Αντιθέσεις: Κράτος δικαίου

Η δυσφήμιση του κράτους δικαίου βλάπτει σοβαρά την Ελλάδα

Οι πρακτικές της κυβέρνησης κάνουν κακό στην πατρίδα

Υπάρχει μια σημαντική πολιτική αντιπαράθεση σήμερα στην Ελλάδα, με αφορμή τον θόρυβο για την ΕΥΠ και τις παρακολουθήσεις. Είναι η αντιπαράθεση για το κράτος δικαίου, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Η αντιπολίτευση, με αιχμή τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, υποστηρίζει ότι το κράτος δικαίου έχει καταλυθεί, η Ελλάδα είναι ένα κράτος που δεν σέβεται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη, ενώ γίνονται συνεχώς συγκρίσεις του «καθεστώτος Μητσοτάκη» με τα καθεστώτα στην Ουγγαρία και στην Πολωνία.

Η επίσκεψη της επιτρόπου Βέρα Γιούροβα, που είναι σε εξέλιξη ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, θα δώσει προφανώς την ευκαιρία στην κυβέρνηση να φωτίσει το τοπίο που με τόση επιμονή συσκοτίζει ο ακραίος λόγος της αντιπολίτευσης. Υπάρχει ωστόσο μια σοβαρή διάσταση στο θέμα, που έθιξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, σχολιάζοντας τη συνάντηση Τσίπρα-Γιούροβα στις Βρυξέλλες. Είναι η διάσταση της εικόνας της χώρας στην Ευρώπη και διεθνώς, ή πιο σωστά ο διασυρμός της χώρας με τη φροντίδα όχι ξένων και εχθρικών, αλλά ελληνικών πολιτικών δυνάμεων.

Να περιγράφεται η Ελλάδα με τα μελανότερα χρώματα διεθνώς, σε μια στιγμή που δέχεται ανοιχτές απειλές από την Τουρκία και τον αυταρχικό ηγέτη της, δεν είναι όπως καταλαβαίνει κανείς και η καλύτερη εθνική υπηρεσία. Και όσοι εκμεταλλεύονται το ατόπημα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, που στιγματίστηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και οδήγησε σε αλλαγές στο Μαξίμου και την ΕΥΠ, για να καταγγείλουν γενικά την κατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα, μόνο εθνική ευθύνη δεν επιδεικνύουν.

Δεν μπορεί βέβαια κανείς να ζητάει κατάργηση του δικαιώματος στην κριτική, εν ονόματι οποιονδήποτε εθνικών κινδύνων. Μπορεί όμως να ζητά σοβαρότητα και σύνεση. Και ούτε σοβαρότητα, ούτε σύνεση, δείχνουν οι δηλώσεις Τσίπρα, που καταγγέλλει συλλήβδην το καθεστώς στα ΜΜΕ, τη Δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, φτάνοντας να ζητήσει «αποκατάσταση της δημοκρατίας»!

Παρά τις όποιες διαχρονικές ελλείψεις, η δημοκρατία στη χώρα λειτουργεί με ικανοποιητικό τρόπο, η ελευθερία της κριτικής είναι κατοχυρωμένη και η Δικαιοσύνη στέκεται στο ύψος της, όσο κι αν δεν αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ η παραπομπή στελεχών του στο ειδικό δικαστήριο. Και την ακρίβεια των διαπιστώσεων αυτών μπορεί να την επιβεβαιώσει κάθε Έλληνας που δεν φοράει αντιπολιτευτικές παρωπίδες. Τα υπόλοιπα, και κυρίως η μετάπτωση της κριτικής σε δυσφήμηση της Ελλάδας, θα κριθούν όταν έρθει η ώρα από τον ελληνικό λαό.

Ε.Κ.

Η πολιτική σύγκρουση για τις παρακολουθήσεις και το κράτος δικαίου και η επίκληση της πατρίδας από την πλευρά της κυβέρνησης καθιστά επίκαιρη τη φράση του Σολωμού, ότι το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές. Και, δυστυχώς, τις εποχές που ζούμε, δεν υποφέρουν μόνο ελευθερίες και δικαιώματα, αλλά και η αλήθεια.

Η επίσκεψη της επιτρόπου Βέρα Γιούροβα πιστοποιεί την ανησυχία της Ευρώπης για την κατάσταση στην Ελλάδα. Και η κατάσταση αυτή, όσα προπαγανδιστικά επιχειρήματα κι αν αντιπαρατάσσει η κυβέρνηση, μόνο καλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Διότι το πρόβλημα δεν είναι, όπως παρουσιάζεται, μόνο κάποιου είδους «λάθος» με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Είναι γενικότερο και αφορά την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα μας.

Κατ’ αρχάς, δεν υπήρξε μόνο η παρακολούθηση Ανδρουλάκη, αλλά και Σπίρτζη και δημοσιογράφων, ενώ η στάση της κυβέρνησης τόσο στην Εξεταστική, όσο και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, είναι στάση συγκάλυψης. Κρυμμένοι πίσω από το «απόρρητο» που οι ίδιοι έχουν εφεύρει και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα, οι αυτουργοί των παραβιάσεων το μόνο που δείχνουν είναι πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και οι ενοχές τους.

Δεύτερον, υπάρχει τεράστιο θέμα με τη Δικαιοσύνη, όπως αποδεικνύει η δίωξη Τουλουπάκη, το κλίμα τρομοκρατίας στις τάξεις των δικαστών και η εργαλειοποίηση του θεσμού από το Μέγαρο Μαξίμου.

Και τρίτον, η ανεξιχνίαστη δολοφονία Καραϊβάζ, οι διώξεις δημοσιογράφων, οι διάφορες λίστες τύπου Πέτσα, οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις στην ενημέρωση και η έκπτωσή της στις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης δείχνουν ότι υπάρχει επίσης τεράστιο θέμα στο δικαίωμα της πληροφόρησης των Ελλήνων και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Όλα αυτά, για όποιον δεν θέλει να παίζει με τις λέξεις, συγκροτούν θέμα δημοκρατίας. Όταν η κυβέρνηση αποφασίζει να κρυφτεί πίσω από το «καλό της πατρίδας» για να αποφύγει της ευθύνες της, τότε μόνο κακό κάνει στην πατρίδα και στην εικόνα της. Με δυο λόγια, δεν είναι οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης, αλλά οι πράξεις της κυβέρνησης, που δυσφημούν τη χώρα στην Ευρώπη και διεθνώς. Και το να ζητάει κανείς δημοκρατία και σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη δεν είναι αντεθνική στάση, όπως περίπου τη στιγματίζει η προπαγάνδα. Είναι στάση εθνικής ευθύνης. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι κάθε φορά που η δημοκρατία υφίστατο περιορισμούς εν ονόματι εθνικών σκοπών, η Ελλάδα οδηγήθηκε σε εθνικές τραγωδίες. Καλό είναι να το θυμόμαστε όλοι αυτό.

Ε.Σ.