Αντιθέσεις: Λίνα Μενδώνη

Σημαδεύουν τη Μενδώνη χτυπούν τον πολιτισμό

Η πολιτική του «τσιμέντο να γίνει» είναι βαρβαρότητα

Οι κατά κύματα επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, έχουν λάβει χαρακτήρα εμμονής. Και θα ήταν αρκετό το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, μια υπουργός Πολιτισμού βρίσκεται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στο επίκεντρο της πολεμικής, για να βάλει σε σκέψεις τους λογικούς πολίτες. Και να αναρωτηθούν για ποιον λόγο επιχειρείται να καταστραφεί η εικόνα της.

Η Λίνα Μενδώνη δεν ανήκει, και δεν ανήκε ποτέ, στις τάξεις της ΝΔ. Ανήκε στο ΠΑΣΟΚ και αργότερα στο ΚΙΝΑΛ, αλλά επιλέχτηκε από τον πρωθυπουργό για την ευαίσθητη αυτή θέση, για τον απλούστατο λόγο ότι ξέρει πολύ καλά τον χώρο του πολιτισμού. Έχει διατελέσει γενική γραμματέας του υπουργείου κάτω από μια σειρά υπουργούς, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ. Και αν κάτι δείχνει η επιλογή της από τον κ. Μητσοτάκη, είναι πολιτικό θάρρος.

Με τη ΝΔ και τη Λίνα Μενδώνη, ο κοιμισμένος -λόγω μνημονίων και ΣΥΡΙΖΑ- πολιτισμός μας επιτέλους αφυπνίστηκε. Η Εθνική Πινακοθήκη λειτούργησε στο νέο της κτήριο. Εξασφαλίστηκε η πρόσβαση των ΑμεΑ στην Ακρόπολη, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίστηκε και μια πρωτοφανής διαφήμιση της χώρας και της ιστορίας της με τη φωτογράφιση πασίγνωστου οίκου μόδας στον Ιερό Βράχο. Καταστρώθηκε ένα σχέδιο για τα αρχαία της Εγνατίας που και την ιστορική παρακαταθήκη της Θεσσαλονίκης προστατεύει, αλλά και τη λειτουργία του μετρό επιτρέπει, ενώ έχουν ληφθεί μια σειρά από μέτρα για τη στήριξη των ανθρώπων της τέχνης.

Όλο αυτό το θετικό έργο της Λίνας Μενδώνη διαβάλλεται συστηματικά τόσο από την αντιπολίτευση, όσο και από ομάδες συμφερόντων. Ούτε η παρέμβαση στην Ακρόπολη, ούτε η παρέμβαση στην Εγνατία σχεδιάστηκαν χωρίς τη γνώμη των πλέον σοβαρών ειδικών, όμως βάλλονται περίπου ως βαρβαρότητες. Οι καλλιτέχνες εμφανίζονται συστηματικά ως ξεχασμένοι από την κυβέρνηση, και επιστέγασμα όλων αυτών είναι η προσπάθεια, που πήρε διαστάσεις ανθρωποφαγίας, να αποδοθούν στην κυβέρνηση και στην υπουργό οι ευθύνες για το σκάνδαλο Λιγνάδη. Ουδείς, ούτε η αστυνομία, ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε ο κόσμος του θεάτρου, γνώριζε τη σκοτεινή και παράνομη «δράση» του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, αλλά θα έπρεπε να τη γνωρίζουν ο πρωθυπουργός και η υπουργός!

Η πολιτική εξουδετέρωση της Λίνας Μενδώνη και η πολιτική βλάβη του πρωθυπουργού, είναι ο προφανής στόχος. Η ζημιά στον πολιτισμό μας, όμως, προφανώς θεωρείται από τους αυτουργούς αυτού του πολέμου παράπλευρη απώλεια.

Ε.Κ.

Σπάνια κυβέρνηση και υπουργός Πολιτισμού κατάφεραν να κάνουν τόσο μεγάλη ζημιά στον πολιτισμό και στην εικόνα της χώρας, όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Λίνα Μενδώνη, που κατάφεραν επίσης με τα έργα τους να ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο από τον κόσμο της τέχνης και του πολιτισμού στο εσωτερικό, αλλά και από εκατοντάδες διαπρεπείς προσωπικότητες διεθνώς.

Από τη μία, άφησαν τους καλλιτέχνες κυριολεκτικά στη μοίρα τους εν μέσω πανδημίας. Συμπεριφέρονται σαν να θεωρούν αυτόν τον χώρο πολιτικά και ιδεολογικά εχθρικό. Από την άλλη, αντιμετωπίζουν την αρχαία κληρονομιά της Ελλάδας λες και είναι ιδιοκτησία τους, με πιο χαρακτηριστικά δείγματα την κακοποίηση της Ακρόπολης, που αποφάσισαν και διέταξαν αγνοώντας την κραυγή αγωνίας αρχαιολόγων και ειδικών, αλλά και την εκτέλεση των αρχαίων της Εγνατίας, που έχουν αποφασίσει και σχεδιάσει επίσης παρά την κατακραυγή όχι μόνο Ελλήνων αρχαιολόγων, αλλά και προσωπικοτήτων από το εξωτερικό που αγαπούν την Ελλάδα και την ιστορική της κληρονομιά.

Για ποιον λόγο, αλήθεια, αποφάσισαν να τσιμεντώσουν την Ακρόπολη; Να κακοποιήσουν ένα μνημείο της ανθρωπότητας, που αντέχει και προκαλεί τον θαυμασμό χιλιάδες χρόνια; Για την πρόσβαση των ΑμεΑ, είναι η επίσημη εξήγηση. Μια εξήγηση τόσο παράλογη, ώστε να μην αντέχει καμιά συζήτηση, υποκινώντας υποψίες ότι μάλλον πασαρέλα για επιδείξεις μόδας θέλουν την Ακρόπολη, όπως αυτήν που ήδη αποφάσισαν, παρά μνημείο που προκαλεί σεβασμό και θαυμασμό.

Αποφάσισαν επίσης και διέταξαν τον διαμελισμό των αρχαίων της Εγνατίας, ακυρώνοντας και καταργώντας την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης, που και τα αρχαία προστάτευε στο χώρο τους, και τη λειτουργία του μετρό εξασφάλιζε. Για ποιον λόγο; Για να κερδίσουν εκατομμύρια οι εργολάβοι από τις ρήτρες της σύμβασης; Ή απλώς επειδή εφαρμόζουν τη γραμμή Μητσοτάκη να σβηστεί και να ανατραπεί κάθε θετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;

Το σκάνδαλο Λιγνάδη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Κατάργησαν τον διεθνή διαγωνισμό που είχε προκηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ, διόρισαν με απόφαση του Μαξίμου τον σκηνοθέτη επικεφαλής του Εθνικού, και -το χειρότερα από όλα- έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να κουκουλωθεί το σκάνδαλο. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, ο κ. Λιγνάδης θα ήταν ακόμα στη θέση του, και σε θέση να ασκεί τις απεχθείς δραστηριότητές του.

Το αν αυτή η εικόνα πολιτισμού αξίζει για μια χώρα που έδωσε τον πολιτισμό στον κόσμο, ας το κρίνει ο καθένας.

Ε.Σ.