Αντιθέσεις: Πανεπιστημιακή αστυνομία

Η πανεπιστημιακή αστυνομία απέναντι στην ανομία και στους βανδαλισμούς

Αστυνομία και ελευθερία της γνώσης δεν συμβιβάζονται

Από δύο ζητήματα πρέπει να ξεκινάει κανείς όταν αναφέρεται στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Το πρώτο είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση αποφάσισε να ιδρύσει ειδικό σώμα που θα διασφαλίζει την ελευθερία της γνώσης στα πανεπιστήμια και θα τα απαλλάσσει από την επιβολή του νόμου της ζούγκλας με πρωταγωνιστές εξτρεμιστικές μειονότητες ή ακόμα και εγκληματικές οργανώσεις. Το δεύτερο, στενά συνδεδεμένο με το πρώτο, είναι αν τελικά αυτός ο νόμος θα εφαρμοστεί, ή θα επιβάλουν τη θέλησή τους σε μια πολιτεία, που θέλει να λέγεται και να είναι ευνομούμενη, οι αυτουργοί της σημερινής κατάστασης στα ΑΕΙ.

Ποια είναι αυτή η κατάσταση, που έκανε αναγκαία την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, το ξέρουν οι πάντες. Βανδαλισμοί, αγριότητες εναντίον καθηγητών, που έφτασαν μέχρι το «χτίσιμο» πρύτανη στο γραφείο του, διακίνηση ναρκωτικών και κάθε είδους εμπόδια στη διεξαγωγή των μαθημάτων δεν είναι εξαίρεση, αλλά δυστυχώς κανονικότητα σε πολλές σχολές.

Με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία μπαίνει άμεσα τέλος σε αυτή την κατάσταση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να ταράξει τα βαλτωμένα νερά δεκαετιών και να επιβάλει τη δημοκρατική τάξη στα πανεπιστήμια. Ο χώρος της δημόσιας Παιδείας δεν μπορεί να είναι χώρος ανομίας και βανδαλισμών. Τα δισεκατομμύρια που καταβάλλουν οι φορολογούμενοι για τη δωρεάν Παιδεία δεν μπορεί να καίγονται από μειονότητες ταραχοποιών. Αυτή την αρχή αποδέχεται προφανώς η πλειονότητα φοιτητών και διδασκόντων και έτσι εξηγείται η μικρή συμμετοχή στις αντιδράσεις για την είσοδο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Όπως είπε η υπουργός Παιδείας, Ν. Κεραμέως, «το θέμα έχει πολύ μικρότερες διαστάσεις από όσο παλαιότερα, μετά την αλλαγή στο πλαίσιο για το άσυλο, που ψηφίστηκε το 2019 και επέτρεψε, με την παρέμβαση της αστυνομίας, να σπάσουν καταλήψεις που κρατούσαν ακόμα και 30 χρόνια».

Θλιβερή, αλλά αναμενόμενη, είναι η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και του Μέρα25, με τις μικρές ομάδες που αντιδρούν βίαια στην είσοδο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στα ΑΕΙ, όπως ο νόμος ορίζει. Από ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία κι έχει ευθύνες για την κατάσταση στα ΑΕΙ, λογικό θα ήταν να αναμένει κάποιος μια πιο σοβαρή και συνετή προσέγγιση, που θα έπαιρνε υπόψη της την ανάγκη να απελευθερωθεί η διαδικασία της γνώσης από τη βαρβαρότητα, όποιο ιδεολογικό μανδύα κι αν αυτή φοράει. Όμως, όταν μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μάλλον άτοπο να μιλάμε για σοβαρότητα και σύνεση.

Ε.Κ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει, όπως αποδείχτηκε, ως αρχή να απαξιώνει και να δυσφημεί κάθε δημόσιο αγαθό, προκειμένου να επιβάλει στη συνέχεια το καθεστώς της, ή και να ευνοήσει τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτό κάνει με το ΕΣΥ, ευνοώντας τους κλινικάρχες. Με τις εισαγωγικές, ευνοώντας τους ιδιοκτήτες κολεγίων. Και με την ανώτατη Παιδεία, εργαστήριο γνώσης αλλά και δημοκρατικού διαλόγου, που τη δυσφημεί με τον χειρότερο τρόπο εδώ και χρόνια, αφού την άφησε ξεκρέμαστη και χωρίς τα αναγκαία κονδύλια για την κάλυψη ακόμα και των λειτουργικών αναγκών της.

Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, μια απαράδεκτη ιδέα που σε καμιά δημοκρατική χώρα της Ευρώπης δεν εφαρμόζεται, ήρθε να «συνδέσει» την ιδεοληπτική, φοβική για τη σπουδάζουσα νεολαία, βαθιά αντιδραστική αντίληψη, με τη δυσφήμηση των ΑΕΙ. Πρώτα παρουσίασαν τα πανεπιστήμια, πολλά από τα οποία βρίσκονται πολύ ψηλά στη διεθνή αξιολόγηση, ως άντρα παρανομίας, και ύστερα έστειλαν τους πραιτοριανούς να επιβάλουν την τάξη στα παιδιά που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις.

Το αποτέλεσμα ήταν εύλογο και αναμενόμενο. Υπάρχει μάλιστα η υποψία ότι αυτό ακριβώς που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή αποτελεί επιδίωξη της κυβέρνησης για να αλλάξει την ατζέντα και να ξεφύγει από τον κλοιό των κοριών. Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία να προσπαθεί να μπει στον χώρο της πανεπιστημιούπολης, συνεπικουρούμενη από τα ΜΑΤ, που επιτίθενται με κρότου λάμψης και χημικά σε φοιτητές, μόνο τάξη και ομαλότητα δεν αποπνέει. Ίσως εδώ ταιριάζουν τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη: «Όταν ακούω για τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει».

Το πιο χαρακτηριστικό για το πώς η σημερινή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την Παιδεία, αλλά και τη Δημοκρατία, είναι ότι στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία δεν αντιδρούν μόνο οι φοιτητές. Όλοι σχεδόν οι πρυτάνεις και η συντριπτική πλειονότητα των καθηγητών έχουν ταχθεί κατηγορηματικά εναντίον του μέτρου. Έτσι που η πραγματικότητα να είναι εντελώς άλλη από αυτή που εμφανίζει η κυβερνητική προπαγάνδα. Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, με δυο λόγια, επιχειρείται να επιβληθεί όχι για να προστατεύσει την πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά εναντίον της.

Όποιος στις συνθήκες αυτές πιστεύει ότι ένα τέτοιο μέτρο θα περάσει, ή ακόμα χειρότερα αποδίδει τις αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, καμιά σχέση δεν έχει ούτε με τις διαθέσεις φοιτητών και πανεπιστημιακών, ούτε βέβαια με την αλήθεια. Και εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει, μπορεί κανείς να προβλέψει ότι η Παιδεία και η κοινωνία μπαίνουν σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.

Ε.Σ.