Η πανδημία είναι πεδίο μάχης και όχι πεδίο αντιπολίτευσης |
Ο ιός επιμένει δραματικά και η κυβέρνηση επικοινωνιακά |
|
Προφανώς δεν μπορεί κανείς να είναι αβάσιμα αισιόδοξος με την πανδημία. Παρά το lockdown και τα μέτρα προστασίας, τα κρούσματα εξακολουθούν να είναι πάρα πολλά, ο αριθμός των νεκρών εξακολουθεί να παραμένει υψηλός και το ΕΣΥ ανταποκρίνεται στις ανάγκες με πολύ μεγάλη δυσκολία. Μπορεί όμως κανείς να συμμεριστεί τη συγκρατημένη αισιοδοξία που εξέφρασε ο πρωθυπουργός στο τελευταίο του διάγγελμα. Πρώτον, γιατί προχωράει -αν και όχι με τους επιθυμητούς ρυθμούς- ο εμβολιασμός του πληθυσμού. Δεύτερον, γιατί έχουν πολλαπλασιαστεί τα κάθε είδους τεστ, με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα μια καλύτερη επιδημιολογική παρατήρηση. Και τρίτον, γιατί βελτιώνεται ο καιρός, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να βρίσκονται περισσότερο στην ύπαιθρο και λιγότερο σε κλειστούς χώρους, που αποτελούν προνομιακό πεδίο για τον κορωνοϊό. Οι λόγοι αυτοί είναι που ώθησαν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να αποφασίσουν άνοιγμα της εστίασης αμέσως μετά το Πάσχα, άνοιγμα των δημοτικών και των γυμνασίων, την απελευθέρωση των περιφερειακών μετακινήσεων. Όλα αυτά με αυστηρά μέτρα προστασίας, αποστάσεις, μάσκες, και πάντα αυτοπειθαρχία και αίσθημα ευθύνης του κάθε πολίτη.  Ανοίγεται δηλαδή μπροστά μας πιο καθαρός ο δρόμος για την έξοδο από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση. Και το Πάσχα στα σπίτια μας θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η τελευταία μεγάλη «θυσία», για να μπορέσει επιτέλους η χώρα να εισέλθει σε κάποια κανονικότητα το καλοκαίρι. Να ανοίξει η αγορά, να αρχίσει η τουριστική σεζόν και να μπουν όλα σε κάποια σειρά, μετά τη μεγάλη περιπέτεια της πανδημίας. Η προσπάθεια να κάνει κανείς πολιτική με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, να ανακαλύψει ενόχους και να ασκήσει αντιπολίτευση είναι ολοφάνερα εκτός τόπου και χρόνου. Η δραματική εικόνα της πανδημίας σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, με πολύ καλύτερα συστήματα Υγείας από την Ελλάδα, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι μια τέτοιου είδους δοκιμασία δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί άμεσα και ριζικά από κανέναν. Χρειάζεται σχέδιο, αποφασιστικότητα, αλλά και χρόνος, για να μπορέσουν να αποδώσουν τα τεστ και κυρίως οι εμβολιασμοί. Άρα, είναι εντελώς παράλογο και άδικο να φορτώνονται ευθύνες στην οποιαδήποτε κυβέρνηση και να υπονομεύεται η εμπιστοσύνη στους επιστήμονες και στους ειδικούς, τη στιγμή που αυτή είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Η κυβέρνηση, η κοινωνία και οι ειδικοί δίνουν μια πολύ δύσκολη μάχη. Με επιτυχίες, αλλά και θύματα. Να στέκεται οποιοσδήποτε έξω από αυτήν και να ασκεί κριτική χωρίς κανένα έρεισμα είναι το λιγότερο ανεύθυνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να σκεφτεί καλά τη στάση του καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Ε.Κ. |
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλος ο κόσμος ζει μια δύσκολη κατάσταση. Το σχέδιο όμως, η σταθερότητα, τα μέτρα κάθε κυβέρνησης, διαφοροποιούν τις επιπτώσεις της πανδημίας από χώρα σε χώρα. Δεν είναι δηλαδή φυσική κατάσταση ούτε ο αριθμός των νεκρών, ούτε ο αριθμός των κρουσμάτων, ούτε το «φρακάρισμα» του συστήματος Υγείας στην Ελλάδα. Όλα εξαρτώνται όχι μόνο από την επιθετικότητα του κορωνοϊού, αλλά και από την άμυνα που η κάθε κυβέρνηση οργανώνει. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η κυβέρνηση δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς γίνεται, με αποτέλεσμα χάσμα να χωρίζει όσα λέει, από όσα πραγματικά συμβαίνουν στην κοινωνία, στο ΕΣΥ, στην οικονομία, στη ζωή κάθε οικογένειας και κάθε πολίτη. Το τελευταίο διάγγελμα του πρωθυπουργού αποτελεί απόδειξη αυτού του ισχυρισμού. Προχθές, λοιδορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, που ζήτησε να ανοίξει με αυστηρά μέτρα η εστίαση, αλλά στο διάγγελμά του ανακοίνωσε αυτό που λοιδορούσε. Με τα κρούσματα στα ύψη, ανακοίνωσε άνοιγμα των σχολείων, και με δεκάδες ασθενείς να περιμένουν τη σειρά τους για ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ, ανακοίνωσε ότι το ΕΣΥ αντέχει. Στο ίδιο διάγγελμα, ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε να διαψεύδει τον εαυτό του και την αλήθεια. Εξέφρασε ικανοποίηση για την πορεία του εμβολιασμού, τη στιγμή που μόνο το 7% του πληθυσμού έχει κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου. Έριξε στους νεκρούς της πανδημίας το φταίξιμο, γιατί δεν εμβολιάστηκαν εγκαίρως, λες και είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν και δεν το έκαναν. Όλα δείχνουν ότι το Μαξίμου και η κυβέρνηση έχουν χάσει τον έλεγχο. Κλείνουν τη χώρα με 200 ασθενείς σε ΜΕΘ και την ανοίγουν με 800. Μας καλούν να συνηθίσουμε τους 100 νεκρούς κάθε μέρα και να επανέλθουμε σε μία κανονικότητα που μόνο στη δική τους λογική υπάρχει. Υποκαθιστούν την πραγματικότητα με πλαστά στοιχεία και πλαστές ενέσεις αισιοδοξίας, μιλώντας συνεχώς και για μήνες για το τελευταίο βήμα, το τελευταίο μίλι, το φως στο τούνελ. Προφανώς και δεν είναι πεδίο πολιτικής για κανέναν σοβαρό άνθρωπο και για κανένα σοβαρό κόμμα μια τραγωδία με χιλιάδες θύματα, τη στιγμή μάλιστα που αυτή βρίσκεται στην κορύφωσή της. Ακόμα πιο προφανές όμως είναι ότι απαιτείται να μη σιωπήσουν οι φωνές της κριτικής από ειδικούς, φορείς, κόμματα και πολίτες, με στόχο να σωθεί οτιδήποτε είναι δυνατό σε μια τέτοια συγκυρία. Από την άποψη αυτή, εκείνοι που ζητούν φίμωτρο στην κριτική, τα δικά τους τραγικά λάθη θέλουν να κρύψουν. Ε.Σ. |
