Αντιθέσεις: Πέραμα

Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να είναι αδιάφορος όταν ένας νέος άνθρωπος χάνει βίαια τη ζωή του. Και καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι αδιάφορη, όταν οι δράστες είναι αστυνομικοί, που καθήκον τους είναι να διαφυλάσσουν τη ζωή οποιουδήποτε πολίτη.

Αυτό όμως που συμβαίνει με τον νέο άνθρωπο που έχασε τη ζωή του στο Πέραμα από σφαίρες αστυνομικών καθόλου δεν έχει να κάνει με αυτό καθαυτό το δράμα. Μια ολόκληρη επιχείρηση επίρριψης ευθυνών, πριν η Δικαιοσύνη αποφανθεί για το θέμα, και πριν η ίδια η αστυνομία ολοκληρώσει την έρευνά της, μάλλον μοιάζει με εκμετάλλευση της τραγωδίας, παρά με προσπάθεια να διερευνηθούν τα πραγματικά γεγονότα και οι τυχόν ευθύνες.

Συχνά ξεχνάμε στην Ελλάδα τον θεμελιακό κανόνα του Δικαίου, ότι ο κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Αν αυτό πάψει να ισχύει, για τα υπεύθυνα κόμματα τουλάχιστον, και τα θεσμικά όργανα, τότε οδηγούμαστε σε μια κοινωνία αυτοδικίας και εκδίκησης, που λίγο απέχει από μια κοινωνία ζούγκλα. Και σε κάθε περίπτωση, όσο ρατσιστικό είναι να διώκονται άνθρωποι για το χρώμα, ή τις ιδιαιτερότητές τους, εξίσου ρατσιστικό είναι να θεωρούνται απριόρι ένοχοι οι αστυνομικοί, επειδή είναι αστυνομικοί. Μια ψύχραιμη προσέγγιση δεν μπορεί προφανώς να κρύψει ότι ένας άοπλος νέος άνθρωπος σκοτώθηκε από αστυνομικά πυρά, και ένας ακόμα -ανήλικος μάλιστα- τραυματίστηκε. Το γιατί και το πώς έγινε αυτή η τραγωδία, το γιατί και πώς επτά αστυνομικοί έβαλαν κατά του αυτοκινήτου, το αν και πώς αισθάνθηκαν ότι απειλείται η ζωή τους, όπως υποστηρίζουν, δεν είναι θέμα κάθε αυτόκλητου δικαστή για να το κρίνει. Όπως φυσικά δεν είναι και θέμα κάθε αυτόκλητου εισαγγελέα να κηρύξει ένοχο το θύμα λόγω χρώματος, ή ακόμα και λόγω του ότι φέρεται να είχε κλέψει το αυτοκίνητο. Κανένας δεν καταδικάζεται σε θάνατο για οποιαδήποτε κλοπή.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τηλεφώνησε, ως όφειλε, στους γονείς του νεκρού, για να τους συλλυπηθεί και να υποσχεθεί ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της. Επισκέφτηκε επίσης τους κρατούμενους αστυνομικούς, θέλοντας να δείξει σε όλους ότι η πολιτική ηγεσία δεν ρίχνει κανέναν «στα σκυλιά» της δημοσιότητας και της εχθρότητας. Ζήτησε επίσης να διεξαχθεί έρευνα για το συμβάν από την ΕΛΑΣ και να υπάρξει πόρισμα σε πέντε μέρες. Από εκεί και πέρα τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη και μόνο αυτή. Τα υπόλοιπα, ένθεν κακείθεν, που ενοχοποιούν είτε τους αστυνομικούς, είτε το θύμα, είναι επικίνδυνη επιπολαιότητα και τίποτε παραπάνω.

Ε.Κ.

Ένας νέος άνθρωπος νεκρός, ένας ανήλικος τραυματίας, κι ένας διωκόμενος, είναι το αποτέλεσμα της αστυνομικής επιχείρησης στο Πέραμα, που συγκλόνισε την Ελλάδα. Για την κλοπή ενός αυτοκινήτου, δηλαδή, ένα νέο παιδί έχασε τη ζωή του και επτά αστυνομικοί κρατούνται και αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες.

Τα πώς και τα γιατί αυτής της τραγωδίας είναι φυσικά έργο του εισαγγελέα και της Δικαιοσύνης και ουδείς δικαιούται να βγάζει συμπεράσματα οποιουδήποτε είδους. Εκτός βέβαια από τους δικηγόρους, είτε της οικογένειας, είτε των αστυνομικών, που έργο τους είναι να υπερασπίζονται τους πελάτες τους.

Από εκεί και πέρα, αφήνοντας στην άκρη τις τυχόν ευθύνες των συγκεκριμένων αστυνομικών, προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα που αφορούν την πολιτική ηγεσία της αστυνομίας, τον πρωθυπουργό και την κυβερνητική πολιτική. Είναι άσχετη η τραγωδία στο Πέραμα με την παρούσα κυβέρνηση, που από την πρώτη μέρα της ανάδειξής της διατείνεται ότι «έχει λύσει» τα χέρια των αστυνομικών;

Είναι άσχετο το γεγονός ότι η αστυνομοκρατία έχει γίνει τα τελευταία χρόνια κανονικότητα; Ότι από την επίθεση στην οικογένεια του σκηνοθέτη Ινδαρέ, μέχρι τις εφόδους σε κινηματογράφους, την άγρια καταστολή στη Νέα Σμύρνη, τις διώξεις, τις καταδιώξεις και την τραγωδία στο Πέραμα, υπάρχει μια λογική πολιτική ακολουθία; Είναι άσχετο ότι η προστασία του πολίτη έχει ταυτιστεί με την καταστολή, ότι η κυβέρνηση αποφάσισε μέχρι και την ίδρυση ειδικής αστυνομίας για τα πανεπιστήμια, ότι οι διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται με υπερβάλλουσα βία -παράδειγμα η διαδήλωση προχτές, στην οποία προπηλακίστηκαν βουλευτές- και ακόμα και η μάχη με την πανδημία ανατέθηκε εν πολλοίς στην αστυνομία;

Είναι άσχετο το πανθομολογούμενο γεγονός ότι νέοι άνθρωποι, που προσλαμβάνονται στην αστυνομία, ρίχνονται στους δρόμους χωρίς την αναγκαία εκπαίδευση, τα αναγκαία μέσα, ακόμα όπως αποδείχτηκε στο Πέραμα, ούτε τον αναγκαίο συντονισμό;

Είναι άσχετο το γεγονός ότι με ευθύνη της κυβέρνησης καλλιεργείται ένας έρπων ρατσισμός για φυλετικές και κοινωνικές ομάδες, ανάμεσά τους και για τους Ρομά; Σε κάθε περίπτωση, τα ερωτήματα είναι πολλά και δεν αφορούν μόνο τους συγκεκριμένους αστυνομικούς που εμπλέκονται στην τραγωδία του Περάματος. Αφορούν τους ηθικούς αυτουργούς, σε μια πολιτική που ταυτίζει τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του πολίτη με την καταστολή, φανατίζει αστυνομικούς εναντίον πολιτών, διασπώντας έτσι την αναγκαία σχέση πολίτη και αστυνομικού και θέτοντας σε κίνδυνο ζωές, και από τη μία, και από την άλλη πλευρά. Αυτά τα ερωτήματα απαιτούν απαντήσεις. Και κυρίως απαιτούν μέτρα, για μια σύγχρονη, αποτελεσματική και δημοκρατική αστυνομία.

Ε.Σ.