Η Ουκρανία δεν θα αφεθεί στο έλεος της Ρωσίας |
Πλανώνται αν πιστεύουν ότι θα βάλουν στο χέρι τη Ρωσία |
|
Η αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» του Ντονμπάς από τον πρόεδρο Πούτιν και η εντολή εισβολής στην Ουκρανία πιστοποιούν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την επιθετική και κατακτητική τακτική της Μόσχας απέναντι σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου είναι αυταπόδεικτη, καθώς ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν αρχικά στις δύο δήθεν ανεξάρτητες περιοχές, στην ονομαζόμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ και στην ονομαζόμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, που αποσχίστηκαν από την Ουκρανία, και μετέπειτα ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις στην ίδια τη χώρα. Η κίνηση αυτή αποτελεί επικίνδυνη κλιμάκωση μιας αντιπαράθεσης που σοβεί εδώ και καιρό. Η Μόσχα κάνει με τον τρόπο αυτόν σαφείς τις προθέσεις της, ότι η Ουκρανία μπορεί να είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αλλά υπό ρωσικούς όρους. Η ομιλία του Ρώσου προέδρου δεν αφήνει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Η ιστορική του αναδρομή, η κατηγορία ότι η Ουκρανία διοικείται ουσιαστικά από ξένες δυνάμεις και η σύνδεση της εξωτερικής πολιτικής αυτής της χώρας με την ασφάλεια της Ρωσίας δείχνουν ότι είναι αποφασισμένος να επιβάλει με κάθε τρόπο την υποταγή όχι μόνο της Ουκρανίας, αλλά και της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα, στις θελήσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Πρόκειται για μια κατάσταση που απειλεί μετά από πολλά χρόνια την ειρήνη στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο. Η Δύση, με επικεφαλής την πλέον αποτελεσματική της δύναμη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα, αφενός για να σταματήσει η σύρραξη και αφετέρου για να μπει φραγμός στη ρωσική επιθετικότητα.  Οι πρώτες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση αφορούν τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, που ήδη ανακοινώθηκαν. Η Ρωσία αποκόπτεται από τις δυτικές πηγές χρηματοδότησης και δανεισμού, καταθέσεις και λογαριασμοί σε δυτικές τράπεζες παγώνουν, ενώ κυρώσεις υφίστανται και μια σειρά κρατικών παραγόντων. Αν η Ρωσία δεν συμμορφωθεί με τους διεθνείς κανόνες, τότε θα καταστεί παρίας της διεθνούς κοινότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαβίωση των κατοίκων της. Όσο για τον «ενεργειακό εκβιασμό» που ασκεί, καθώς πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το ρωσικό φυσικό αέριο, αυτός ήδη αποδείχτηκε ότι δεν πρόκειται να αποδώσει, καθώς ακόμα και η Γερμανία συντάσσεται με τις κυρώσεις. Η αποφασιστικότητα του δυτικού κόσμου, σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, είναι ο μόνος δρόμος για να επιτευχθεί δίκαιη λύση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ε.Κ. |
Ο πόλεμος δεν είναι λύση. Τούτων λεχθέντων, η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι αποτέλεσμα της σκληρής και αμφιλεγόμενης στάσης του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά παράλληλα είναι και η απτή απόδειξη ότι η Ρωσία δεν θα μείνει παρατηρητής απέναντι στις δυτικές αυθαιρεσίες και στις ουκρανικές προκλήσεις. Ένα καθεστώς διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι, παρασιτικό, και υποταγμένο πλήρως στις διαθέσεις ξένων χωρών, και κυρίως των ΗΠΑ. Κοινές ασκήσεις του Κιέβου με το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας και με στόχο τη Ρωσία. Απόπειρα να εγκατασταθεί το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Αποστολή όπλων, ακόμα και πυραυλικών συστημάτων, στραμμένων στη Ρωσία. Αντιρωσική ρητορεία από τους εθνικιστές και ακροδεξιούς ηγέτες του Κιέβου. Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ή να κρυφτεί πίσω από τις ψευδολογίες. Η Δύση, με την Αμερική επικεφαλής, αφού έκανε κουρελόχαρτα όλες τις συμφωνίες με τη Ρωσία, παίζει εδώ και χρόνια το χαρτί της περικύκλωσής της. Αμερικανικές βάσεις σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, εισδοχή στο ΝΑΤΟ της Λετονίας, της Εσθονίας, της Λιθουανίας, που βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, και βέβαια παραβίαση της δέσμευσής τους ότι το ΝΑΤΟ δεν θα προχωρήσει ούτε ένα μέτρο ανατολικά του Έλβα. Ο εξοπλισμός της Ουκρανίας και η εγκατάσταση ξένων συμβούλων και οπλικών συστημάτων σε αυτήν αποτελούν το τελευταίο επεισόδιο αυτής της προσπάθειας, που συνοδεύεται, όπως τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, από μια έξαλλη προπαγάνδα κατά της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος Πούτιν, με την αναγνώριση του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, εκδήλωσε την αποφασιστικότητά του ότι η Ρωσία δεν θα ανεχτεί να παρακολουθεί αδιάφορη την περικύκλωσή της από καθεστώτα μίσους, εξοπλισμένα από τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες. Εκείνοι στη Δύση που πιστεύουν ότι μπορούν με οποιεσδήποτε κυρώσεις να φοβίσουν τον ρωσικό λαό δεν έχουν ιδέα ούτε από ιστορία, αλλά ούτε και από οικονομία. Οι κυρώσεις που υποτίθεται ότι θα πλήξουν τη Ρωσία θα πλήξουν πολύ χειρότερα τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που προμηθεύονται φυσικό αέριο από τη Ρωσία και έχουν στενές οικονομικές σχέσεις μαζί της. Με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία. Εκτός πια, πράγμα που είναι το πιο πιθανό, αν οι ΗΠΑ παίζουν το χαρτί της Ουκρανίας, για να φορτώσουν στις πλάτες της Ευρώπης τον μουτζούρη. Και να πειθαναγκάσουν τους Ευρωπαίους σε ρόλο κομπάρσου στα μεγάλα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής, που αφορούν τη δική τους ζωή. Ε.Σ. |
