Η μετάλλαξη Δέλτα δεν συγχωρεί ανέμελους και αρνητές |
Το εμβόλιο σώζει ζωές, αλλά δεν διαγράφει ευθύνες |
|
Μπορεί οι καταστροφικές πυρκαγιές να απώθησαν από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας την υγειονομική κρίση, όμως αυτή εξακολουθεί να «δουλεύει» -και γίνεται εκ νέου απειλητική. Όπως σε όλο σχεδόν τον κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα, η μετάλλαξη «Δ» του κορωνοϊού αναζωπυρώνει με ραγδαίους ρυθμούς την πανδημία. Τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται, όπως και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ, ενώ οι νεκροί έχουν αυξηθεί σημαντικά, ξεπερνώντας τους 20 κάθε μέρα. Οι προβλέψεις των γιατρών και των επιστημόνων είναι πολύ δυσοίωνες, καθώς το ΕΣΥ, αν αυτή η εξέλιξη συνεχιστεί, θα φτάσει γρήγορα στα όρια της κατάρρευσης. Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς την επιστροφή από τις διακοπές και τα αποτελέσματα από τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου, τρομάζει. Οι αιτίες για το τέταρτο αυτό κύμα, που επέρχεται απειλητικό, είναι πολύ συγκεκριμένες. Εν μέρει η «ανεμελιά» του καλοκαιριού, που οδήγησε σε απαράδεκτες εκδηλώσεις, κυρίως των νέων, όπως τα γνωστά κορωνοπάρτι, οι εκδηλώσεις συνωστισμού, η παραμέληση της μάσκας κ.λπ. Εν μέρει, επίσης, ο τουρισμός, αφού με ανοιχτά σύνορα, και παρά τα αυστηρά μέτρα, ο ιός καταφέρνει να «εισάγεται» από άλλες χώρες και στην Ελλάδα. Και, κυρίως, από το γεγονός ότι εκατομμύρια Έλληνες εξακολουθούν να στέκονται αρνητικά, ή με σκεπτικισμό, απέναντι στα εμβόλια. Με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η μετάδοση του ιού, και κυρίως η βαριά νόσηση των ανεμβολίαστων. Όταν από 13.000 και πάνω νεκρούς, μόνο ένας ήταν εμβολιασμένος -κι έγινε τεράστιος θόρυβος γι’ αυτό- καταλαβαίνει κανείς εύκολα τη σημασία του εμβολίου. Για όποιον το κάνει, αλλά και για τους δικούς του, για τους γύρω του, για όσους τον πλησιάζουν. Η κυβέρνηση λαμβάνει όλα τα μέτρα, με σεβασμό στο Σύνταγμα και στις συνταγματικές ελευθερίες πάντα, για να δημιουργήσει επιτέλους ο αριθμός των πλήρως εμβολιασμένων το απαραίτητο τείχος ανοσίας. Αυτή όμως δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, καθώς η προσπάθεια υπονομεύεται από διάφορες πλευρές, με διάφορα προσχήματα. Τα μέτρα διαχωρισμού των εμβολιασμένων από τους μη εμβολιασμένους, που επιβάλλονται σε πολλές χώρες, καταγγέλλονται ως αντιδημοκρατικά. Και η σκέψη ακόμα υποχρεωτικού εμβολιασμού σε ορισμένες ειδικές κατηγορίες εργαζομένων καταγγέλλεται ως αντισυνταγματική. Σε γενικές γραμμές, εκτός από την πανδημία, η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει και την πολιτική επιδημία εκείνων που βλέπουν τον κορωνοϊό ως ευκαιρία αντιπολίτευσης. Και κλείνουν το μάτι στους αρνητές του εμβολίου, για λόγους κομματικής ιδιοτέλειας.  Την πανδημία θα τη νικήσουμε όλοι μαζί. Και το πιο αποτελεσματικό όπλο μας είναι το εμβόλιο. Όποιος το αρνείται αυτό, αρνείται τη ζωή. Κι όποιος παίζει με αυτό, παίζει με τις ζωές των άλλων. Ε.Κ. |
Δυστυχώς η πανδημία, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση των ημερών μας, αναζωπυρώνεται. Η μετάλλαξη «Δ» αποδείχτηκε πολύ πιο μεταδοτική και επικίνδυνη, και ο ιός πολύ πιο «έξυπνος» και ανθεκτικός. Έτσι που τα στοιχεία για κρούσματα και διασωληνωμένους να τρομάζουν και να υπάρχει η βεβαιότητα ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Προφανώς και το τελευταίο που χρειάζεται η κοινωνία στις συνθήκες αυτές είναι η πολιτική αντιπαράθεση επί των ασθενών. Όμως, αν θέλουμε να σωθούν όσες περισσότερες ζωές είναι δυνατό, θα πρέπει, όπως σε όλες τις δημοκρατικές χώρες, να επισημανθούν τα λάθη, οι ολιγωρίες, οι αβλεψίες, ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις η «ανεμελιά» στις κορυφές της εξουσίας. Διαφορετικά, όλα θα εμφανίζονται ως «μια χαρά», και οι άνθρωποι θα πεθαίνουν αβοήθητοι. Η κυβέρνηση, όπως το συνηθίζει και σε άλλες περιπτώσεις, σπεύδει να φορτώσει τις ευθύνες στους πολίτες, κυρίως στους νέους. Υπάρχουν όμως ορισμένα ερωτήματα, που απαιτούν απαντήσεις. Γιατί ο πρωθυπουργός, αντί να επιμείνει σε ένα κλίμα επαγρύπνησης, καλλιέργησε κλίμα εφησυχασμού, προαναγγέλλοντας τρεις φορές το τέλος της πανδημίας; Γιατί δήλωσε δημόσια ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι φυσιολογικό; Γιατί άνοιξαν πάλι τον τουρισμό με ημίμετρα προστασίας, με ασφυκτικά γεμάτα καράβια και αεροπλάνα, με πανηγυρισμούς για την Ελλάδα των ονείρων μας, αντί να επιδείξουν την αναγκαία σοβαρότητα και αυστηρότητα; Γιατί συνεχίζεται ακόμα και τώρα το αίσχος με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, και το μόνο που μένει είναι οι εκ των υστέρων υποσχέσεις ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί; Πότε; Γιατί δεν υπάρχουν τα αναγκαία μέτρα για χώρους δουλειάς, στους οποίους οι εργαζόμενοι συνωστίζονται; Και τέλος, δεν έχει η κυβέρνηση σοβαρές ευθύνες, γιατί με τη στάση της, με την απόπειρα αστυνομικής επιβολής των μέτρων προστασίας -βλέπε Νέα Σμύρνη- και με τη μετάθεση των ευθυνών της στους πολίτες, έχασε εκείνη την αξιοπιστία, που θα ήταν απαραίτητη για να πείσει για την ανάγκη του εμβολίου; Γιατί συμβιβάστηκε με την απαράδεκτη στάση μεγάλων τμημάτων της Εκκλησίας, που απέτρεψαν τους πιστούς από τον εμβολιασμό; Πώς να εμβολιαστούν οι πιστοί, όταν οι θρησκευτικοί τους ηγέτες τους καλούν να μην το κάνουν; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι όλοι θα πρέπει να δώσουμε τη μάχη να πειστούν οι σκεπτικιστές, οι «ανέμελοι» και οι κάθε λογής αρνητές, να εμβολιαστούν. Αυτό όμως δεν αναιρεί τις ευθύνες της κυβέρνησης για το δράμα της πανδημίας, που κάποια στιγμή θα αποδοθούν από τους πολίτες. Ε.Σ. |
