Η μάχη κατά της πανδημίας υπόθεση όλων και του καθενός |
Γιατί η Ελλάδα είναι στην κορυφή της λίστας θανάτων στην Ευρώπη; |
|
Υπάρχουν δύο παράγοντες που συντηρούν την πανδημία στην Ελλάδα. Ο πρώτος είναι οι πιο επιθετικές μεταλλάξεις του ιού, που μεταδίδονται ευκολότερα, παράγοντας που ισχύει για όλο τον κόσμο. Ο δεύτερος είναι ότι στη χώρα μας, ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας αρνείται την προστασία του εμβολίου. Ανάμεσά τους μάλιστα και εργαζόμενοι στο σύστημα Υγείας, εκπαιδευτικοί, υπάλληλοι σε δομές όπου φιλοξενούνται ευάλωτες ομάδες. Αν ο πρώτος παράγοντας είναι αντικειμενικός, ο δεύτερος έχει να κάνει με την ευθύνη καθενός απέναντι στους άλλους, στον εαυτό του, και στην κοινωνία. Κι αυτό ακριβώς ώθησε την κυβέρνηση στο να λάβει μέτρα υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού σε γιατρούς, νοσηλευτές, εργαζόμενους σε δομές Υγείας και να μελετά την επέκτασή τους και σε άλλες κατηγορίες. Ταυτόχρονα, φυσικά με την προσπάθεια να πείσει αντιεμβολιαστές, και κυρίως φοβισμένους και καχύποπτους, επιστρατεύοντας τους επιστήμονες και παρουσιάζοντας τα στοιχεία. Όταν πάνω από το 90% όσων νοσούν σοβαρά και κοντά στο 100% όσων καταλήγουν είναι ανεμβολίαστοι, είναι να απορεί κανείς πώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι το ρίσκο από το εμβόλιο είναι μηδαμινό μπροστά στο ρίσκο του ιού. Στη δύσκολη εξίσωση δεν μπορεί να μη λαμβάνονται υπόψη τα σχολεία, που έπρεπε να ανοίξουν, γιατί η περαιτέρω διακοπή της μαθησιακής διαδικασίας θα τραυμάτιζε σοβαρά το μέλλον της νέας γενιάς. Και φυσικά η οικονομία, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να υποστεί άλλο καθολικό λοκντάουν.  Στη φαρέτρα του κράτους και της κυβερνητικής πολιτικής, εκτός από τα εμβόλια, υπάρχουν τα τεστ, τα λεγόμενα μίνι λοκντάουν σε περιοχές με αυξημένο δείκτη νοσηρότητας, η μάσκα, τα μέτρα για τα εμπορικά καταστήματα, τα ιατρεία, και κυρίως την εστίαση. Παρ’ όλα αυτά, η ανοιχτή οικονομία, όπως και ο τουρισμός, δεν είναι δυνατό να μη διευκολύνουν τη διάδοση του ιού. Όμως, η ανάγκη να παραμείνει ανοιχτή η οικονομία, για να μην μπούμε στο σπιράλ ενός συνδυασμού οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, επιβάλλει τη σημερινή αντιμετώπιση σε όλη την Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, η πανδημία είναι δυστυχώς εδώ. Τα φάρμακα μονοκλωνικών αντισωμάτων, που εγκρίθηκαν από την ΕΕ, όπως και η πειθαρχία στα μέτρα που προτείνουν οι επιστήμονες και επιβάλλει η κυβέρνηση, ασφαλώς θα βοηθήσουν την αντιμετώπισή της. Εκείνο όμως που παραμένει το κύριο όπλο για την ανάσχεση και την εξουδετέρωση της πανδημίας είναι το εμβόλιο. Η τρίτη δόση, και κυρίως ο εμβολιασμός όλων, παραμένει προτεραιότητα της πολιτείας και πρέπει να είναι προτεραιότητα κάθε πολίτη. Ε.Κ. |
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αντικειμενικοί παράγοντες, που ισχύουν σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, συντηρούν την πανδημία. Αν όμως αυτοί, όπως οι μεταλλάξεις, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν, παρά με την πρόοδο της επιστήμης, είναι απαράδεκτο να μη γίνεται από την πλευρά της πολιτείας ό,τι είναι δυνατόν να γίνει, για να έχουμε όσο γίνεται λιγότερα θύματα. Διότι, αν οι αντικειμενικοί παράγοντες εξηγούν την επιμονή της πανδημίας σε όλη την Ευρώπη, δεν εξηγούν σε καμιά περίπτωση γιατί η Ελλάδα είναι στην κορυφή της λίστας με την αναλογία νεκρών ανά εκατομμύριο κατοίκων. Γιατί στο Λουξεμβούργο, για παράδειγμα, η αναλογία αυτή είναι μηδενική, στη Γερμανία δέκα φορές μικρότερη απ’ ό,τι στη χώρα μας, και στις Ισπανία και Πορτογαλία περίπου στο ένα τρίτο. Κάτι λοιπόν συμβαίνει εδώ, που η κυβέρνηση αρνείται να το παραδεχτεί και συνεπώς να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που τουλάχιστον θα το περιορίσουν. Και τι συμβαίνει, μπορεί ο καθένας εύκολα να το αντιληφθεί. Πρώτα-πρώτα, με τις παλινωδίες και τα ήξεις αφήξεις, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση, και δυστυχώς και στους επιστήμονες, και δεν έχει εμβολιαστεί. Όταν στις εκκλησίες και στα μέσα μαζικής μεταφοράς «δεν κολλάει», αλλά στις καφετέριες «κολλάει», ή όταν κάποιες κατηγορίες εμβολίων αναστέλλονται ως επικίνδυνες και εν συνεχεία προσφέρονται στους νέους, ή και όταν ένας γνωστός αντιεμβολιαστής γίνεται υπουργός Υγείας, τότε προφανώς ο φόβος πολλαπλασιάζεται. Ύστερα, υπάρχουν τα «μη μέτρα» που πολλαπλασιάζουν τη διάδοση και δράση του ιού. Τα σχολεία άνοιξαν όπως ακριβώς έκλεισαν, με 25 μαθητές ανά τάξη. Τα φάρμακα μονοκλωνικών αντισωμάτων υποτιμήθηκαν, και μάλιστα όταν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ μπήκε το θέμα, η αντιμετώπιση της κυβέρνησης ήταν όχι απλώς αρνητική, αλλά κοροϊδευτική. Η αγορά άνοιξε με αντικρουόμενα μέτρα και περιορισμούς, ενώ η απειλή της υποχρεωτικότητας των εμβολίων σε όλο τον πληθυσμό, που συνεχώς επανέρχεται από επίσημα χείλη, ενισχύει το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Με λίγα λόγια, τα συντριπτικά στοιχεία και η πράξη δείχνουν ότι οι δεκάδες νεκροί κάθε μέρα, η πίεση που άρχισε πάλι να δέχεται το ΕΣΥ, και ο κίνδυνος ενός ελληνικού Μπέργκαμο, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της «ανεμελιάς» του πολίτη, ή των μεταλλάξεων του ιού, αλλά και σοβαρών λαθών, ελλείψεων, κομματικής τύφλωσης από την πλευρά της κυβέρνησης. Και όσο η κυβέρνηση αρνείται να κατανοήσει και να αναγνωρίσει τα λάθη της, τόσο η κοινωνία θα πληρώνει βαρύ φόρο ζωής. Ε.Σ. |
