίες και την κοµµατική εκµετάλλευση ενός τόσο σύνθετου προβλήµατος, παραµένουν οι όροι της τραγωδίας για ξένους και ντόπιους. Με την Ευρώπη άβουλη και νωθρή, τις τοπικές αρχές στα κεραµίδια και τη ΝΔ εντελώς αναξιόπιστη για όσα πριν έλεγε και τώρα κάνει, ένα είναι το σίγουρο. Αυτή η κυβέρνηση µόνο επιδείνωση του προβλήµατος, αντί για τη λύση «σκουπίστε-ψεκάστε-τελειώσατε» που υποσχέθηκε, µπορεί να πετύχει. Δυστυχώς. Ε.Σ. |
Η κυβέρνηση του Σύριζα παρέδωσε ένα µπάχαλο στη σηµερινή κυβέρνηση, όσον αφορά το µεταναστευτικό. Μεγάλες περιοχές στα νησιά περίπου «υπό κατάληψη», τις τοπικές κοινωνίες σε αναστάτωση, τον τουρισµό να δέχεται πλήγµατα, την Ελλάδα να διασύρεται διεθνώς από εικόνες στη Μόρια και αλλού. Η σηµερινή κυβέρνηση βρέθηκε έτσι µπροστά σε µια εκρηκτική κατάσταση, την οποία επιδεινώνουν τα κύµατα παράνοµων µεταναστών, ή λαθροµεταναστών, που κάθε µέρα καταπλέουν στα νησιά µας από τη γειτονική Τουρκία. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει; Πρώτον, να σφραγίσει τα σύνορα, πράγµα που διασφαλίζεται µε τον συντονισµό όλων των δυνάµεων που τα φρουρούν, αλλά και µε την πρόσληψη 1.200 συνοριοφυλάκων. Δεύτερο, να αποθαρρύνει όσους βλέπουν την Ελλάδα ως βολικό προορισµό και να διασφαλίσει ταυτόχρονα την οµαλή ζωή στα νησιά πρώτης γραµµής, µε τη δηµιουργία κλειστών, φυλασσόµενων κέντρων. Σε αυτά θα καταλήγει, και θα ξέρει ότι θα καταλήξει, όποιος παραβιάζει τα ελληνικά σύνορα και µπαίνει στη χώρα. Τρίτον, να εντείνει τις πιέσεις προς την Ευρώπη να συνδράµει στην αντιµετώπιση ενός προβλήµατος που δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό. Η αριστερή αντιπολίτευση, που κατηγορεί σήµερα µε οξύτητα την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ξεπερνάει κάθε όριο θράσους. Εκείνοι είναι που κληροδότησαν στη ΝΔ, αλλά και στη χώρα, το πρόβληµα. Εκείνοι είναι που έκαναν τη Μόρια παγκόσµια αρνητική είδηση για την Ελλάδα. Κι εκείνοι είναι που κατάφεραν να ξεσηκώσουν όλες τις τοπικές κοινωνίες µε την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους. Μια πολιτική που επαγγελλόταν ανθρώπινη µεταχείριση, και κατέληγε σε αποθήκες ψυχών. Με υποµονή, διάλογο, επιµονή, αλλά και στοχευµένα µέτρα ανακούφισης, οι τοπικές κοινωνίες και οι δηµοτικές και περιφερειακές αρχές θα πειστούν -και πρέπει να πειστούν- να συνεργαστούν µε την κεντρική εξουσία, στη διαχείριση αυτού του καυτού προβλήµατος. Ενός προβλήµατος που οι εθνικές του διαστάσεις απαιτούν τη συνεργασία όλων, τη συνδροµή όλων, την απόφαση όλων ότι πρέπει να γίνουν δίκαια µοιρασµένες θυσίες, για να υπάρξει η κανονικότητα που απαιτείται. Στις συνθήκες αυτές, εκείνοι που επιµένουν να µετατρέπουν το µεταναστευτικό σε πρόβληµα κοµµατικής διαµάχης και αντιπολιτευτική στρατηγική, διαπράττουν εθνικό ατόπηµα. Και είναι βέβαιο ότι θα αποµονώνονται, όσο προχωρά η δηµιουργία των κλειστών κέντρων και του σφραγίσµατος των συνόρων µας. Ε.Κ |
