Στα δύσκολα φαίνονται οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ |
Στα δύσκολα ο Κ. Μητσοτάκης απλώς κρύβει και κρύβεται |
|
Υπάρχουν δύο τρόποι να «βλέπει» κανείς την πραγματικότητα. Ο ένας είναι ο τρόπος του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, που κέρδισε για δεύτερη τετραετία την εμπιστοσύνη του λαού. Δεν κρύβει τα προβλήματα, αλλά τα αντιμετωπίζει με επιμονή και σχέδιο. Ο δεύτερος είναι ο τρόπος ΣΥΡΙΖΑ. Μηδενισμός, δυσφήμηση της χώρας, αποσιώπηση κάθε βήματος προς τα μπρος, εμφάνιση μιας εικόνας τριτοκοσμικής για την Ελλάδα. Οι δύο αυτοί τρόποι δεν είναι χωρίς σημασία. Διότι, η μεν κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί και σε δύσκολες συνθήκες, η δε αντιπολίτευση λέει ό,τι θέλει με την ελπίδα και την προσδοκία να αποκομίσει κάποια πολιτικά και κομματικά οφέλη. Με την πανδημία, την ακρίβεια, τα Τέμπη, τις παρακολουθήσεις, τις φωτιές, το ίδιο ακριβώς μοτίβο. Ο Κ. Μητσοτάκης να δίνει τη μάχη για να περιορίσει τις απώλειες και ο Αλ. Τσίπρας να δίνει τη μάχη για να μηδενίσει το κυβερνητικό έργο. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι μια τέτοια στάση κοστίζει όχι στη ΝΔ, αλλά στην κοινωνία και τη χώρα, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών σε στιγμές που αυτή χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Οι δυο πολιτικές κρίθηκαν από τον ελληνικό λαό στις πρόσφατες εκλογές. Η κυβέρνηση επιβραβεύτηκε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τιμωρήθηκε με τον πιο αυστηρό τρόπο. Φαίνεται όμως πως ούτε αυτό, ούτε η παραίτηση του κ. Τσίπρα, δεν οδήγησαν την αξιωματική αντιπολίτευση να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα. Έριξαν βέβαια αναγκαστικά τους τόνους, χαμήλωσαν τον πήχη της κριτικής, μιλάνε κάποιοι, όπως η Έφη Αχτσιόγλου, για «δημιουργική αντιπολίτευση», αλλά επιμένουν στην προσπάθεια να βγάλουν κομματικό όφελος από κάθε δύσκολη, ή και τραγική κατάσταση. Με τελευταίο παράδειγμα τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια, από μάλλον Κροάτες χούλιγκαν.  Κανονικό ανταγωνισμό κάνουν οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ποιος με μεγαλύτερη ένταση θα επισημάνει ευθύνες του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού για μια εξέλιξη στην οποία οι ευθύνες της Αστυνομίας είναι αυταπόδεικτες. Ζητούν την παραίτηση του Γ. Οικονόμου, που ανέλαβε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εννιά μέρες πριν το τραγικό συμβάν. Και εμφανίζουν εικόνα διάλυσης της ΕΛΑΣ και του κρατικού μηχανισμού, όπως ακριβώς πριν από λίγες μέρες με τις φωτιές. Το αποτέλεσμα είναι η δυσφήμηση της Ελλάδας στο εξωτερικό και η «αθώωση» των δολοφόνων και της κροατικής πλευράς. Και η επιβεβαίωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει μαέστρο, αλλά επιμένει στην ίδια μουσική. Ε.Κ. |
Μισό εκατομμύριο στρέμματα γίνονται στάχτη. Δυο πιλότοι και τέσσερις πολίτες πεθαίνουν στις φωτιές. Μια βάση της πολεμικής αεροπορίας κινδυνεύει από την πυρκαγιά. Άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην καρότσα αγροτικών αυτοκινήτων. Τρένα συγκρούονται με τραγικές συνέπειες στην Ελλάδα της Ευρώπης. Και το τελευταίο: μια στρατιά από νεοναζί χούλιγκαν διασχίζει ανενόχλητη τη χώρα για να φτάσει μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια και να αφαιρέσει τη ζωή από έναν νέο άνθρωπο. Όλα αυτά παρουσιάζονται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως περίπου φυσικά φαινόμενα. Η ολιγωρία και η αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού αποδίδεται σε διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες. Κάποιοι καρατομούνται για να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη. Και πάντα το ίδιο μοτίβο: Επικοινωνία, δηλαδή προπαγάνδα, για να αποκρύψουν τις ευθύνες του πρωθυπουργού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τραγωδία της Νέας Φιλαδέλφειας. Πού είναι ο κ. Μητσοτάκης σε μια στιγμή που το επιτελικό του κράτος αποδεικνύεται ανίκανο να διασφαλίσει εκείνο που τόσα χρόνια διαφημίζει, την προστασία της ζωής και της ασφάλειας του πολίτη; Κάνει μπάνια στα Χανιά. Αποφεύγει να κάνει ακόμα και μια δήλωση, για να μείνει έξω από την εικόνα της ντροπής. Δίνει γραμμή στους υπουργούς του και τα φιλικά ΜΜΕ να λένε ανοησίες και να φορτώνουν όλες τις ευθύνες στην Αστυνομία και τους τροχονόμους. Με την ελπίδα ότι κι αυτό θα περάσει, θα ξεχαστεί και θα μπορέσει να επανέλθει στο προπαγανδιστικό αφήγημα ότι η Ελλάδα προοδεύει, ο κρατικός μηχανισμός βελτιώνεται, η επενδυτική βαθμίδα είναι επί θύρας. Όλα πηγαίνουν δηλαδή μια χαρά και η κυβέρνηση κάνει το καλύτερο δυνατό. Τα γεγονότα, ωστόσο, είναι πεισματάρικα. Και αναδεικνύουν κάθε φορά, σε κάθε τραγική περίπτωση, όχι μόνο την ανεπάρκεια του «επιτελικού κράτους», αλλά και την επιμονή του πρωθυπουργού και των μηχανισμών που ελέγχει να κρύβουν τις ευθύνες του, να κρύβεται στα δύσκολα, να καρατομεί υπουργούς και αξιωματούχους για να διασωθεί ο ίδιος. Να δίνει, με δυο λόγια, στην επικοινωνία, και μάλιστα την προσωπική, πολύ μεγαλύτερη σημασία από ό,τι στην κοινωνία. Το επιχείρημα ότι όποιος επισημαίνει αυτή την κατάσταση βλάπτει την εικόνα της χώρας δεν είναι παρά προφάσεις εν αμαρτίαις. Υποχρέωση της αντιπολίτευσης είναι όχι η απόκρυψη, αλλά η αποκάλυψη της αλήθειας. Διαφορετικά, είναι βέβαιο ότι αν δεν αλλάξουν πολλά πράγματα, προετοιμάζουμε τις επόμενες τραγωδίες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προφανώς σκοπό να γίνει συνένοχος και συνεργός σε αυτό. Ε.Σ. |
