Αντιθέσεις: Orus Reic

Αποφασιστικότητα και ψυχραιμία απέναντι στο Orus Reic

Να κάνετε με το Orus Reic ο,τι έκανε ο Τσίπρας με το Μπαρμπαρός

Δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία φορά που η Τουρκία προκαλεί, προβαίνει σε επιθετικές ενέργειες, αμφισβητεί όχι μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά και το διεθνές δίκαιο. Ο «σουλτάνος» Ερντογάν, που όπως όλα δείχνουν έχει καταληφθεί από την «τρέλα του μεγαλείου», προσπαθεί στο μεν εσωτερικό της χώρας του και του μουσουλμανικού κόσμου να επισκιάσει τη δόξα του Κεμάλ Ατατούρκ, στη δε γειτονιά να επιβληθεί ως κυρίαρχη δύναμη. Εξ ου και από τη μία μεριά διαπράττει την αθλιότητα να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, και από την άλλη προκαλεί, αμφισβητώντας την ελληνικότητα του Αιγαίου.

Η «εισβολή» του Orus Reic στην ελληνική υφαλοκρηπίδα αποτελεί τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των τουρκικών προκλήσεων. Το τουρκικό πλοίο, συνοδευόμενο από πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, επιχειρεί να διεξάγει έρευνες σε περιοχή που δεν δικαιούται σε καμιά περίπτωση, ενώ ο Ερντογάν δεν διστάζει να δηλώνει ότι αυτό συμβαίνει επειδή η Ελλάδα τόλμησε να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στα νότια και ανατολικά της Κρήτης, μαζί με την Αίγυπτο. Δηλώνει, δηλαδή, ότι «τιμωρεί» την Ελλάδα, επειδή επιτέλους ρυθμίζει, όπως έχει δικαίωμα, την ΑΟΖ με μια άλλη χώρα!

Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης υπήρξε άμεση και αποφασιστική. Ελληνικά πολεμικά πλοία έσπευσαν στην περιοχή και ο θόρυβος των μηχανών τους, σύμφωνα με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εμποδίζει την έρευνα του τουρκικού πλοίου. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ, ενημέρωσε τηλεφωνικά τους πολιτικούς αρχηγούς, και ζήτησε την έκτακτη σύγκληση του ευρωπαϊκού συμβουλίου, με το πρόσθετο επιχείρημα ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που αμφισβητεί στην πράξη ο Ερντογάν, είναι και κυριαρχικά δικαιώματα της Ευρώπης.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι διαθέτει και την ψυχραιμία, και την αποφασιστικότητα, αλλά και τις διεθνείς συμμαχίες, για να αντιμετωπίσει κι αυτή την τουρκική πρόκληση. Παράλληλα, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις απέδειξαν ότι διαθέτουν και τον επαγγελματισμό, και το φρόνημα, και την ετοιμότητα να αντιμετωπίσουν κάθε είδους επιδείξεις θράσους από την πλευρά της γειτονικής χώρας. Το λυπηρό, στις συνθήκες αυτές της έντασης, είναι η αξιωματική αντιπολίτευση να βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί στην κυβέρνηση, διασπώντας την απαραίτητη εθνική συναίνεση. Κι αν η διεθνής κοινότητα χρεώνει στον Ερντογάν τις προκλήσεις του, η ελληνική κοινή γνώμη θα χρεώσει στον κ. Τσίπρα τη στάση του αυτή.

Ε.Κ.

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, όλα τα «αμαρτήματα» πληρώνονται. Έτσι, παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση, που ως αντιπολίτευση κατηγορούσαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για ενδοτισμό απέναντι στους Τούρκους, αλλά και για εθνική μειοδοσία στο Μακεδονικό, τη μεν συμφωνία των Πρεσπών να την εφαρμόζουν και να την «τιμούν», τη δε τουρκική πρόκληση του Orus Reic, που επιχειρεί εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, να την αντιμετωπίζουν με τον «θόρυβο» των μηχανών.

Ο μόνος θόρυβος που μας παίρνει τ’ αφτιά, όμως, είναι ο θόρυβος από τα «νταηλίκια» του Ερντογάν, που όχι μόνο θέλει να μοιραστούμε το Αιγαίο σύμφωνα με τις ορέξεις του, αλλά και να υπαγορεύει αυτός, με τη δύναμη των όπλων, την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Δεν χωρούν εδώ μισόλογα και παρασκήνιο. Το 2018, όταν το τουρκικό Μπαρμπαρός επιχείρησε ό,τι σήμερα επιχειρεί το Orus Reic, διώχτηκε κακήν κακώς από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, με παρέμβαση του ελληνικού πολεμικού στόλου. Συνεπώς, όσο οι Τούρκοι παραμένουν σε περιοχή που ανήκει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, και προβαίνουν μάλιστα και σε προκλητικές δηλώσεις, τόσο μεγαλώνει η ευθύνη εκείνων που στα λόγια ως αντιπολίτευση έκαναν το λιοντάρι, αλλά στην πράξη ως αντιπολίτευση ανέχονται την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Είναι προφανές ότι μόνο ανόητοι εθνικιστές και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου ζητούν σε τέτοιες συνθήκες πόλεμο, ή θερμό επεισόδιο. Είναι επίσης προφανές, όμως, ότι στο επικίνδυνο αυτό «σκάκι», που παίζεται αυτήν τη στιγμή, θα κερδίσει ο πιο ψύχραιμος και ο πιο αποφασιστικός. Και θα χάσει αυτός που ταλαντεύεται και δεν έχει ξεκάθαρη στρατηγική.

Η κυβέρνηση ελέγχεται, γιατί δρα χωρίς να ενημερώνει έγκαιρα και ολοκληρωμένα τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ενώ ζητά συναινέσεις. Ελέγχεται, γιατί δεν πιέζει την Ευρώπη να πάψει να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Ελέγχεται, επίσης, γιατί προβαίνει σε σπασμωδικές κινήσεις, όπως η συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, που μάλλον έβλαψε παρά ωφέλησε τα ελληνικά συμφέροντα. Και, τέλος, ελέγχεται για απαράδεκτη υποχωρητικότητα απέναντι στον Ερντογάν. Μπορεί στην επικοινωνία ο κ. Μητσοτάκης να εμφανίζεται ως Λεωνίδας, Μωυσής, Κολοκοτρώνης, ή ό,τι άλλο του αρέσει. Στην πραγματική ζωή, όμως, αποδεικνύεται επικίνδυνα λίγος.

Ε.Σ.